AWARE|texting

3.8

Arka koltuktan uzanıp aldığı pizza kutusuyla birlikte arabadan inerken ona eşlik ettim. Tüm şehrin ayaklarımızın altına olduğu bir yerdeydik. Düz alanın tam ortasına geniş bir kamelya yerleştirilmişti. Kısacası mükemmel bir yerdi. Mükemmel olduğu kadar tanıdığım bir yerdi. Onunla hep buraya gelirdik. O kendisi için şişe şişe bira, benim içinse kutu kutu süt alırdı yanına. Ve ne kadar yakasına yapışırsam yapışayım birayı koklatmazdı bile. Sanırım şimdi işini garantiye almak istemiş olacak ki pizza alıp gelmişti.

Kamelyaya geçtiğimizde pizza kutusunu masaya bırakarak yanım oturdu.

"Neden buraya geldik?" Diye sorduğumda bakışları bana döndü.

"Çünkü bu saatte açık bir yer yok."

"Pizzayı nereden buldun?"

"Dünden kalmıştı."

"Zahmet olmuş," diyerek kutuyu kucağıma alıp ayaklarımı masaya uzattım.

"Sen aç değilsin heralde?" İmayla bir tane olan kutuya bakıp söylediğim sözlere gülerek başını başımın üzerine koydu.

"Senin yanına aç gelirsem olduğumla kalacağımı öğrendim ben, Mihra."

"Peki," dedim uzatarak ve ilk dilimi ısırdım. Soğuk olsa da mükemmeldi. Sabah kahvaltısı için sağlıklı değildi, umrumdaymış gibi, ama mükemmeldi.

Omzumdaki eli salık saçlarımın arasından enseme ulaştığında alışkanlığını hatırlayıp istemsizce gülümsedim. Ona bu kadar yakın olan birinin ense kökündeki saç tutamlarını hafifçe çekiştirmek gibi bir alışkanlıktı bu. Küçükken ufak bir uykuya dalma sorunu olduğundan annesi onunla birlikte yatardı ve o annesinin bebek saçlarıyla oynayarak uykuya dalardı. Tabii kardeşinin doğumundan ve annesinin ölümünden sonra bu sorun artık o kadar küçük bir sorun değildi. Gülüşüm solarken lokmamı yutup ona baktım.

Hala uyku sorunu çekiyor muydu? Bakışlarımı fark edip bana döndüğünde kaşları çatıldı.

"Hala uyku sorunu çekiyor musun?"

'Ne iş?' der gibi kaşını kaldırıp, "Yanıma mı yatacaksın?" Diye sorduğunda benim de kaşlarım çatıldı ancak bilerek şakaya vurduğunu fark etmiştim.

"Belli ki çekmiyorsun!" Deyip son parçayı ağzıma attım.

Yanağıma doğru eğilip, "Hmmm, belki de beni uyutman için eve geçmeliyiz?"

Ona dönüp, "Hmmm, belki de canına kast etmek için eve geçmeliyiz?" Dedim. Ancak ne kadar yakın olduğumuzu fark edip yeniden pizzaya döndüm.

"Sanki burası daha rahat," diye mırıldandığında güldüm.

Pizza birkaç dakikanın ardından bittince ona döndüm.

"Hep burada mı duracağız?"

"Hayır," diyerek elimi tuttu ve arabaya doğru ilerledi. Kapımı açıp binememi bekledi ve yeniden kapattıktan sonra sürücü koltuğuna geçti. Birkaç dakika sonra otobana çıktığımızda, "Nereye?" diye sordum.

"Eve," göz kırparak verdiği cevapla onu yola döndürecek bir tokat attım.

#####

Bayılıp uyumama az kaldı gerçekten. Üçüncüyü atamadım. Ama yarın kesin bölüm gelecek. İyi geceler🖐🏻🖐🏻🌙🌙.