Heart t(w)o Heart | Taekook ✓

♧28-Her Şey Bitti♧

Medya: Outro-Tear♡

İyi okumalar diliyorum vee bol bol yorum istiyorum. Ne olur kırmayın şu yazarı elinizden geldiğinçe çok fazla yorum yapmaya çalışın. Yorum az olunca bölümlerin yazılma hızı azalıyor maalesef😔

Ah çok konuştum bölüme geçelimmm

O an istemediğim başka bir şey oldu. Jungkook Hoseok'un arkasında duran beni fark etti.

Ve bakışlarımız kesişti, göz göze geldik..

..................

Jungkook'la yan yana bir bankta oturuyorduk. Nerede olduğumuzu bilmiyordum daha doğrusu dikkat etmemiştim pek.

Dersleri umursamayıp okuldan çıkmıştı ve kolumdan tutarak beni de buraya sürüklemişti. Çok gergindim o kadar çok gergindim ki ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Tek bir kelime bile etmemişti. Yaklaşık yarım saat geçmişti tüm bunlar olalı ve o ağzını açmamıştı.

Ne düşünüyordu?

En başta şaşırdığını yüzünden görmüştüm fakat şaşkınlığı dışında ne düşünüyordu?

Bilmek istiyor muydum ondan da emin değildim. Çünkü yarım saattir bir şey söylemediğine göre söyleyince iyi şeyler olmayacaktı.

Bir bankın iki ucunda oturuyorduk. Bank ne kadar küçük olursa olsun aramızda kocaman bir mesafe vardı. Bu mesafe fiziksel değildi.

Birkaç dakikanın ardından başını sola çevirdi ve bana baktı. Göz ucuyla takip ediyordum hareketlerini. Başımı kaldıramıyordum utancımdan.

"Taehyung?"

Nefesimi tuttum. Hâlâ başımı kaldıramıyordum. Duyulup duyulmadığından emin değildim ama hm? diye mırıldandım.

Tekrar seslendi. Fakat bu sefer ses tonu ikaz eder bir sertlikteydi. Adeta yüzüme bak diyordu.

"Taehyung?!"

Başımı kaldırdım. Ve güzel şeyler görmediğim iki yuvarlak kahverengilikle karşılaştım.

"Onun söyledikleri... doğru muydu?"

Sesi ilk baştakine nazaran daha sessizdi. Ses tonundan ne hissettiğini anlayamıyordum.

Bakışlarımı kaçırdım. Cevap veremedim. Çünkü senelerin birikmişliğini bir anda üzerimden atıp evet doğruydu diye nasıl diyebilirdim ki? Her şey çok hızlı gelişiyordu.

Kıkırdadı. Duyduğum sesle tekrardan ona döndüm. Şaşırmıştım.

Bana bakmıyordu ve önüne dönmüş karşıya bakarak gülüyordu. Sonrasında bu minik gülüşleri kahkahaya dönüştü. Karnını tutarak kahkaha atıyordu. Sesi o kadar yüksekti ki ağzım açık kalmıştı. Bu durum üç dört dakika kadar devam etti. O gözlerinden yaşlar gelene kadar güldü, ben onu izledim.

Gözlerinden akan yaşları silerken bana döndü ve gülüşlerini durdurmaya çalışarak konuştu.

"Anladım, doğruydu söylediği her şey."