DOLUNAY

BÖLÜM 10

Bir bilsen aslında sana ne kadar aşık olduğumu, her zerremde seni nasılda deli gibi hissetmek istediğimi. Ama yapamam sana attığım her adım seni ölüme yaklaştırır.Böyle berbat bir hayatın içine düştüğün o günden beri seni hem uzak tutmak hem yakınıma almak istedim.

Ne gelebildim ne gidebildim.Bir yanım aşk naraları atarken diğer yanım seni uzak tutmaya çalıştı. Aşk galip geldi ve yaklaştım.Su basına gelenlere bak.

Kendime bile itiraf edemezken heran kendimi senin yanında buldum. Uzaktan yakından izledim.Gülüşünün her kıvrımını aklıma işledim.Sen güzel gözlüm,sen benim çölde susuz kalmış bir adamın içmeye çalıştığı suyun serabı..Sen benim gönlümün prensesi.. 

Ne senden gidebilirim,ne seni bırakabilirim. . Seni kardeşim gibi kaybedersem işte o zaman ben bir hiç olurum.

Benden uzakta kalmalısın ki seni koruyabileyim,bana yakn olmalısın ki seni kollarıma alıp sevebileyim..

***

Başım acıyordu. Fakat doğrulmak istedim. Kadir'in derdi neydi artık öğrenmem gerekiyordu. Beni doğrultmak için uzandı fakat elimle onu durdurdum. "Kendim yapabilirim."dedim ve doğruldum şok halde yüzüme bakıyordu. 

Yatağımın yan tarafındaki koltuğa oturdu ve dirseklerini dizlerine dayadı.

"Benimle derdin ne Kadir. Bir gün gelip benimle uyuyorsun,sonra öpüyorsun,sonra hiç birşey yokmuş gibi Svetayla Rusya ya gidiyorsun."dedim. Gözlerini bana dikmiş sorularımı dinliyordu.

"Onu istiyorsan onunla kal.Benim dengemi bozma. Bana ne yapmaya çalıştığını anlamıyorum. Ve ben bu şekilde devam etmek istemiyorum. İstanbul'dan kaçmak istiyorum. Hatta şuan da İstanbul'a dönmeyi düşünmüyorum bile.Bura da Ankara'da da kalabilirim."dedim. Tabi buna bende inanamıyordum ki o nasıl inansın.Bitti mi dercesine yüzüme baktı.

"Şuan İstanbul'dayız Dolunay. Seni orada bırakacağımı mı sanıyordun. Ambulans uçakla geldik."dedi. Yine benim için bir çok uğraşa girmişti ama ben umrunda değildim ki öyle dememiş miydi.

"Dolunay bak Sveta'yı oraya götürmek zorundaydım. Geri dönmemesi içinde bir çok ayarlama yaptım. Ve o da artık kabullendi. Geri dönmeyecek. O Serkan iti onu zorla elinde tutuyormuş. Kaçıp benim yanıma gelmiş ama bana söyleyememiş çünkü başlarda kendi de istemiş. "dedi. 

Kime inansın Dolunay. Serkan başka konuşuyor,Kadir başka. Sveta ise hiç kaçmışta sığınmış gibi durmuyordu.Ama bu Kadir'di neden yalan söylesinki.

"Sen hayatımıza girdiğinde onu gönderdim ben. Asla madur etmedim.Sen öyle temizdin ki ne olursa olsun kimse sana bulaşsın istemedim. Ben bile senden uzak durdum. Korktum. Zaafım olursun,kardeşim gibi seni de ..senide."dedi ve ayağa kalktı. Gözleri dolmuştu. Ağzımı açıp tek laf edemedim.

"Dolunay anla lütfen.Ne kadar uzak kalmaya çalışsam da ancak bu kadarını becerebildim. Ve olanlara bak. İlk dakika da başına gelenlere bak. Sana değer verdiğimi sadece Serkan mı anladı sence. 

Ben dayanamam buna. Sana bişey olmasına dayanamam."dedi. Yatağın kenarına oturup ellerimi ellerine aldı. Kadir bana dayanamadığını söylüyordu ve ben ağzım açık inanamayarak ona bakıyordum.

"Na..nasıl yani.. Sen.."dedim kaldım. "Ben..ben sensiz duramıyorum. Seni o gece gördüğümden beri,çıplak ayaklarla kendini atacakken kurtardığımdan beri,bu güzel gözlerin beni bulduğundan beri senden uzak kalamıyorum."dedi.

"Kadir."dedim sadece. Kadir bana itiraf mı etmişti şimdi. "Ama seninle kalamam. Sana zarar verir bu. Uzak kalmak en iyisi olacak zor olsa da.Uzak kalmak zorundayım. Başka kadınlar ilgi alanımdaymış gibi görünmek zorundayım. Sen güzel bi hayat yaşa diye, sana bir zarar gelmesin diye."dedi.