Heart t(w)o Heart | Taekook ✓

♧29-Bir Öğle Vakti Vedası♧

Medya: Memories -Maroon 5

Bir önceki bölüm o kadar çok yorum geldi ki bölümü hemen yazdım. Bu bölümde de aynı performansı beklerim canlar 🤭💜

👇🏻Hatırlatma👇🏻

Prologue bölümünden bir kesit:

"Ama kendini sevdirebilmen için sana bir şans vereceğim. Üç aylık süre veriyorum. Elinden gelen her şeyi yap. Süre bittiğinde Jungkook hâlâ seni sevmiyor olursa şansını ömrünün sonuna kadar kaybedeceksin ve seni hiçbir zaman sevmeyecek. Üç ay sonunda eski halinize döneceksiniz."

.................

Kendi bedenimde geçirdiğim ilk gün biraz zorlanmıştım. Bana Taehyung dediklerinde ses vermemiştim.

Unutmuştum adımla seslenilmesini. Çünkü 3 ay boyunca bana sadece o adımla seslenmişti.

Ailemi fazlasıyla özlemiştim, bu yüzden garip davranışlarda bulunmuştum. Bu garip davranışlarım haliyle fazlasıyla dikkat çekmişti.

Annem dönüp dolaşıp ona sarılıyor olmama dayanamamış beni odama kilitlemişti.

Annemin deli hallerini bile özlemiştim.

Çünkü 3 aydır bir sessizliğin içerisindeydim. Bu sessizliğin aksine benim aile bireylerim ise sesli kişiliklerdi. Birbirimizden çekinmez aklımıza gelen her şeyi söylerdik. Duygularımızı dolu dolu yaşar, kimseden saklamazdık.

Babamın sürekli bir şeyler hakkında nasihat vermesini, annemin bir şeylerden yakınıp durmasını, Min Ah'ın ergen konuşmalarını kısaca her şeyi çok özlemiştim.

Yemek saati geldiğinden dolayı kilidimi açan annem sofrada bana şüpheyle bakıyordu.

"Taehyung doğruyu söyle, ne yaptın da kızmamamız için ilginç davranışlar sergiliyorsun?"

"Anneciğim ne yapabilirim ki benn~ Senin oğlun bir melek melek, sizi üzecek ya da kızdıracak bir şey yapar mı hiç?"

Babamın kulağına fısıldadı. Ama o kadar sesliydi ki fısıldama demeye bin şahit isterdi.

"Yarın bi psikoloğa götürelim bence. "

"Aa oldu mu şimdi? Psikoloğa gidecek neyim var acaba?"

Bu sefer babam endişeyle konuştu.

"Oğlum kaç gündür korkutuyorsun bizi. Örneğin dün; ruhun bedeninden çıkmış gibiydi bir kere bile gülümsemedin. Ruh halin son zamanlarda sürekli değişiyordu. Bugün ise etrafa neşe saçıyorsun bizi hiç öpmediğin kadar öpüyorsun. Şimdi bu duruma korkmayalım da ne yapalım?"

Hepsinin yüzüne baktım tek tek. Ve çok ciddilerdi. Dikkatle bana bakıyorlardı. Min Ah bile endişeyle beni inceliyordu.

Min Ah? Hani şu kanlı bıçaklı olduğum ergen kardeşim?

"Oppa dersleri mi kafana çok takıyorsun? Sınava az kaldı diye delirmeye mi başladın? Ama stres yapmana böyle ruh değişimleri yaşamana hiç gerek yok kii. Senin kadar çok çalışan başka birini görmedim ben. Bu yüzden merak etme, harika bir sonuç alacaksın. "