Hate Her {werewolf story}

* ||||| ||||| ||||| ||||| ||| *

Ik kijk Jake aan. Wachtend op een antwoord of tenminste een reactie maar niets. Jake blijft gewoon voor zich uit staren. Rustig leg ik mijn hand op zijn schouder. Ik kijk hem aan en wacht. Na een tijdje antwoord hij toch. "Het gaat niet goed met de roedel. Mijn moeder kan niets meer doen. Ze ligt in coma. En dat maakt de roedel nerveus. Zij denken 'Wat doen we zonder luna.' Maar ik denk 'Wat doe ik zonder moeder.' En Lou en Gale vinden het gewoon normaal. 'Ze word wel weer wakker.' Zeggen ze maar, daar zijn we niet zeker van en dan nog, wanneer?" Ik sla mijn armen om hem heen. Het komt wel goed zou ik willen zeggen. Maar ik ben daar ook niet zeker van. "Zeg het maar Leah.... " "Wacht wat?" "Ik weet dat je wil zeggen dat het goed komt. Zeg het maar." "Het komt wel goed...." zeg ik zacht. Ik voel opeens dat Jake zich ontspant.

"Gaan we naar de rivier?" Vraag ik. "Is goed. Toon me de weg maar." Ik neem Jake's hand en neem hem mee de hut uit. Ik voel tintelingen van mijn hand door mijn arm glijden. Het laat me smachten naar meer maar ik hou me in. Als hij in zicht is laat ik zijn hand los. Ik vertraag mijn pas. Jake doet hetzelfde. Rustig lopen we naar het water. Ik kijk hem aan. "Jake...." Zeg ik stil. Hij kijkt me geintereseerd aan. "Waarom wou je dat ik zei dat het goed komt?" "Omdat als jij het zegt het zo vertrouwd voelt. Het geeft me goede moed." met een glimlach lijkt hij me aan. Ik leg mijn armen om zijn nek en hij legt zijn handen op mijn heupen. Ik had vroeger nooit kunnen denken dat dit zo goed zou voelen. Het voelt goed, vertrouwd. Kijkend in zijn ogen vergeet ik de problemen. Met het geluid van de rivier. Het zachte verfrissende briesje. De geur van de natuur maar vooral van Jake. En zijn groene ogen waarin ik kan verdwalen. Ze trekken me aan, interesseren me,... Ik kan niet meer wegkijken maar dat wil ik ook niet. Er is ook geen teken van iets donker. Hij houdt zijn wolf goed onder controle. Dat geeft ook weer een goed gevoel. He... Lenna, het is beter als dat niet gebeurt. Maar.. wij zijn ook maar wolven.... toch is het beter zo. Dan weet ik dat het volledig Jake is. Dat is oneerlijk! Wij wolven hebben evenveel recht op elkaar! Ik voel dat ze boos is en ze sluit daardoor ook de mindlink. Fijn. Ben ik even van haar gezeur af. Ik hou wel van haar, alleen is ze soms echt irritant. Ik wordt verstoord door een plotselinge gil. Ik schrik op. Dat was Jade. Dat denk ik toch. Ik snel naar waar het geluid vandaan kwam. Jake rent achter me aan. Ik kom op een open plek in het bos. Jade ligt op de grond. Ik ren naar haar toe. Haar ogen zijn gesloten maar ik merk dat ze nog ademt. Ik kniel naast haar neer en kijk Jake aan. Ik heb geen idee wat ik moet doen. "We brengen haar naar de hut." Zegt hij. Ik knik en til Jade op. "Kan jij Alice zoeken?" vraag ik aan Jake. Hij knikt en veranderd in zijn wolvenvorm. Hij loopt wat heen en weer maar blijft in de buurt. Niet veel later komen we aan bij de hut. Ik leg Jade op een bed. Ik had daarnet al de schrammen gezien. Ze is aangevallen. Ik open een doosje dat Alice ergens had gestopt. Ze is goed met kruiden. Ik neem het doosje en er zit van alles in. Vooral kruiden. Wist ik nu maar wat wat was en wat ik moest gebruiken. Ik probeer me wat te herinneren. Alice had al eens eerder een zo'n wonde verzorgd. Maar wat deed ze toen? Ik kan nu beter wachten op haar, maar ik heb geen idee waar ze is.ze was niet bij Jade. En Jake is nog niet terug. Daarover trouwens, waar blijft hij? Ik kijk naar Jade. Ik kan toch niet echt iets voor haar doen. Dus ik loop naar de deur en ga buiten staan. Ik kijk rond. "Jake?!" Geen antwoord. Ik begin wat onrustig te worden. En Lenna ook. De mindlink is nog steeds gesloten maar ik voel haar gevoelens wel. "Jake?!" Ik hoor geritsel i de struiken. Ik sta meteen alert. Maar ik ontspan als ik Jake zie. Achter hem Alice. "Alice, Jade...!" "Jake heeft het me al verteld." Zegt ze en snelt naar binnen. Meteen neemt ze wat uit het kistje en rolt ze het tussen haar handen ofzo. Ze loopt naar buiten en komt even later weer binnen. Ik kijk Jake vragend aan maar hij haalt zijn schouders op. Alice haar kruiden zijn nu een soort van zalfje dat ze over de wonden van Jade smeert. Geïnteresseerd staan ik en Jake maar wat toe te kijken. Alice is vrij gestresseerd maar ze weet wat ze doet. Dan stopt ze en gaat ze gewoon naast Jade zitten. "Jullie weten dus niet wat er is gebeurd?" "Nee, we vonden haar zo. Waarom was ze alleen trouwens?" vraag ik. "Wel, we gingen jagen. Ik liep een hert achterna. Jade was achter me, of dat dacht ik toch. Ik raakte het hert kwijt en draaide me om naar Jade. Maar ze was er niet meer. Ze stond niet meer achter me. Ze was niet eens in de buurt. Ik raakte een beetje in paniek en liep wat rond. Toen snelde Jake naar me toe en hij zei dat Jade bewusteloos in de hut ligt." ze zucht. "Ik moest voorzichtiger zijn. Wie weet wat er is gebeurd. Sowieso andere rogues maar... Wie weet wat hebben ze gedaan..." "Hey Alice, het komt wel goed. Ze wordt straks weer wakker en verteld ons gewoon wat er is gebeurd. Het komt wel goed..." Nog steeds kijkt Alice me nerveus aan. "Wat als dat niet zo is Leah... Wat als het zo erg is dat ze... Ik weet niet. Misschien is ze wel boos op me omdat ik haar heb achtergelaten." een traan rolt over haar wang. Ik ga naar haar toe en sla mijn armen om haar heen. "Het komt wel goed..."