Hate Her {werewolf story}

* ||||| ||||| ||||| ||||| ||||| ||| *

Een traan rolt over mijn wang. Jake.... Hij was er voor me. Zelfs al was ik rogue... Hij kwam naar me toe terwijl zijn moeder in coma lag. En nog steeds ligt. Ik wil hem nu vastpakken, in mijn armen houden, zijn lippen op de mijne voelen. "Leah?" Nayla's stem klinkt bezorgd. Roos kijkt me recht in de ogen aan. "Ik ken die blik, Nayla, Kan jij Jake halen?" Ik zie Nayla het huis verlaten. Ik snap het niet. Ik mis Jake. En ik zat net nog met hem aan tafel. "Leah..." Roos kijkt me doordringend aan. Ik kijk naar haar. "Leah.... je mist hem..." ze vraagt het meer op een vragende toon en ik knik. "Leah... Pas op voor je Heat..." Ik kijk Roos vragend aan. Haar woorden dringen maar langzaam door. Ik kom steeds dichter bij mijn heat... Het is waar. Het is niet voor niks dat ik hier nu bijna huil. Of dat Lenna zo afwezig is. Ik sluit mijn ogen en huil. Het is waar... Het komt dichter bij. Wat als Jake niet verder wilt gaan? Ik lach met mezelf. Nu heb ik zo een Lenna nodig die zegt dat hij dat wel wilt. Maar waar is ze? Lenna! vanbinnen schreeuw ik het uit. Ik voel Lenna wel, ze is er maar... Geen Lenna, geen Jake. Oké laat maar. Wel een Jake. Ik ruik hem. Ik voel hem dichter bij komen.

Pas 3 minuten later komt hij binnen. Hij slaagt meteen zijn armen om me heen. Ik voel me meteen beter. Ik hoor de rest de woonkamer verlaten. Gewoon om ons wat privacy te geven. Ik kijk Jake aan. Hij mij. "I love you...." zeg ik zacht. Hij drukt meteen zijn lippen op de mijne. "I love you to..."mompelt hij tegen mijn lippen. "Gaan we naar huis? Het is al laat." Ik knik. "Roos, Kaj, Nayla!" roep ik. Ik hoor gestommel op de trap. Ze kijken me alle 3 vragend aan. "Bedankt voor deze avond... Maar ik ga..." "Hey, Leah, daar zijn vrienden voor." Zegt Roos. Ik trek haar in een knuffel. Ook Kay en Nayla. "Nayla ga je mee?" vraagt Jake. "Nee, ik kom later wel. Gaan jullie maar met 2." Zegt ze. We knikken en ik en Jake gaan naar buiten. Meteen slaat hij een arm om me heen. "I love you." Zegt hij. Meteen begin ik weer te huilen. Wat heb ik toch? hij merkt het en stopt meteen om zijn armen volledig om me heen te slaan. Als ik een beetje uitgehuilt ben, pakt Jake me op in bruidsstijl en draagt me zo naar het roedelhuis. Het is al donker. Maar binnen in de huizen brand er licht.

Jake legt me neer op bed. "Wil je je omkleden?" Ik knik en Jake gooit een shirt van hem naar me. Ik kleed me gewoon om terwijl hij in dezelfde kamer hetzelfde doet. Daarna komt hij naast me op bed liggen. "Wat was er net eigenlijk. Nayla kwam helemaal overstuur naar me toe." hij weet dus niet van de Heat.... Ik wil ook niet dat hij het weet. Ik wil niet dat hij zich verplicht voelt om me meteen te marken. Of meteen... We lopen eigenlijk wat achter. "Ik vertel het je morgen wel...." zeg ik. Hij knikt dat hij het begrijpt. Ik ga ook liggen. We staren elkaar gewoon aan. "Leah....?" "Ja?" "Ik wil niet te snel gaan en zeg maar eerlijk als je het niet wil. Ik bedoel..." "Jake...." "Ja wel, zou je hier willen intrekken?" Ik knipper een paar keer met mijn ogen en knik dan. "Natuurlijk." Hij zucht opgelucht. Ik moet erom lachen.

Jake is al een tijdje aan het slapen maar ik blijf wakker liggen. Tintelingen gaan door mijn lichaam. Maar ze houden me wakker. Je zou denken dat het een geweldig gevoel is, en in het begin is dat ook zo maar nu... Ik lig al minstens een uur wakker. Ik zucht weer eens. Ik probeer me wat uit Jakes greep te wringen zodat het stopt maar hij houdt me te stevig vast. Als ik weer beweeg opent hij meteen zijn ogen. Oeps.... "Wat is er?" Vraagt hij bezorgd. "Eum... Rustig maar, er is niets... Ik kan gewoon niet slapen...." zeg ik een beetje schuldig. Hij glimlacht naar me. "Maakt niet uit." We kijken elkaar weer even aan. "Mag ik je marken?" Vraagt hij plots. Meteen slaat hij een hand voor zijn mond. "Sorry, ik begrijp het als je nog niet wilt ik..." "Ja dat mag." onderbreek ik hem. Ik zie hem opklaren. Ik glimlach. Hij drukt zijn lippen op de mijne. Als hij loslaat sluit ik mijn ogen terwijl hij kleine kusjes in mijn nek geeft. Opeens gaat er een rilling door me heen. "Zeker?" Fluistert hij in mijn oor. "Ja...." hij geeft nog 1 kusje op de plek en terwijl die rilling door me heen gaan vinden zijn tanden een weg door mijn huid.

Zwaar ademend kijk ik hem aan. "Gaat het? Heb ik je pijn gedaan?" Ik schudt mijn hoofd. "I love you..." Hij drukt zijn lippen op de mijne. Het is raar. Alles is veranderd.

Samen met Jake's familie en die van de bèta zit ik aan tafel. Het ontbijt staat voor ons. Opeens kijkt Nayla mij lachend aan. Daardoor kijk ik haar vragend aan. Ze knikt richting mijn nek en vormt met haar lippen het woord: 'mark'. Ik haal mijn schouders op en glimlach. Nu kan niemand ons meer scheiden. Lou kan ons niks aandoen.