Heart t(w)o Heart | Taekook ✓

♧5-Arkadaş Olalım Mı?♧

Taehyung~

Okula erken gelmiş olduğumuzdan dolayı dün arka bahçede oturduğumuz yere tekrar gelmiştik. Ona güzel olduğunu söylediğimden beri teşekkür etmesi dışında tek kelime konuşmamıştık.

Bankta oturmuş kaç saniye daha sessiz kalabilirim diye sayarken Jungkook'un konuşmasıyla ona döndüm.

"Dün kardeşin annene kız olmak istediğini söyledi."

Gözlerimi kocaman açtım. Yılan Min Ah. Kim bilir ne için demişti?

"Sen ne yaptın?"

"Sadece bir yanlış anlaşılma olduğunu açıkladım. Fakat benim anlamadığım kısım sen neden kız kardeşinin olduğunu bana söyleme ihtiyacı duymadın?"

Bana gözleri kısık bir şekilde bakarken gözlerimi kaçırdım ve sevimli olduğunu düşündüğüm bir şekilde gülümsedim.

"Açıkçası özellikle yaptığım bir şey değildi. Bir kız kardeşim olduğunu ben bile unutuyorum."

Gözleri kocaman açıldı.

"Yok artık. Kardeşin o senin."

"Ne kadar cana yakın olduğunu ve aramızdan su sızmadığını da görmüşsündür o zaman."

Güldü.

"Ne yalan söyleyim bi anda oppam kız olmak istiyor dediğinde tabağı yüzüne geçiresim geldi. Ayrıca oppa deyip durması birazcık sinirimi bozdu."

Neden? Sonuçta Min Ah başka bir amaçla söylecek değildi ya. Ben olduğumu sanıyordu!

"Neden oppa demesi rahatsız etti? Min Ah senin kardeşin olmadığı için yanlış mı anladın oppa demesini?"

"Saçmalama Taehyung. Beni sen sanıyordu öyle bir amaçla söylemeyeceğinin farkındaydım. Sadece kim olursa olsun oppa denmesinden hoşlanmam. Kimsenin oppası olmak istemiyorum."

Bence de kimsenin oppası olma hayatım. Bana gel ben senin oppan olayım. Ehehe.

"Hmm ilginç. Başka önemli bir şey oldu mu?"

"Kayda değer bir şey olmadı. Odadan çok çıkmadım zaten. Ama farkındaysan dün yaptığımız şeyleri yapmamıza rağmen bedenlerimiz hâlâ değişmedi. Şimdi ne yapacağız?"

"Bilmiyorum Jungkook. Hiçbir fikrim yok. İlla ki değişecek ama nasıl?"

Ona diyemezdim ki beni sevmelisin diye. Acilen bu konu hakkında mantıklı bir açıklama düşünmeliydim.

"Ben çok geriliyorum Taehyung. Seni çok iyi tanımıyorum, sen de beni çok iyi tanımıyorsun. Birbirimiz gibi nasıl davranabiliriz ki?"

Keşke seni ne kadar iyi tanıdığımı görebilseydin Jungkook. Keşke kendini benim gözlerimden görebilseydin. Belki şu an benim gözlerimden bakıyordun dünyaya ama maalesef ki göremiyordun.

"Doğru ben de geriliyorum. Bunun ne zaman biteceğini de bilmiyoruz ama bitene kadar elimizden gelen her şeyi yapmalıyız. Ve bunu yaparken insanlara deli gibi gözükmemeliyiz. Aslında aklıma bir yol geliyor ama..."

"Ne geliyor aklına?"

"Birbirimiz gibi davranabilmek için az önce söylediğin gibi birbirimizi tanımalıyız. Bence arkadaş olabiliriz. Tabi sen de istersen?"

En son anasınıfında ilk arkadaşımı edinmeye çalışırken zorlanmıştım. Tabi o zaman yaşadığım şimdikinin yanında bir hiç ama yine de hissin aynı olduğunu söyleyebilirim.

"Olur."

Tek bir kelimesiyle birlikte yüzüme anında bir gülümseme geldi. Tek bir kelimesi mideme şahinler göndermeye yetiyordu.