Qi: Ascension

31.Bölüm: Av

Pespaye görünen grup klan kapısından içeri girdikleri anda birçok kişinin dikkatini çekti. Paçavralara

Sarılı bir gurup dilenci izlenimi verseler de ciltleri son derece temiz ve duş almış gibi duruyorlardı. Grup yavaş adımlarla yürümeye başladı ve bir noktaya geldikten sonra grubun başında ki genç geriye doğru bakıp "Yarım saat. Yarım saat sonra reis salonunda olun." diye konuştu.

Bu sesi tanıyan birkaç kişi Emre'nin olduğu yere kitlendi ve kendi aralarında konuşmaya başladı. Hatta bazıları ileriye doğru çıktı ve saygıyla selamladı. Çünkü bu gençler Emre ve yetimlerdi.

Emre herhangi bir kibir göstermeden selamlarının karşılığını verdi ve çok oyalanmadan evine doğru yola çıktı. Biraz heyecanlı hissediyordu çünkü üç aydır ailesini görmemişti, en çokta annesinin o harika yemeklerini özlemişti. Hızlı adımlarla evine doğru ilerledi ve doğrudan içeri girip "Anne, ben döndüm" diye bağırdı. Sesinden ne kadar heyecanlı olduğu anlaşılabiliyordu. Gerçi fırlama karakteri yüzünden annesi mi yoksa yemeklerimi özlediği belirsizdi.

Salonda sakince oturan Sultan, küçük oğlunun sesini duyunca heyecanla ayağa kalktı ve evin girişine doğru koştu. Girişte oğlunu gören Sultan kızarık gözlerle oğluna kocaman sarıldı ve birkaç saniye öyle kaldılar. Kısa sessizliğin ardından sultan "Hoş geldin oğlum, seni özledim." dedi ve başını kaldırıp dikkatlice Emre'ye doğru baktı. Emre annesinin kızarık gözlerini görünce, gülümsedi ve "Bende seni çok özledim anne." dedi.

İkili ayaküstü birkaç kelime konuştuktan sonra Emre annesinden müsaade istedi ve hazırlanmak için banyoya yöneldi. Yaklaşık on dakika sonra yeni kıyafetler ve düzgünce taranmış saçla salona geldi ve uzun süredir beklediği o harika sahneyle karşılaştı, annesi yemek hazırlamıştı! Hemen aç bir kurt gibi sofraya atıldı ve yemeye başladı, o kadar hızlı yiyordu ki sanki yıllarca aç kalmış bir hayalet gibiydi.

Masadaki tüm yemekleri silip süpürdükten sonra bir süre annesi ile sohbet etti ve koşar adımlarla evden ayrılıp klan reisi salonuna doğru yöneldi.

Bu esnada evraklarla uğraşmayı bitiren Ali, sakince kardeşi ve grubunun gelmesini beklemeye başladı. Çok fazla sürmeden kapı çaldı, Emre ve grubu içeri girdi. Grup içeri girdikten sonra tek bir ağızdan "Klan reisine saygılarımızı sunarız!" deyip, yavaş bir reveransla selam verdiler.

Grup içeri girdiği andan itibaren Ali, grubu inceliyordu ve bir süre sonra memnun bir şekilde başını salladı. Emre dâhil grubun tamamı vahşi bir aura yayıyorlardı, çok fazla yaşam ve ölüm mücadelesine girmeden böyle bir aura yaymak mümkün değildi. Ali sakin bir ses tonuyla "Güzel, hepiniz bilenmiş, keskin bir kılıç haline gelmişsiniz. Bu üç aylık yaşam ve ölüm mücadeleleri boşa gitmemiş gibi görünüyor." Dedi

Klan reisinin övgüsü alan grup göğüslerini kabarttı ve daha fazla duymak istercesine parıldayan gözlerle klan reislerine bakmaya başladılar.

Ali grubun tepkisine karşı gülümsedi ve sakin bir ses tonuyla "Her ne kadar keskin bir kılıç haline gelmiş olsanız da, isimsiz bir kılıç demir yığınından farklı değildir" dedi

Grup şaşkın bir şekilde birbirlerine bakındı, çünkü Ali'nin ne demek istediğini anlamamışlardı. Emre biraz anlıyor gibiydi ama sesini çıkarmadı ve abisinin devam etmesini bekledi.

Grubun söylediklerini tam olarak anlamadığı fark eden Ali, "Üç ay boyunca kara ormanda gece gündüz demeden savaşmanızın sebebi sizi keskin bir kılıç haline getirmekti. Yıldız klanın yolunu engelleyenleri kesip atacak keskin bir kılıç. Korkusuzca düşman saflarına ilerleyecek, yeri geldiğinde klanını korurken, yeri geldiğinde klanı için hiç şüphe duymadan canını bile feda edebilecek bir grup!"

Ali'nin bu sözleri yüreklerine yıldırım gibi düşmüştü! Hepsi şimdi daha iyi anlıyordu, sadece basit askerler olmak için üç ay boyunca uğraşmamışlardı, onlar Yıldız klanının keskin kılıcı olacaklardı ve klan reisi onların grubuna bir isim verecekti. Onlar için ne büyük onur, ne büyük şan! Hepsi heyecanlı ifadelerle klan reislerine bakmaya başladılar, gruplarının isimlerini duymak istiyorlardı yaşam ve ölümden geçtikleri kardeşleri ile birlikte anılacakları ismi duymak istiyorlardı.

Yüzlerindeki ifadeyi gören Ali gülümsedi ve "O kadar çabuk heyecanlanmayın, üç aylık süreç sadece denemeydi, daha geçmeniz gereken iki test daha var. Eğer bu iki testi de tamamlaya bilirseniz, o zaman isminizi hak edeceksiniz sadece buda değil geleceğinizi değiştirecek bir ödül de olacak. Şimdi gidip dinlenin yarın şafakta yola çıkacağız."

Grup tek bir ağızdan "Emredersiniz klan reisi!" dedi ve odadan ayrıldı. Grup ayrıldıktan bir süre sonra Emre geri döndü ve abisiyle kocaman bir ayı kucaklaşması yaptılar.

Ali küçük kardeşine baktı ve şakacı bir ses tonuyla "Daha erkeksi olmuşsun, üç ay kara ormanda kalmak sana yaramış." dedi.

Emre güldü ve "Hahaha. Haklısın abi ben biraz daha erkeksi oldum, ama sen... Ne bileyim cildin biraz daha kadınsı gibi..." dedi ve koşarak klan reisi odasından kaçtı.

Ali birkaç saniye dona kaldı ve "Seni yaramaz pislik, akşam senle görüşeceğiz!" dedi ve klan reisi odasından ayrılıp klanı teftişe çıktı.

Gün sorunsuz bir şekilde geçti ve şafak geldi

Klan kapısında toplanan grup, heyecanlı ifadelerle yola çıktılar. Sadece Emre biraz cansız görünüyordu ve yüzünde bazı noktalarda hafif morluklar vardı o kadar. Üç saat kadar ilerledikten sonra grup dağlık bir bölgeye geldiler, bölge tamamen cansız görünüyordu ve ne insan nede vahşi bir hayvan belirtisi yoktu.

Tüm grup meraklı gözlerle Ali'ye bakmaya başladı, hepsinin yüzlerinde bu kuş uçmaz kervan geçmez yerde ne tür bir test olabileceğini sorgulayan bir ifade vardı.

Ali onları çok fazla merakta bırakmadı ve "Burası sizin ikince testinizin yapılacağı yer, burada avlanacaksınız." dedi.

Hepsi dönüp tekrardan geldikleri alana bakmadan edemedi, dağlık bir bölge olsa da kup kuru bir araziydi. Ne tür bir vahşi hayvan burada olabilirdi ki?

Emre grubun lideri olarak önce çıktı ve "Ne tür bir vahşi hayvan avlayacağız, klan reisi?" diye sordu.

Ali kardeşinin sorusunu duyunca gülümsedi ve keskin bir ses tonuyla "Vahşi hayvan değil... İnsan avlayacaksınız!"