Heart t(w)o Heart | Taekook ✓

♧17-Yeri?♧

Multi: fake- lauv, conan gray

Saat: 3.38.

Yer: Jungkook'un odası (Ama şu an Jungkook ben olduğum için benim odam)

Kişi: Ben

Durum: Uyuyamıyorum

Sebep: Sorguda mıyız hangi birini sayayım?

Tavan ile bakışmamı kestim ve tekrardan gözümü kapatıp uyumaya çalıştım.

Ama olmuyordu. Jungkook ile bedenlerimiz değiştiğinden beri bana söylediği her şey kronolojik olarak aklıma geliyordu.

Ve aptal bir kalbim olduğu için kelimelerinden anlam çıkarıyordum. Sonrasında da kafamda acabalar dolanıyordu.

Acaba ne demek istedi?

Acaba benimle arkadaş olmaktan memnun mu?

Acaba Jimin'le arkadaş olmaktan memnun mu?

Acaba benden azıcık da olsa hoşlanıyor mu?

Sorular beni yiyip bitiriyordu.

Ve umutlanmama yol açıyordu. Ama umutlanmak gerçekten tehlikeliydi. Yanlış bir yol izlememe yol açabilirdi. Ya da sonucunda büyük bir hayal kırıklığı ile karşılaşabilirdim.

Kısaca umut çok boktandı be!

Yarın son sınavıma girecektim uykumu iyi almalıydım ama ben uyumuyor ve sınavı aklıma getiremiyordum bile.

Okulun gözde öğrencisinin yapmayacağı her şeyi yapıyordum.

Gerçi şu anda kendi bedenimde olmadığından her türlü Jungkook'un alacağı not önemliydi. Ona güvenmekten başka çarem yoktu. Ama öyle bir durumdaydım ki notlarımı düşünemiyordum.

Gözlerimi kapattım ve kafamı Jungkook'tan uzaklaştırmak için sınavları düşünmeye çalıştım.

Pek de başarılı olamadım.

.....................................................................

Jungkook~

Son sınavdan da çıktıktan sonra ciddi anlamda beynimi hissetmiyordum. Kısa sürede bu kadar yükleme beynime fazla gelmişti.

Normalde geçer not almaya bakar çok kasmazdım ama şimdi Taehyung gibi davranmak zorunda olduğumdan benim için alması çok zor olan notları almaya çalışıyordum.

Ah Taehyung! Derslerin neden bu kadar iyi ki?!

Kantinde boş bir yere oturdum ve Jimin'i beklemeye başladım. Genelde burada buluşuyorduk.

Jimin'e de alışmıştım. Her ne kadar zıt karakterler olsak da eğlenceli biriydi. Çok konuşuyor olması artık ilginç gelmiyordu. Çünkü ben de fazla konuşmaya başlamıştım onun yanında. Ya da Taehyung'un yanında.

Gözlerim kantine gelen Taehyung ve Yoongi'ye takıldı. Taehyung kolunu Yoongi'nin omzuna atmıştı ve onunla uğraşıyordu.

Gülümsedim.

Tanıdıkça Taehyung'un harika bir insan olduğunu görüyordum. Çok zeki olmasının yanında çok aptaldı ve bu çok sevimli geliyordu. Beni sürekli güldürüyordu ve bu iyi hissetmemi sağlıyordu. Onun sayesinde daha pozitif bir insan olmuştum. Bana şimdiden o kadar çok şey katmıştı ki bazen iyi ki bedenlerimiz değişmiş diyordum.

Bana ve Yoongi'ye çok iyi arkadaş olmuştu. Ve ona minnettardım.

Başımı sallayıp biraz daha onların tarafına baktım. Bugün halsiz gibi görünüyordu. Gülüyordu ama normalden daha az. Ve kapatıcılara rağmen göz altındaki morluklar belli oluyordu. Çok mu ders çalışmıştı acaba?