Uno's POV
Ilang araw ang makalipas ng may mangyari kay Caine.
Gumaling na ito at malaks na din.
Naging normal din naman ang mga araw.
Pero sa akin.
Hindi.
At ang punot-dulo sa mga narinig ko sa bata.
I dont know but there is something that.....
F@ck.
" I'll remember Mom thats why I smile." Rinig kong sabi nito.
Isa din ako sa natigilan ng mga oras na yun when I saw her smile for the first time.
Para bang kinikiliti ang puso ko sa pagngiti nito.
" So nagagawa mo rin pala ang ibang emosyon kapag yung Mom mo ang pinag-uusapan?" Dos asked her.
Hindi ako kumibo. I just want to shut my mouth at makinig na lang sa kanila.
Baka kung ako yung magsalita.
Pagmulan ulit ng sagutan naming dalawa.
" Yeah. Si Mom lang ang nakakagawa nun sa akin. Sa kambal ko din. Parang may power si Mom pagdating sa amin. Because her simple move or simple words. Nagmumukhang normal kaming bata na ngumiti, nalulungkot at iba pa." Sabi nito.
Napatigil.
Ramdam ko ang pagmamahal nito sa Ina. At sa pagsasalita nito tungkol sa Ina nito.
Hinahangaan nito.
" Saan ba kayo malapit sa mom mo o sa Dad?" Dos.
Nakucurios din ako.
Well aaminin kong kakaiba ito sa mga kabataan na nakilala ko.
Kaya di rin maiwasang ma curious tungkol sa kanya.
" Mom." Siya.
" Dalawa kayo ng kambal mo?" Dagdag na tanong ni Dos.
Tumango ang bata.
" Huh? How about sa Dad nyo?" Di maiwasang magtanong ni Tres.
" No." Mahinang saad ng bata.
" Huh? Paanong nangyari yun? Masama ba ang Ama nyo?" Tres.
" No. It just......" nagdadalawang isip na saad ng bata.
" Hindi naman pala. Pero bakit di kayo close sa ama nyo?" Di paawat na tanong pa nito kay Caine.
Ilang minutong tumahimik. Akala ng lahat di na sasagot si Caine.
Pero nabigla kami sa sinabi nito.
" Wala kaming Ama." Saad ng bata na ikinatigil namin.
Sa oras na yun. Napatingin ako sa bata.
Hindi ko alam kung bakit may kakaibang akong nararamdaman.
Something....
Hindi ko maipaliwanag.
Pero imbis na pansinin. Di ko na lang pinansin yun.
Nagtagpo ang aming mata. At halatang di ito nagbibiro.
" Nak naman. Huwag kang magbiro niyan.?" Si Manang yung unang kumibo.
