Uno's POV
F@ck.
Napa ungol akong napabangon.
Takang taka sa naabutan.
Asan ako?
Alam kong wala ako sa condo ngayon.
Napatingin ako sa paligid.
F@ck. Ngayon ko lang napagtantong nasa ospital pala ako.
Napatingin ako sa kakabukas lang na pinto.
Agad kong nakilalang pumasok ang dalawa maliban sa isang naka suot ng puting damit na pang doktor.
Parang nagulat pa sila ng makitang nagkamalay na ako.
" Boss? Gising ka na? May masakit ba sa yo?" Nag-alalang tanong ni Dos.
Lumapit din si Tres.
" Pinag-alala mo kami Boss. Paano na lang kung hindi namin naisipang bisitahin ka sa Condo mo. Baka ngayon pinaglalamayan ka na. Muntik ka nang maubusan ng dugo." Tres.
Hindi ako kumibo. Umiwas lang ako ng tingin ng hindi makita ang mga titig ng mga to sa akin.
I really hate it when someone pity me.
Dahil yun ang nakikita ko sa mata ng mga to.
" Good morning Sir. I just here to check you. I need your participation Sir. Sana maibigay nyo." Lumapit ito sa amin.
Agad namang umalis si Tres at Dos. Binigyan ng pagkakataon upang masuri ako.
Tumango lang ako.
Wala ako sa mood ang sumagot at magsalita ng magsalita.
As what I heard from Tres.
I lost lots of bloods. Mabuti na lang at maagapan.
Pero kahit na nagawa kong mabuhay. Para yatang kulang. At alam ko kung bakit.
Dahil hindi ko kapiling ang pamilya ko.
Ilang araw akong nanatili sa ospital. Bago ko naisipang umuwi sa condo ko. Actually hindi pa ako okay. I just decided to leave. Wala namang nagawa ang sila ng nagpupumilit ako.
And again.
Nilulong ko ang sarili sa alak.
Parang hindi ko kilala ang condong kinasisidlakan ko ngayon.
Palagi akong sinusuway at pinipigilan ng dalawang loko. Palagi silang pumupunta ng Condo. At palagi silang nagagalit sa tuwing naabutan akong nakasadlak sa gilid ng kama habang naka kalat ang nga bote ng alak.
Palagi kaming nagkakasagutan. At kusa na lang silang susuko at iniwan na muna ako.
Yun naman ang gusto ko. Ang hindi sila mangialam sa gagawin ko. Sa buhay ko.
Dahil buhay ko ito. Walang magdidikta kundi ang sarili ko.
Sa mga sumunod na araw.
