Hate Her {werewolf story}

* ||||| ||||| |||| *

Het is ondertussen middag en ik loop naar buiten. Gale en Jake gaan juist naar binnen in het roedelhuis. Ik kan het niet laten om even naar hem te blijven kijken. Ik zie dat hij iets tegen Gale zegt en zich dan omdraait naar mij. Ik glimlach en hij komt naar me toe. "Zin om iets te doen?" Vraagt hij zacht. Ik knik. "Ergens anders dan hier? Straks komt Lou naar buiten." Zeg ik. Dit keer knikt hij. Samen lopen we richting 1 van de andere pleinen. Er is een park in het midden. We gaan op een bankje zitten. Er is hier bijna niemand.
"Wat was dat nu gisteren?" "Er is wel degelijk een moord gebeurd in ons bos..." zucht Jake. "Mijn vader geeft er vanavond een toespraak over." Ik knik en gaap. "Slecht geslapen?" Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. "Als ik niet slaap, kan ik niet slecht slapen." "Heb je niet geslapen?" Ik zucht zacht van nee. "Ik ook niet." Zegt Jake dan. Ik kijk op. Hij glimlacht. Ik zucht. "Wat is er?" "Het is gewoon zo irritant dat Lou..." "hey, we komen er wel doorheen." Onderbreekt hij me. "Hoe?" Hij kijkt naar de grond. "Ze moet het gewoon accepteren." "Dat gaat ze niet doen Jake. Jij kent haar ook." Hij zucht. "Het is hopen of afwijzen..." dat laatste woord zei hij iets zachter. "Hey Jake. Ik ga jou niet afwijzen. Wat er ook gebeurt." Hij knikt. "Ik jou ook niet." Ik kijk in zijn prachtige ogen. Zijn hoofd komt dichter bij en ik voel zijn zachte lippen op de mijne. Ik ga erin mee.
Al vrij snel laten we los. Mijn wolf wil meer. Ik voel haar proberen me over te nemen. Daar heb ik dus geen zin in. Jake kijkt me aan. Ik voel het. Ik draai mijn hoofd naar hem toe en bevestig mijn gevoel. Weer kijk ik in zijn ogen. "Je bent mooi." Zegt hij. Ik voel dat ik begin te blozen. "Jake... stop. Je laat me blozen." "Dat merk ik ja. Maar het is gewoon de waarheid." "Jake!" "Sorry.." weer kijken we elkaar zwijgend aan. Het is niet ongemakkelijk of zo. toch verbreek ik die stilte. "Jake...?" "Ja?" "Wat gaan je ouders van me vinden?" "Leah..." "Ik ben serieus." "Ik weet het niet. Als ze je echt kennen zullen ze je geweldig vinden... maar als ze je kennen als hoe Lou jou beschrijft..." Ik zucht. "Hey, we vinden wel iets." Zegt hij. Ik knik. Veel vertrouwen heb ik er niet in eigenlijk. Lou gaat niet opeens veranderen.
"Kan jij eens subtiel met haar praten?" "Zeker. Ik ga er alles aan doen om haar van gedacht et laten veranderen." "Laat nog niet merken dat we mates zijn." Hij knikt. "Gaan we even wandelen?" Vraag ik. "Sure..." Ik sta op en al snel volgt hij mijn voorbeeld. Samen lopen we door het park. We praten over wat random dingen. Opeens voel ik subtiel zijn hand in de mijne. Ik kijk hem aan. Hij draait zijn hoofd naar me toe en glimlacht. Automatisch begin ik ook te glimlachen. Maar we lopen verder. Opeens laat hij mijn hand los en ik kijk hem wat vragend aan. Hij staat stil en kijkt me aan. Hij glimlacht. Nu legt hij zijn handen rond mijn middel en ik leg mijn handen op zijn schouders. Ik kijk hem strak in de ogen aan. Hij komt dichterbij en weer zoent hij me. Nu iets langer. Ik voel weer zijn zachte lippen. Mijn ogen zijn gesloten. Mijn handen om zijn hals. Mijn wolf is heel enthousiast. Ze probeert niet eens de controle te nemen. Hij laat los en ik kijk recht in zijn ogen. Ze zijn normaal. Zijn wolf heeft hem niet overgenomen. Daar ben ik blij om. In stilte lopen we verder. Niemand die wat zegt. Opeens hoor ik een stem achter me. Het is Roos. "Leah, Jake. sorry dat ik jullie stoor maar Jake, je vader zocht je. Leah.... De Alpha wou je spreken. " zegt ze zacht. Ik slik. Ze kijkt me meelevend aan. Ik knik en loop samen met Jake richting het roedelhuis.

Hij zou eerst binnen gaan en ik een paar minuten later. Dan valt het niet op dat we samen waren. Ik loop het roedelhuis binnen en ga naar de inkom. Er zit een vrouw achter een bureau. Het is de mate van de bèta. Ik schraap mijn keel en de vrouw kijkt op. "Ah Leah, de Alpha wacht op je in zijn kantoor." "Bedankt." Ik loop door de gang en stop bij de laatste deur. Ik voel dat Jake binnen is. Ik klop aan en hoor de stem van de Alpha: "Even wachten!" Ik draai me om en leun tegen de muur. Genietend van het gevoel dat Jake dichtbij is. Er zit maar 1 muur tussen. Ik schrik op als ik de deur zie open gaan. "Leah, kom binnen." Hoor ik. Ik ga naar binnen en zie de Alpha achter zijn bureau zitten maar mijn blik dwaalt meteen af naar helemaal achterin waar Jake tegen de muur leunt. Ik kijk hem aan en hij knikt nee. Volgens mij bedoelt hij daarmee dat hij ook niet weet waarvoor dit is. Ik schrik op als de Alpha zijn keel schraapt. "Leah Blackwood." "Ja." "We moeten even praten... Ga zitten." zegt hij terwijl hij naar een stoel voor zijn bureau wijst. Ik knik en ga zitten. "Ik heb verhalen gehoord Leah..." "Hoezo?" "Wel ik heb dingen gehoord over dat jij steelt, mensen zomaar lastig valt, mijn dochter slaat...." "Dat is niet waar..." zeg ik snel. "Meerdere bronnen bevestigen dat." "Maar..." "En nog iets... Jij bent graag in het bos toch?" vraagt hij nu. ja natuurlijk ben ik graag in het bos. Iedereen weet dat. Ik knik en kijk hem weer aan. "Waar was jij gisteren?" Euhm... Ik was de hele dag met Jake... Ja help, nu moet ik wat verzinnen. "Bij mijn vrienden." "Toevallig ook in het bos? Want als je er zo van houdt..." "Nee" "Hoezo niet?" "Gewoon, ik was gewoon niet in het bos." "Je liegt. Leah, Ik veroordeel jou voor moord!" Ik schrik. Jake ook. "En aangezien je al niet zo'n goed plaatje hebt in de roedel, zal je worden verbannen! Einde discussie!" zegt hij boos. "Wat? Je hebt geen bewijs!" "Einde discussie! Jake, breng haar naar een cel. Morgen vertrekt ze!" 

Hey, wat verandering in het verhaal. Eigenlijk heb ik niets anders interessants te zeggen dus doei x Anke