Extra - 6

17K 1.1K 23
                                    

Unicode

"ကလေး ဒါလေးသောက်လိုက်ပါနော် ၊ အစာဝင်မှအားရှိမှာပေါ့"

"မသောက်ဘူး မသောက်ဘူး ၊ သောက်ရင်သားပြန်အန်မှာ"

သုခက အစာစားတိုင်းပြန်အန်နေလို့မြတ်မင်းခန့်လည်းဘာကျွေးလို့ကျွေးရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။

"ကလေးရယ် နည်းနည်းလေးပဲသောက်လေနော် ၊ ကလေးအစာမရှိတော့ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

"ကိုကိုသားမသောက်ချင်ဘူး ၊ သားအန်ရတာမောတယ်"

သုခပြောရင်းပြောရင်းနဲ့မျက်ရည်တွေဝဲလာသည်။

"ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ၊ မသောက်ချင်ရင်မသောက်နဲ့တော့"

သုခနဖူးကိုစမ်းကြည့်တော့ကိုယ်လည်းပူနေသည်။

"ကလေး ကိုယ်ပူနေတာပဲ ၊ မဖြစ်ဘူး ဆေးခန်းပြမှရမယ်"

"ဟင့်အင်း မပြချင်ဘူး ဟင့်"

မြတ်မင်းခန့်ရင်ခွင်ထဲအတင်းတိုးဝင်လာပြီးစပြီးအီလာပါတော့သည်။

"ကလေးရယ် မပြလို့မရဘူးလေ ၊ ဂျီမကျနဲ့ကွာ"

"ကိုကိုကလည်း"

ဆေးရုံ ဆေးခန်း သွားရမှာလုံးဝမနှစ်သက်သည့်သုခနေမကောင်းဖြစ်သည့်အခါအရမ်းကိုပြောရခက်လွန်းပါသည်။ အခုလည်းရင်ခွင်ထဲမှာငိုနေပြန်ပါသည်။

"ဟာ ကလေးရာ မငိုနဲ့လေ ၊ ဒီမှာကြည့် ကိုယ့်ကိုကြည့်"

သုခကိုရင်ခွင်ထဲကနေလည်းပြန်ထုတ်လို့မရ။မြတ်မင်းခန့်ကိုအတင်းဖက်ထားတော့သည်။ငိုနေတာကလည်းတော်တော်နဲ့မရပ်။နေမကောင်းရင်အီနေတာအရင်ကအတိုင်းပဲ။အသက်ကြီးတဲ့အထိအဲ့အကျင့်လေးကပျောက်မသွားဘူး။ဒီအချိန်မှအမေကလည်းခရီးသွားနေသည်။

"ကလေး မငိုနဲ့တော့ ခေါင်းကိုက်မယ်လေ ၊ တိတ်တော့ တိတ်တော့"

ရုတ်တရက်ရင်ခွင်ထဲမှာငြိမ်ကျသွားလို့မြတ်မင်းခန့်လည်းထူပူသွားသည်။

"ကလေး ကလေး!!!"

မြတ်မင်းခန့်ခေါ်သော်လည်းနည်းနည်းလေးတောင်မလှုပ်တော့လို့ဆေးခန်းမဟုတ်ဘဲဆေးရုံပြေးလိုက်ရသည်။

အ​မွှေစိန်လေးရဲ့ကိုကိုWhere stories live. Discover now