Aşk mıdır insana sev diyen ? yoksa yalnızlık mı körükleyen ?
söylesene aşk nedir ? bir muma ateş olmak mı yoksa yanan ateşe dokunmak mı?
AŞK-ı ATEŞ SERİSİNİN DÖDÜNCÜ KİTABIDIR...
TÜM HAKLARI SAKLIDIR!
EN UFAK ÇALINTI SÖZ KONUSU OLDUĞUNDA GEREKEN...
Nerede benim çığlık çığlığa feryat eden ruhum? Nerede gülüşlerim? Hangi ellerde benim hayatım? Söylesene bilinmezlik ben nerdeyim?..
R. HARMANLI
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
➖DİRENİŞ➖
Sokak lambalarının aydınlattığı caddeye baktım. Gözlerim boşluğa dalmış, zihnim yine kendini bilmediğim sisli ormanlara bırakmıştı. Yaşadığım ani şeyler sırtıma bir kambur gibi yapışıp omuzlarımı yere eğiyordu. Gitmeyeceğim dememe rağmen inat edip üsteleyen adam ise bu yükün ta kendisiydi. Derin bir nefes alıp ağrıyan başımı ovarken balkon kapısının açılması ile gözlerimi kapadım.
"Uyumamışsın."
Duyduğum ses ile nefes almadım. Kaçtığım adamın sürekli ensemde bitmesi beni huzursuz ediyordu.
"Uyumadım."
Dudaklarıma kondurduğum sigaramdan derin bir nefes içime çektim. Çektiğim dumanın beynimi uyuşturmasını, bedenimi gevşetmesini bekledim.
"Bırakmamışsın."
Sesizce söylediği söz ile elimde ki sigaradan bahsettiğini anladım. Dudaklarımın arasından içime çektiğim dumanı usulca gecenin siyahlığına üflediğimde havada yayılan o gri renge baktım usulca. Bakışlarım sigara dumanını incelerken bir iç çekip tekrar konuştum.
"Derdim bitmiyor ki sigarayı bırakayım."
Söylediğim söz ile iç çektiğini duydum. O da biliyordu derdimin kendisi olduğunu.
"Derdinin bitmesi için elimden geleni yaparım."
İşittiğim sözler ile dudağıma götürdüğüm sigaramı çekmeden öylece durdum. Sözlerini zihnimde ölçerken dudaklarım alayla kıvrıldı. Ardından sigaramdan tekrar bir nefes çekip başımı ona doğru çevirdim. Sokak lambasının yarısını aydınlattığı yüzüne baktım. Gözlerine yansıyan gecenin yıldızları sönük ışıklar gibi duruyordu. Yorgunluğunu gözlerinin altında misafir olan şişliklerden anlamıştım. Fakat oralı olmadım. Çünkü ben ondan kat ve kat yorgundum.
"Hiç bir şey yapma."
Söylediğim söz ile başını indirdi ağırca. Dudaklarından nefesini soluyup elleri ile yüzünü sıvazlarken "Rozalin, istediğin aile olmak, yuva kurmak değil miydi? Bak geldim, bir şans istiyorum af istiyorum neden zorluyorsun." Dedi gözlerime çaresizlikle bakarak. Onda gördüğüm çaresizlik içimi bulandırıyor, boğazımda acı bir tat bırakıyordu.
Bu bulanma ise kusma isteğimi getiriyordu. Öğüre öğüre kusup içimdeki o safrayı atmak istiyordum. Bir bilse şu sözlerinin nasıl canımı acıttığını ve midemi bulandırdığını vallahi söylemezdi. Ağzını açmazdı.
