Hate Her {werewolf story}

* ||||| ||||| ||||| ||||| ||||| ||||| ||| *

We verlaten de roedel met z'n vieren. Ik, Jake, Kay en Roos. We zijn van plan om naar de hut te gaan. De rollen zijn nu omgedraaid, Alice en Jade in de roedel.... Kay, Jake en Roos rogue.... Allemaal door mij... Nee Leah, door Lou.... Misschien....

We komen bij de hut aan maar veel blijft er niet meer van over... het ziet ernaar uit dat er iemand heeft komen plunderen. "Dat wordt dus opnieuw maken..." zegt Kay met veel enthousiasme. Volgens mij vindt hij het niet eens zo erg dat we nu rogues zijn. Hij houdt van dit soort leven. Ik niet, ik wil terug. Ergens voel ik me nu verantwoordelijk voor deze roedel. Ik ben helemaal niet de Luna. Maar toch.... Er zijn vele die mij als Luna zien en Jake als Alpha in plaats van Gale. Gale is het nu echt aan het verpesten, er komt een oorlog aan en hij heeft niets van zeggenschap meer over de roedel. Hij smijt mij en Jake buiten en laat Lou vrij. Dat zijn de domste keuzes die een Alpha kan maken. Die oorlog winnen ze nooit, de Black Panter roedel is sterker dan de onze. En Jake is een van de beste vechters. Wij zijn maar The Dark Moon roedel, niemand kent ons. We zijn een vredige roedel die nooit aanvalt of mensen kwaad doet, de Black Panter roedel is anders, gekend door hun plunderingen. Ze vegen hele roedels weg in een paar dagen. The Dark Moon vs The Black Panter. Niemand die aan onze kant gaat staan.... Ze weten dat we gaan verliezen.
Ik voel 2 armen om me heen en aan alle tintelingen voel ik dat het Jake is. "Alles oké?" "Ik weet het niet... Mijn leven is een puinhoop op dit moment. Alles gebeurt zo snel en ik heb gewoon het gevoel dat.... Ik weet niet... Ik weet niet wat ik wil of wat ik ben." "Hey.... Je bent mijn mate en een geweldige, lieve, mooie weerwolf." "Ik voel me verantwoordelijk voor de roedel Jake." "We komen er wel door, wij twee samen." 

Het is even later en iedereen is zo'n beetje zijn ding aan het doen. Kay en Roos zijn gaan jagen en ik en Jake zijn bezig met de hut opknappen. Eigenlijk was het beter geweest andersom maar Roos wou gaan jagen.
De hut is al weer leefbaar trouwens. Niet zo mooi en goed als hiervoor maar we moeten het er maar mee doen. Uit de verte zie ik Kay alweer aankomen. Hij loopt snel en zonder Roos.... Er zou toch niks gebeurt zijn he? Alsjeblieft zeg dat er niets gebeurt is. "Leah! Ik vind Roos niet meer!" Oké, ja er is dus wel wat gebeurt. Ik laat alles vallen en ga naar Kay toe. "Wat is er gebeurt?" "We zaten achter een hert aan en toen ik hem neer had gehaald vond ik haar nergens meer. Leah, je moet haar vinden." "Rustig...." Verder kom ik niet. Ik ben zelf niet eens rustig, wat ga ik hem dan geruststellen.
"Ik ga wel naar haar op zoek. Blijven jullie hier." zegt Jake achter me. "Nee, ik help mee." "Geen sprake  van Leah! Ik wil niet dat jou iets overkomt. Daarbij zijn jullie allebei te veel van streek om logisch na te denken. Nee, jullie blijven hier." Opeens horen we gehuil. Ik focus me maar geen enkele hersencel vind ook maar iets van de huil van Roos erin. Nee, dat was een andere wolf. Daarna weer een huil. Meteen staat mijn wolf alert. Rosalie! Ja Lenna... "Jullie blijven hier! Het liefst zelfs binnen!" Zegt Jake vlak voor hij richting het gehuil rent. Ik kijk Kay aan en hij mij. "Kom, we gaan naar binnen." Ik knik en volg hem. 
Ik zet me neer op een bed en probeer mijn gedachten te verzetten.... Ik leg me neer en probeer wat te slapen.

Het is veel later en natuurlijk kon ik niet slapen. Ik hoop echt dat Jake haar vind. Tranen blijven over mijn wangen lopen. Er is zeker iets gebeurd. Ik voel het. Kay ligt met zijn ogen toe maar door zijn onregelmatige ademhaling weet ik dat hij niet slaapt maar ook denkt... Aan Roos. Ik hoop echt dat er niets gebeurt is maar mijn gevoel zegt wat anders. Ik ben heel nerveus. Mijn lichaam trilt helemaal. Waarom is Jake nog niet terug? Mijn gedachten stoppen maar niet. Ik heb het gevoel dat mijn hoofd ontploft. Wat als er echt iets is gebeurd? Oke, Leah stop nu. Denk positief... Dat probeer ik. Maar...Lenna, makkelijk is dat niet. Gewoon rustig ademen,...in,...uit,...in, uit... Bedankt Lenna ik...Ik stop meteen mijn zin als ik Jake zie. Hij komt door de bomen mijn richting uit. Hoopvol kijk ik hem aan. Maar hij heeft zijn hoofd naar beneden... Ik zie wat in zijn armen... Een meisje... Roos.... Hij heeft Roos in zijn armen. Ze beweegt niet. Meteen loop ik zijn richting uit. Terwijl blijf ik gefocust op Roos ik zie elke stap meer. Ze ligt daar, doodstil... Haar ogen zijn open. Ze ademt niet.... ze...ademt....niet... meteen vertraag ik. En ik stop ook. Terwijl Jake dichterbij stapt. Een eerste traan rolt over mijn wang. Niet Roos. Niet Rosalie.... Ik zak door mijn benen. Twee armen tillen me weer omhoog en houden me vast. Door de tintelingen voel ik dat het Jake is. Ik blijf maar huilen, waarom Roos?

Omdat ik volgende week druk ben zal er geen hoofdstuk online komen. IK dacht, ik zeg het alvast.....