Harry Potter - odnaleźć szczęście ( Severitus)

24

- Co ? Jak to?- zapytała Hermiona a w jej oczach pojawiły się łzy - To kim oni są ? - dodała
- Jeszcze tego nie wiem, moja droga, ale się tego dowiem. Nie zostawię ciebie z tym samej. - powiedział siadając obok niej
Snape położył pocieszająco dłoń na jej drżącym ramieniu. Skulona podniosła głowę i spojrzała na niego zaciekawiona i nadzieją w oczach.
- Ale domyślam się, że jedno z twoich prawdziwych rodziców jest wampirem bądź wampirzycą, a drugi czarownicą lub czarodziejem. To mi sugeruje twoja przemiana. Dzieci z takich związków do 11 roku życia zachowują się normalnie. Pół roku po 11 urodzinach wampirzy gen się uaktywnia i następuje przemiana. Jest to bolesne i czas trwania przemiany jest dla każdego indywidualny. Średnio trwa to od kilkunastu godzin do kilku dni. Najdłuższy o jakim słyszałem trwał trzy dni. Ty pobiłaś rekord najkrótszego czasu. Wybudziłaś się zaledwie sześć godzin po rozpoczęciu przemiany. -  powiedział profesor
- To ..ja.. To ja nie jestem szlamą? - zapytała Hermiona
- Nigdy nią nie byłaś, drogie dziecko. Zauważyłem to już, w chwili, gdy pierwszy raz weszłaś do mojej klasy. - odpowiedział Severus
- Niby skąd pan to mógł widzieć? - zapytała Gryfonka
- Legilimencjia. - zapytał Severus
- Czytałam o tym niedawno, choć to materiał z obrony z klasy owutemowej..- szepnęła przerywając mu
- Czyli masz jako takie pojęcie o tym. - powiedział profesor
- Nie całkiem. Pani Pince mi zabrała książkę o niej, gdy tylko zobaczyła co czytałam. Więcej tej książki nie znalazłam. - powiedziała spuszczając głowę
- No cóż, wracając do tematu.. Wszedłem do twojego umysłu. Zauważyłem tam bardzo ciekawego.  - powiedział Snape
- Co takiego profesorze?- zapytała Hermiona
Severus uśmiechnął się pod nosem. Dobrze zauważył w jej oczach, teraz dzikich, blask iskierek zaciekawienia.
-  Blokadę. Zauważyłem pewną blokadę, do twoich wspomnień. Pamiętasz tę noc po Nocy Duchów i waszym spotkaniu z trollem górskim? - powiedział Snape
 Dziewczyna pokiwała głową, więc poprawił się w fotelu i kontynuował dalej.
- Będąc w szoku, po tym co się stało, wylądowałaś w Skrzydle Szpitalnym. Byłaś tak roztrzęsiona, że nie byłaś w stanie powiedzieć co się działo. W nocy miałem dyżur i patrolowałem korytarze niedaleko Skrzydła Szpitalnego. Znalazłem cię na jednym z nich w pobliżu schodów. Szłaś jak zahipnotyzowana i bełkotałaś jak w jakimś amoku coś o zamordowanej matce,  i tym, że chcesz do ojca, do Volterry. Złapałem cię tuż przy schodach. Gdybym tego nie zrobił, spadłabyś z nich. Kiedy się ocknęłaś, po raz kolejny byłaś roztrzęsiona. Gdy spytałem się czy pamiętasz co przed chwilą mówiłaś, powtarzałaś płacząc, że nic nie pamiętasz i nie wiesz co robisz na korytarzu. Nogi ci się plątały gdy odprowadzałem cię do skrzydła szpitalnego, więc zaniosłem cię tam. Ponownie postanowiłem ci pogrzebać w głowie. I co? Ponownie natknąłem się na tą blokadę. Tak blokada była zbyt silna jak na umysł dziecka. Jedyny sposób, aby taką blokadę stworzyć w umyśle niczego nieświadomego dziecka, to nieudolnie rzucone Obliviate, zaklęcie czyszczące pamięć. Od tego czasu jestem przekonany, że ktoś musiał maczać w tym palce. Temu komuś, bardzo zależy, bądź zależało, abyś nigdy nie poznała swojego prawdziwego pochodzenia. Jednak nie przewidział tego, że z czasem, gdy nadejdzie przemiana blokada zawiedzie i zacznie pękać. - powiedział Severus
- Czyli gdy ona pęknie całkowicie, poznam prawdę kim byli albo są moi prawdziwi rodzice i kim jestem? - zapytała dziewczyna
- Tak z pewnością stanie się to w najbliższym czasie. Blokada już zaczęła pękać. - odparł Snape
- Jak to? Kiedy?- zapytała Mionka
- Po tym jak doznałaś szoku po Nocy Duchów ze spotkaniem z trollem. Było to w tę noc, o której ci przed chwilą opowiedziałem. - odparł profesor
Siedzieli przez kilka minut w ciszy, podczas której Hermiona analizować rzeczy, o których się dowiedziała. Po chwili znów chciałam go o coś spytać, ale przeszkodził jej dźwięk otwieranych drzwi od strony gabinetu profesora, i szybkie, nerwowe kroki trzech osób.