Sanırım karakterler kavuşunca yorum yapmayı bıraktınız ve bu beni üzdüü😭😭😭
Yorum yapabilir misiniz 🥺🥺💜
Okuyan kişi sayısı ⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorum yapan kişi sayısı⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalaaaarrrrr♡
"Nasılsın şu anda?"
Telefonumu masama sabitlemeye çalışırken sakarlığım tutmuştu ve telefonumun arkasına koyduğum bardak devrilince heyecanla telefonumu da düşürmüş ve Jungkook'u cevapsız bırakmıştım.
Baştan almak gerekirse ise durum şuydu: bu gece üniversite sınavının sonuçları açıklanacaktı ve sonuçlar açıklanana kadar Jungkook'la görüntülü konuşmaya karar vermiştik. Sonuçlara da birlikte bakacaktık. Bu sebeple elim ayağım titriyor sabahtan beri saçma şeyler yapıp duruyordum. Mutfakta su içmeye çalışırken sürahiyi biraz hızlı kaldırmış ve bardağın devrilip kırılmasına neden olmuştum. Bu yüzden annem gergin, stresli falan dinlememiş beni mutfaktan kovmuştu.
Evde kavga etmediğim kimse kalmamıştı. Herkese sarmıştım. En ufak şeyde sinirlenmiş ve bağırmaya başlamıştım. Her ne kadar alttan almaya çalışsalar da ağzıma sıçmak istediklerini yüzlerinden görüyordum. Onlara da hak veriyordum. Ben olsam çoktan kendimi boğmuştum.
Çünkü kavga ettiğim şeyler canlılarla sınırlı kalmamış odamdaki pencerenin kulpuna çok çirkin olduğu ile ilgili uzun bir nutuk çekmiştim.
Alındıysa da umrumda değildi.
Tüm bu sinir harplerime kurtarıcım yetişmiş ve delirmek üzereyken bu çözüm yolunu ortaya atarak beni sakinleştirmişti. Jungkook büyülü bir insan olduğundan ne istiyorsa yapıyor, salonun ortasında kükreyen ben tek bir mesajıyla süt dökmüş kediye dönüyordum.
"Taehyung? Seni göremiyorum güzelim. Kamerayı tavana değil de kendi yüzüne çevirir misin mümkünse?"
Telefonun arkasına koyabilmek için odamda yeni bir şey ararken bağırdım.
