အပိုင်း - ၁၇

28.3K 1.9K 103
                                    

Unicode

"အ့ာ နာတယ် ကိုကိုရဲ့"

"အင်းပါ အင်းပါ ဖြေးဖြေးလုပ်မယ်နော်"

"သူမခံရတိုင်း အတင်းလုပ်နေတယ်"

"ငြိမ်ငြိမ်နေလေကွာ ဒီမှာထည့်လို့မရတော့ဘူး"

"ဖြေးဖြေးထည့်နော်"

ကားထဲတွင်သုခနှုတ်ခမ်းကအနာလေးကိုဆေးထည့်ပေးနေသည်။သုခကနာလို့အသေအော်သည်။သုခလေးကပွစိပွစိလုပ်နေတော့မြတ်မင်းခန့်ဆေးထည့်ပေးရတာအဆင်မပြေ။

"ကဲ ပြီးပြီ နာနေသေးလား"

"မနာတော့ဘူး သားရန်ဖြစ်တာအိုမားသိလား"

"မသိဘူး ကလေးကမပြောနဲ့ဆိုလို့ကိုယ်မပြောဘူး"

"တော်ပါသေးရဲ့ မပြောနဲ့နော်လုံးဝ"

"သခင်လေးရဲ့အမိန့်တော်အတိုင်းပါဗျာ"

"ရပြီအဲ့တာဆို ပြန်မယ် မောင်းတော့"

နေကာမျက်မှန်ကြီးတပ်ပြီးသုသုတစ်ယောက်စတိုင်လ်ထုတ်နေသည်။လမ်းတစ်ဝက်လောက်ရောက်မှ.........

"ဟာ သေစမ်း ဓာတ်ပုံမရိုက်ခဲ့ရဘူး"

"ရိုက်ချင်လား ကိုယ်ပြန်လှည့်ပေးမယ်"

"တော်ပြီလေ လမ်းတစ်ဝက်တောင်ရောက်နေပြီ ၊ အိမ်ပဲပြန်မယ် ၊ ဪ ပြောဦးမယ် အခုသားအိမ်ပြန်လာတာလည်းအိုမားမသိစေနဲ့နော်"

"အိမ်ပြန်မယ်ဆို ဘယ်လိုအမေကမသိရမှာလဲ"

"အခုအိမ်ပြန်မယ်ဆိုတာ ကိုကို့တိုက်ခန်းကိုပြောတာ ၊ကိုကိုဝယ်ထားတဲ့တိုက်ခန်းရှိသေးတယ်မလား"

"အင်း ရှိတယ် အဲ့ကိုသွားမှာလား"

"အင်း အဲ့ကိုသွားမှာ"

"သခင်လေးရဲ့အမိန့်အတိုင်းပါဗျာ"

"အေးကွယ့် အဲ့လိုမှပေါ့ မောင်မင်းလိမ္မာတယ်"

မြတ်မင်းခန့်ကတိုက်ခန်းသို့မမောင်းဘဲပြည်လမ်းတစ်လျှောက်မောင်းလာခဲ့သည်။သုခကတော့ဘာမှမသိဘဲအိပ်ပျော်နေသည်။အိပ်ပျော်နေသည့်ကလေးငယ်သုခကိုမနှိုးရက်၍ပွေ့ချီကာအိပ်ရာပေါ်တွင်အသာအယာချပေးလိုက်သည်။နဖူးလေးကိုအသာအယာအနမ်းခြွေရင်း.......

အ​မွှေစိန်လေးရဲ့ကိုကိုWhere stories live. Discover now