DOLUNAY

23*"Seni Seviyorum"

YORUMLARIN AZLIĞINDAN DOLAYI SİTEM ETMEYE BAŞLIYCAM SİZE SEVGİLİ OKUYUCULARIM. VE MUHTEMELEN 2 BÖLÜM SONRA DA FİNAL YAPICAM.ASLINDA UZATMAYI DÜŞÜNÜYORDUM FAKAT ŞARTLAR BUNU GÖSTERİYOR.KEYİFLİ OKUMALAR..

***********************************************************************************************

Konvoy halinde gidiyorduk. Kadir elimi hiç bırakmıyordu. Sürekli öpüp duruyordu. “Destan’ın arabası mahvoldu benim yüzümden.”dedim başımı eyerek.

“Sana birşey olmadı ya Dolunay.Araba teferruat. Bak o halinden gayet memnun.Havasını görmüyor musun. “dedi gülümseyerek.

“Dicle ve o birlikteler dimi artık. O hallerini çok merak ediyorum ilklerini.”dedim. “Bende çok hatırlamıyorum aslında. Kardeşini gönderdiğim gün oldu sanırım. Yüzüne bile bakmadı bize bunu yaşattığı için oda onu suçlu tutuyordu.Git dedi sadece. Beklemiyordum doğrusu.” Dedi.

“Nasıl yani öylece git mi dedi.”dedim. “Evet çünkü utandı.O kadar iyiliğimize karşı bunu yapmasını oda kaldıramadı.Ve seni gerçekten seviyor. Günlerce ağladı.Destan la birbirlerine destek oldular. O ara başladı sanırım herşey. Destan ılk defa bı kıza bu kadar değer veriyor.Çok mutlu ve bende öyle.”dedi bir kez daha elimi öperek.

Destan sağ sinyalini yakarak bir dinlenme tesisinine döndü. “Acıkmadın mı?”diye sordu Kadir. Gülümsediğimde arabaları park ediyorlardı.

Korumalar bir bir inmiş etrafa dağılmıştı. Çok ıssızdı heryer. Akşamın hafif esintiside ortaya çıkmıştı.Hırkamı giydim üzerime hemen. Dicle ve Destan da yanımıza geldi.

“Harika kavurma yapıyorlar burada.”dedi kocaman gülümsemesiyle. “Güzel geliyor kulağa”dedi Dicle ve Destan elini tuttugunda benımde yuzumde gülümseme oluşmustu. Çok tatlıdıla çünkü.

Kadir ellerimi tuttuğundaysa kalbim liseli kızlar gibi atmaya başlıyordu yine. “Abi sıkıntı yok. Buyrun.”dedi Cenk. İçerden bir adam çıktı koşarak arkasında da bir garson.Korumalar tam harekete geçiyordu ki Destan durmaları için işaret etti. Bir anda adrenalin beynime cıkmıstı. Korkar olmuştum herşeyden. Olay istemiyordum.

“Destan bey,hoşgeldiniz.”dedi Destan'ın elini sıkarken. Bize de dönüp hoşgeldiniz dedi. “Kadir.” Dedi Destan Kadir’i göstererek. Adam yere kapanacaktı nerdeyse. Hemen eline geldi. “Hoşgeldiniz,Kadir bey sizi burada görmek büyük şeref. Buyrun buyrun. Oğlum git en büyük masayı donatın hemen.”dedi sonra garsona. Garson koşarak içeri girdi.

Adam önden yol göstererek büyük nezaketiyle birazda abartı tabi bizi içeri aldı. Bir kaç koruma bizimle gelirken diğerleri dışarıda bekliyordu.İçeride kimse yoktu.

Masaya Kadir’le yan yana oturduk Dicle ve Destan da el ele karşımıza. Gözlerini birbirinden ayırmıyor sürekli gülüşüyorlardı.Dicle yeni gelin misali süzülüyordu.

“Eğer müsade ederseniz ben hazırlatayım herşeyi.”dedi adam Kadir’e dönüp. Kadir de kafasıyla onayladı. Fazla konuşmuyordu.Sadece elimi sıkı sıkı tutuyordu.Adam yanımızdan ayrıldı.

“Kim bu.”dedi Kadir. “Bir ihale vardı hatırlıyor musun bilmiyorum hani şu bizden yardım isteyen iş adamının girdiği ihale.Onu burda yaptılar işte. Çatışma çıkan mekan burası. Bizim sayemizde kurtuldu bu adam.Ve mekan tabi. Yoksa yerle bir olurdu. Öyle sohbet sırasında sendende bahsettik tabi. Herkes gibi oda tanıyor seni.”

“Hatırladım.”dedi sadece.Dicleyle göz göze geldik fakat birşey söylemedik. “Antalya ya mı gidiyoruz. Artık söyleseniz.”dedim.Kadir bana sorma der gibi bir bakış attı. Bende elimle agzımın fermuarını çeken bir işaret yaptım. Gözleriyle bana gülümserken öyle güzeldi ki.