DOLUNAY

BÖLÜM 13

MERHABA ARKADAŞLAR,BÖLÜMLER  GECİKİYOR FARKINDAYIM.AMA BİR KİŞİDE ÇIKIP İLGİLENMİYOR NEDEN GECİKİYOR,YB NERDE DEMİYOR.HİKAYE İLGİSİZ,YORUMSUZ KALDI.SEVİLMEDİĞİNİ DÜŞÜNÜYORUM.VE BU BÖLÜMDE ÖYLE GİDERSE 14.BÖLÜM FİNAL YAPACAĞIM. ŞİMDİDEN EMEĞİ GEÇEN HERKESE TŞK EDERİM..KEYİFLİ OKUMALAR..

****************************************************************************

Kenan elinde kahve koltukta çalan kapı yüzünden paniklemiş gibi görünüyordu. Onu sakinleştirmek geçsede içimden beni kim sakinleştirecekti.Kapıyı açtığımda başıma geleceklerden korkuyordum.

Kadir'in kararmış gözleriyle karşı karşıyaydım işte.Eliyle beni kenara itekleyip içeri daldı. Kenan hemen ayağa kalkarak kahvesini masaya bıraktı. Elini uzattı.

"Abi bende seni arıyordum heryerde."dedi. Ne abisi yahu taş çatlasın 1 2 yaş var aranızda diyemedim tabi.Onun yaptığı hürmet ve saygıdandı.Şuan ona muhtaçtı haliyle.

"Beni burda bulacağını sana düşündüren nedir Kenan."dedi uzattığı eli sıkmayarak Kadir.Ben kapıyı kapatıp yanlarına geçtim.Sorun çıkmz umarım diye dua ediyordum içimden.

"Benim başım dertte."dedi. İçimden Kadir'e bak sen korusan da bela beni her yerde buluyor demek geçti. "Otursanıza.Kadir kahve içer misin?"diye sordum ama öyle bir bakış attı ki kahve bardağına kendimi koyup kaynar suyu üzerime dökerek suya karışmayı diledim.

Kenan bir çırpıda başının neden dertte olduğunu anlatırken bende üzerimi değiştirmek için tekrar odaya yöneldim.Kadir'in sesi çıkmıyordu. Biraz daha sakinleşmiş gibi otursada biliyordum fırtına öncesi sessizlikti bu.

Yanlarına geçtiğimde Kenan bir isim söyledi. Kadir bir an şaşırsa da çok bozuntuya vermedi. "Demek öyle.Bir çaresine baktırırım,fakat o adama bulaşmakla iyi yapmamışsın Kenan,buraya gelerek Dolunay'ı da çembere soktun beni de. Dua etde Dolunay'ın benim olduğunun bilincinde olsun.Onun kılına zarar gelecek olursa hiçbirinizi yaşatmam bilesin."dedi. 

Çalan telefonuma baktığımda Destan'ı unuttuğum aklıma geldi ve panikle açtım. "Destan,Kadir burda. Siz gidin ben gelirim."dedim.Destan itiraz etmeden onayladı ve kapattı.Ona haber vermeyi bu kargaşada unutmak hataydı çünkü buuraya kadar gelmesi yüzünden dilinden kurtulamayacaktım.

"Ben biliyorum hata ettim ama inanın burdan başka gidecek yer bulamadım seni bulmak için."dedi.Acıdım haline barda şarkı söylerken tavan yapan özgüveni,egosu şimdi yerlerde,Kadir'in ayaklarında sürünüyordu.

"Seni biriyle benim çiftliğe göndereceğim.Söz dinlersen ben bu işi çözerim ve gelirsin.Kimse zarar görmemiş olur."dedi Kadir. "Tabi dinlerim abi,çok sağol."dedi.Abi dedikçe sanki gözümde daha bir küçülüyordu. Neredeydi Kenan,sahnede ki genç kızları delirten Kenan..

Kadir telefonla birini aradı ve verdiği talimatlara birlikte Kenan artık gitmesi gerektiğini anladı. Başını önüne eyip "Teşekkür ederim"dedi. Üzülüyordum gerçekten.Kadir bana ağzını açıp tek laf etmemişti bir de bu var.

"Aşağıda bekliyorlar.Dikkat et,uzun sürmez.Umarım ben çözene kadar .."dedi ve sonunu getirmesini beklemeden atıldım. "Kendine dikkat et."dedim. Elini uzattı ve sıktım. Sonra onu geçirdim kapıya kadar. Göz kırptı her zamanki muzipliğinden yoksun olsa da. Korkuyordu,ölümden kim korkmazki. Bende bir zamanlar korkmamışmıydım.

"Benim çıkmam lazım,sen kalıyorsun sanırım."dedim kapının girişinde küçük, askılı çantama telefonumu sıkıştırmaya çalışırken.

"Bir yere gitmiyorsun."dedi.-höö- "Bir yere gitmiyorsun derken,karnım aç ve Destanlara söz verdim.Kahvaltı yapacağız."dedim. Oturduğu yerden kalkıp beni kollarımdan yakaladı. "Dolunay gitmiyorsun,konuşmalıyız."dedi.