DOLUNAY

22*"Kavuşma"

YORUMLAR ÇOK AZALMAYA BAŞLADI KIZLAR. BUNUN NEDENİNİ ÇOK MERAK EDİYORUM.VE SİZDEN YORUM BEKLİYORUM. VOTE VE YORUMLAR GERÇEKTEN ÖNEMLİ ÇÜNKÜ MOTİVASYONUM SİZLERSİNİZ.

BANA HER BÖLÜM OLDUĞU GİBİ BU BÖLÜMDE DE AKIL VEREN CANIMIN İÇİ FISTIĞIMA TŞK EDİYORUM.CANSIN GÜLŞAH..

ÖNERİLERİNİZ VARSA ÖZELDEN MSJ ATABİLİRSİNİZ.GÖRÜŞLERİNİZ İÇİNSE YORUM ALANINDA BEKLİYORUM..KEYİFLİ OKUMALAR :)))))))

**********************************************************************************

Ne yol bitiyordu şimdi,ne zaman geçiyordu. Kadir’e hiç bu kadar ulaşmayı sıkıntıyla beklememiştim. Trafik vardı kahrolası İstanbul da. Çiftlik yoluna girdiğimizde ise bir nebze olsun rahatlamıştı. Destan gaza bastıkça basıyordu ve ben ilk defa yavaş ol demiyordum.

Bir an önce Kadir’e ulaşmak için can atıyordum.Tabelalardaki kalan kilometreleri sayıyordum, dönüşleri,virajları sayıyordum.

Çiftliğini önüne geldiğimizdeyse kalbim ağzımdan çıkacak gibi atıyordu. “Beklememizi ister misin?” dedi Destan muzip bir şekilde.

“Hayır.”dedim gözlerimi devirerek. Sonra arabadan indim ve Dicle camını açtı. “Herşey çok güzel olacak.”dedi en tatlı gülümsemesiyle ve Destan onun elini tutup dudaklarına götürdü. Gülümsedim ve bana selam veren korumalara başımla selamlayarak içeri girdim.

Soğuktu çiftlik,bu hava da nasıl soğuk olabiliyordu hala burası bilmiyorum. Şöminenin ateşi aydınlatıyordu salonu. Kadir arkası dönük halde başını geriye yaslamış koltukta oturuyordu ve evet elinde içki vardı.

“Kadir.” Dedim kısık bir sesle. Kadehinden bir yudum daha alacakken duraksadı. Yavaşça ayağa kalkıp önündeki sehbaya bıraktı ve bana döndü. Gözlerini net göremesemde yine karanın en koyu haliydi eminim.

“Neden geldin.”dedi beklemediğim bir şekilde. “Ben yalancı,ahlaksız adamın tekiyim Dolunay,neden geldin.”dedi.

Sustum öylece,akmaması için gözyaşlarımla savaştım. “Sana inanmadığım için beni affedebilecek misin?”dedim. Dişlerini sıkıyordu.Alnında oluşan damarı belirginleşmişti. “Git,senin hayatını daha da mahvetmek istemiyorum.”dedi.

“Hayır.”dedim inatla. “Gitmiycem.Ben onca şeyi yaşadım evet,senin yüzünden,benim yüzümden kavgası değil artık bu. Bizim yüzümüzden yaşadım. Ama bak yine sana geldim. Yine gözlerimi seninle açtım. Ben,seni seviyorum Kadir.”dedim başımı önüme eyerek.

Daha fazla durmadı karşımda.Bir adımda yanıma geldi ve eliyle çenemi kavrayarak başımı kaldırdı. “Gözlerime bak.”dedi baktım. En güzel karaydı Kadir ‘in gözleri şimdi.

“Ben seni herşeyden çok seviyorum,sen beni affet.Seni koruyamadım.Koskoca şehri idare ediyorum,kendi kadınımı bile koruyamıyorum.”dedi. Gözleri kızarmıştı şimdi.

Daha fazla dayanamadım ve dudaklarımı hasretle dudaklarına deydirdim. Oda beni hakimiyetine alarakkarşılık verdi. Sonra da sımsıkı sarılıp boynumu öpücüklere boğdu. Kokumu içine çekiyor. Sevdiğini söylüyordu. Oda benim kadar özlemişti işte.

“Beni sakın bırakma.”dedim kısık bir sesle. Yüzümü avuçlarına alıp “sen beni birdaha sakın bırakma.”dedi. Gülümsedim. Kalbim pırpır atıyordu.

Şöminenin karşısına geçip oturduk. Başımı göğsüne yasladım.Öyle özlemiştim ki burayı. Kalbinin tam attığı yere başımı koymayı,ritmini dinlemeyi.