Hate Her {werewolf story}

* ||||| ||||| ||||| ||| *

Ik zie nog net hoe Jake richting de roedel rent. Ik ben eigenlijk nog best wel ver van de grens. Ik draai me om en slenter wat verder. Ik blijf dicht bij de rivier. Het geluid maakt me rustig. Ik zou nu wel kunnen schreeuwen. Schreeuwen op Lou vooral. Ze heeft zeker iets te maken met die moord. Anders zou ik niet beschuldigd worden. Ik zucht en zet me neer. Met het geluid van vogels en de rivier. Ik zucht weer en sluit mijn ogen. Ik kan hier zo van genieten maar ergens blijft het steken. Iets weerhoud me ervan om volop te genieten en dat is het idee dat ik nu rogue ben. Voor de zoveelste keer zucht ik. Ik kijk wel een klein kind die duidelijk wil laten merken dat die ergens geen zin in heeft. Ik luister naar het bos. Het is mooi maar ergens ook wel angstaanjagend. Het idee van alleen te zijn met wel heel veel andere levende wezens om je heen. Maar toch ben je alleen... Ik ben er nog... ja natuurlijk Lenna. Maar jij zit ook maar in mijn hoofd. Leah... ga terug. Naar Jake. Dan ben je niet met alleen. Lenna, wanneer ga je eens inzien dat dat niet gaat? Ik weet het Leah maar... Ik wil gewoon bij hem zijn... dat begrijp ik maar we moeten vertrouwen hebben in hem en de rest. Ze zullen onze onschuld wel bewijzen. Ik hoop het.. hey, heb vertrouwen. Gaan we lopen? Als je dat wilt.... Yesss... Ik glimlach over de enthousiaste reactie van Lenna en trek mijn kleding uit. Meteen neemt Lenna me over. Lenna, je mag maar weet, niet te dicht bij de roedel. Ja ik weet het, mag ik nu? Doe maar... Meteen begin ik te lopen.

Na 3 dagen heb ik heel veel geleerd. Van overleven maar vooral over mezelf. Ik ben erachter gekomen dat ik niet wil opgeven en zoveel mogelijk wil rusten daarna. Ik heb ook heel vaak Lenna de controle gegeven. Meer dan de helft van de tijd dat ik wakker was. Ik heb leren jagen en overleven. Ik heb wel Jake niet gezien deze dagen. May wel. Maar May was dan ook de enige. Blijkbaar is er van alles aan de hand in de roedel. Maar ik wil nu ook even tijd voor mezelf. Geen gezeur van de roedel of van Lou. Het gaat me op zich wel best goed af. Dat had ik in het begin nooit gedacht. Ik ben nu dus ongeveer 5 dagen rogue en het gaat. Ik blijf de hele tijd bij de rivier en dicht bij May. Verder weg ga ik niet. Misschien is dat ook wel een verschil met andere rogues. Ik heb het idee dat ik ooit weer naar de roedel ga. Ik blijf de hele tijd op 1 plaats. Echte rogues trekken rond, hebben niemand. Ik kan nog afspreken en blijf hier. Ik heb een einde van dit leven. Zij blijven waarschijnlijk hun hele leven rogue. En ik zou dat vroeger ook wel aan gekund hebben maar dat kan ik niet meer aan met Jake. 

Ik krijg opeens een naar gevoel. Ik wordt achtervolgd.... Ik voel het gewoon. Mijn ademhaling versneld en ik kijk om me heen. Ik heb geen idee wat ik moet doen, ik kan geen kant op. Ik grijp naar de rugzak op mijn rug. Ergens moet mijn mes zitten. 
Opeens wordt ik bruut op de grond geduwd. Een grote zwarte wolf springt op me. Ik kan geen kant op. Achter hem zie ik nog een stuk of 3 andere wolven toekijken. De zwarte wolf haalt uit en alles wordt zwart....

Als ik mijn ogen weer open is alles opeens heel licht. Vaag herinner ik me wat er gebeurt is. Ze hebben me niet gedood.... Ik leef nog. Ik heb geleerd dat rogues zelden iemand laten leven. Ik heb dus echt geluk gehad. IK kom een beetje bij en zet me recht, mijn rugzak is weg. Dat had ik wel kunnen verwachten. Nog steeds dwaalt de vraag waarom ze me lieten leven in mijn hoofd rond. Misschien dachten ze dat zo'n simpel meisje als mij het niet zou overleven. Dan waren ze fout...