Extra - 7

17.2K 1.1K 24
                                    

Unicode

"ရော့ ကိုကိုက ဒါဝတ်"

"ဟာ ကလေး ပုဆိုးကြီးလေ ၊ ကလေးကျတော့ဘောင်းဘီဝတ်ပြီးတော့"

"ဟုတ်တယ်လေ တမင်ဝတ်ခိုင်းတာ ဝတ်ဆိုဝတ်"

အင်္ကျီတွေဝယ်တဲ့နေ့တုန်းကကိုခန့်လိုက်မသွားမိတာအခုမှနောင်တရမိသည်။သို့သော်သုခထင်ထားသလိုပုံတုံးတုံးကြီးဖြစ်မသွားဘဲကိုခန့်နဲ့လိုက်ဖက်ပြီးသန့်ပြန့်နေသည်။ဒါကိုသုခလေးကမကျေနပ်ပါ။

"ဟာ ကိုကို အဲ့လိုဖြစ်လို့မရဘူးလေ ၊ ကောင်မလေးတွေငေးမှာစိုးလို့ တမင်ဒါဝတ်ခိုင်းတာကို"

"ကလေးရယ် ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ ၊ လက်စသတ်တော့ အူတိုနေတာပဲ"

"မရဘူး မရဘူး ပြန်သွားလဲနောက်တစ်စုံ"

"ကဲပါကလေးရာ နောက်ကျနေပြီ သွားရအောင်လေနော် ရွှေရည်လည်းကိုယ်တို့ကိုမျှော်နေမှာပေါ့"

"ဟွန့် ခဏစောင့် သားပုဆိုးပဲဝတ်တော့မယ်"

နှုတ်ခမ်းလေးထော်ပြီးပုဆိုးပြန်လဲနေပြန်သည်။ဘယ်ကတည်းကဝယ်ထားလဲတော့မသိ။ပုဆိုးကဆင်တူလေး။ပုဆိုးဆင်တူရှိရဲ့သားနဲ့တမင်ကျွန်တော့ကိုပဲပုဆိုးဝတ်ခိုင်းတာ။တကယ့်လူလည်လေး။

"ဟယ် ကိုကြီး သုသု အန်တီ လာ လာ နောက်ကျလိုက်ကြတာ"

ရွှေရည်တစ်ယောက်ဂါဝန်ကြီးမပြီးခန်းမထဲကပြေးထွက်လာသည်။

"သမီးသူငယ်ချင်းပေါ့ ၊ ကိုခန့်ကိုရုပ်ဆိုးအောင်ပြင်ပေးနေတာမပြီးတော့ဘူး ၊ ငါသာကားမောင်းတတ်ရင်ရောက်လို့ စားပြီးလို့အစာတောင်ကြေနေလောက်ပြီ"

"ဟုတ်တယ် နောက်ကျသွားတယ်ညီမရယ် ဆောရီး"

"ရတယ် ရတယ် လာ လာထိုင်"

သုခထင်သည့်အတိုင်း ကောင်မလေးတွေက ကိုခန့်ကိုကြည့်ကြသည်။

"ကိုကို သားနားမှာပဲနေနော်"

"ဟုတ်ပါပြီဗျာ"

သုခအူတိုနေပြီဆိုတာမြတ်မင်းခန့်လည်းသိပါသည်။ရွှေရွှေကလည်းမျက်စောင်းထိုးနေပြီဖြစ်သည်။သတို့သားကတော့ပြုံးစိစိနဲ့ဖြစ်နေသည်။

အ​မွှေစိန်လေးရဲ့ကိုကိုWhere stories live. Discover now