Hate Her {werewolf story}

* ||||| ||||| ||||| | *

Ik sta hier aan de rand van het rogue gebied. Tranen gaan over mijn wangen. Ik sta op het punt mijn roedel te verlaten. De roedel waar ik in ben opgegroeid. Waar ik mensen heb ontmoet. Waar ik plezier heb beleefd. Van mijn ouders en May heb ik nu al afscheid genomen maar nu Roos, Kaj en natuurlijk Jake.... Tranen blijven stromen. Opeens hoor ik geritsel. "Gale, ik neem het van je over. Kan jij vader nog even helpen." Hoor ik de stem van Jake. Gale knikt. "Hoe laat?" Vraagt Jake. "Eigenlijk moest ze al weg zijn." Zegt Gale nog en loopt dan weg.
Als hij uit zicht is sla ik mijn armen om Jake heen. "Leah!" Hoor ik de bekende stem van Roos. "Roos!" Roep ik. Ook Kaj komt nu tevoorschijn. "Jake heeft het ons verteld." Snikt Roos. Iedereen huilt. Jake houd zich wat op de achtergrond en kijkt me niet aan.
"Ga snel, voor ze je betrappen als 'rogue' in deze roedel." Ja, ik ben rogue nu. Ik trek Roos meteen in een knuffel. Ook Kaj geef ik een knuffel. Dan ga ik naar Jake. Roos en Kaj lopen al weg.
"Leah ga niet." "Ik kan niet anders Jake..." "Wat als we nu zeggen dat je mijn mate bent?" "Ze gaan het niet accepteren Jake, dat weet je zelf ook. In hun ogen ben ik een crimineel." "Maar ik weet beter." "Lou zal nooit toegeven..." "En wat moet ik nu doen? Mijn hele leven alleen blijven en wachten tot dat ik je misschien ooit nog eens zie?" "Ik zeg je dat ik af en toe nog eens langs kom." "Af en toe Leah, weet je wel wat je zegt. Ik kan je geen dag meer missen..." Steeds meer tranen stromen over mijn wangen. "Leah, ik wil niet dat je gaat." "Ik heb geen keus Jake." "Dan ga ik met je mee." "Nooit! Ik wil dat jij veilig blijft." "Liever ik dood dan jij!" "Jake..." "Ik ga je gewoon zo missen..." "Ik jou ook." Hij slaat zijn armen om me heen en ik huil tegen hem aan.
Als hij loslaat en ik hem aankijk voel ik al snel zijn lippen op de mijne. Ik ga er in mee. Als we beide loslaten zegt hij:" ik hou van je. En dat zal ik blijven doen." "Ik hou ook van jou..." Dan trek ik hem weer in een knuffel. "Jake! Is ze weg?!" Horen we de Luna al van ver roepen. Ik kijk Jake bang aan maar loop dan snel het roguegebied in. Ik hoor nog dat Jake terugroept: "Ze is op tijd vertrokken!" Voordat al het geluid van de roedel verdwijnt...

Ik loop maar gewoon wat rond. Ik weet dat het hier gevaarlijk is en dat ik alert zou moeten zijn. Maar ik zit nu met mijn gedachten nog bij de rest. Nog bij Jake. Nu is Lou echt te ver gegaan. Je kan mates niet scheiden. Ook wist ze niet eens dat we mates zijn. Dat zou het alleen maar erger maken. Ik wil terug naar de roedel. Terug naar Kaj, Roos, May, mijn ouders... En natuurlijk Jake. Mijn wolf vecht tegen mijn controle. Ik heb zelfs de mindlink al afgesloten. Maar alsnog moet ik tegen haar vechten. Als ze de controle heeft gaat ze zowieso terug naar de roedel en als dan 1 van de grenswachters of gewoon iemand anders me opmerkt...
Ik ben blij dat ik nog min of meer met May kan afspreken. Opeens schrik ik van een geluid. Ik had voorzichtiger moeten zijn. Misschien is het wel een andere rogue die dit gebied niet wilt delen... Ik hou me alert en kijk hoe een hert uit de bosjes kom ik slaag een zucht van opluchting en zet me neer. Meteen bedenk ik me. Misschien kan ik beter jagen nu hier toch een hert is.
Ik heb nog nooit gejaagd. Ik had er ook geen behoefte aan. Eigenlijk was ik dom. Ik wist dat ik ooit in een rogue positie zou belanden. Waarom heb ik dan nooit geleerd om te jagen? Ik zal dan maar wat proberen zeker? Maar dan moet ik wel in mijn wolf veranderen. Dan ben ik zwakker tegenover haar en kan ze zo de controle nemen. Rustig schakel ik de mindlink in. Leah! Ga terug! Nu meteen! Niemand kan... zwijgen! Meteen zwijgt ze. Jij gaat me niet overnemen. Als je dat doet wordt dat onze dood. En wat gaat Jake daarvan zeggen? Ze zwijgt. Een hele tijd.
Plots zegt ze: Oké, ik laat je. Ik verander en merk inderdaad niet veel van mijn wolf. Ik blijf laag tegen de grond en probeer zo min mogelijk geluid te maken. Rustig ga ik naar het hert toe. Stapje per stapje. Niet te snel.
Ik ben bijna dicht genoeg als opeens het hert zijn kop naar me toe draait, me ziet en weg rent. Ik ga erachteraan maar het hert is veel behendiger. Dus na een paar seconden ben ik het alweer kwijt. Lekker dit. Ik zucht en loop terug naar mijn kleren. Ik verander en trek ze aan. In mijn rugzak heb ik een pul voor de winter en een jurkje. Misschien is het handiger om dat aan te doen. Dat doe ik dan ook.
Leah, ik mis Jake... Ik ook. Ik zucht. Ik loop weer verder. Ik ben eigenlijk best dicht bij de rivier. Ik hoor het. Ik vind dat geluid geweldig. Ik ga op het geluid af en kom dan uiteindelijk aan bij de rivier. Ik kijk naar het water, naar mijn spiegelbeeld. Dit ben ik nu dan, een rogue. Ik ben hier nog geen dag en ik zie er al niet uit. Het lijkt alsof ik in de ogen van een vreemde kijk. De ogen van een rogue. Maar ik ben nu die rogue.