Hate Her {werewolf story}

* ||||| ||||| ||||| || *

Ik open mijn ogen. Goed ligt het hier niet. Ik lig ook gewoon maar op de grond. Ik kijk om me heen. Ik ben gisteren de hele tijd bij de rivier gebleven. Ik hou van het bos. Echt waar. Maar als je hier zo helemaal alleen bent en weet dat je hier moet blijven... Dan is er juist niks te doen. Ik kijk gewoon naar het water. Ik luister ook naar het water... Het bos is zo stil maar toch is er overal geluid. Je hebt mij nog om mee te praten... yeah true... Wanneer gaan we met May afspreken? Ik weet het niet... Ik vind het toch maar gevaarlijk... Als een grenswachters ons opmerkt? Dat gaat niet gebeuren... Wil je Jake dan niet weer zien? Natuurlijk. Alleen.... wat gaan we doen? Als ze mij onschuld niet kunnen bewijzen.... Dan blijven we ons leven lang rogue. Wat gaat Jake dan wel niet zeggen... Jake zal ons altijd steunen. Maar ik wil niet dat hij gevaar loopt.... hij is opgegroeid als zoon van ee Alpha... Leah.. ik mis hem. Ik ook. Leah.... wil je me bij naam noemen? Ik dacht dat je dat niet wou... dat was vroeger. Nu zijn we alleen en... zeker he? Ja... oké Lenna. Maar gaan we vandaag afspreken...? Oké, maar hoe laat is het? Geen idee... Misschien is May nog niet eens wakker... tuurlijk wel, wel voor jou... Denk je? Ja oké, ik zal eens zien of ik haar kan bereiken. Oh yesss

Ik loop zo dicht mogelijk bij de roedel. Ik hoop echt dat de mindlink ver genoeg gaat. May? Probeer ik. May?! Ik hoor de stem van May in mijn hoofd: Leah, hoe gaat het? Vraagt ze. Goed, kun je hierheen komen? Vraag ik. Tuurlijk, ik zal Jake gaan halen. Roos en Kaj zijn hier. Die zal ik al eerder sturen. Zegt ze. Bedankt May, je bent de beste.... ga ik verder. Dat weet ik... lacht ze. En ze sluit de mindlink af. Straks zien we Jake weer.... ja inderdaad. Ik ben verbaast dat ik deze nacht nog kon slapen. Veel heb je toch ook niet geslapen... nee inderdaad... Wacht hoe zie ik eruit? Ik draai me meteen om en loop nog snel even naar de rivier. Ver is het niet. Ik kijk naar mijn spiegelbeeld en probeer mijn haar een beetje deftig te leggen, mijn jurkje goed te steken en mijn gezicht even te wassen.

Ik loop terug naar de plek en wacht. Lang moet ik niet wachten. Meteen zie ik Roos en Kaj. Kaj is als eerste omdat hij een betere conditie heeft dus ik geef hem meteen een knuffel. Dan komt Roos en haar trek ik ook in een knuffel maar langer. Zo staan we enkele minuten. Ik laat haar niet los en zij mij niet. "Ik heb je zo gemist...." zegt Roos zacht. "Ik jullie ook. Al was het maar 1 dag." Opeens krijg ik het geweldige gevoel en rustig kijk ik op. Daar staat hij, Jake. Hij kijkt mij aan, ik hem. Ik kan duidelijk aan hem zien dat hij niet heeft geslapen en dat hij heeft gehuild. Rustig laat ik Roos los en loop voorzichtig naar hem toe en laat mij in zijn armen vallen. Hij houdt me dicht tegen zich aan. "Doe me dit nooit meer aan..." zegt hij zacht. "Ik kan niet anders...." "Babe, na 1 dag kan ik het al niet meer aan." "Ik heb het er ook moeilijk mee maar als mijn onschuld bewezen is, kom ik terug. Dan kunnen we misschien een iets normaler leven lijden." Zo blijven we even staan. Gewoon genieten van elkaars aanwezigheid. Ik zou willen dat de tijd stilstond.... Dat we eeuwig bij elkaar konden blijven.... Dat niemand ons in de weg zou staan. Ze moeten gewoon mijn onschuld bewijzen. En dan moet ik nog een manier vinden om van Lou af te geraken. Het is niet dat ik haar weg wil of zo... Het is meer van dat ze me met rust moet laten. Ik kijk op. Naar Jake. Hij merkt het en kijkt me in de ogen aan. Zijn mooie, groene ogen. Ik heb ook groene ogen maar de mijne zijn niet zo mooi. Hij zoent me. Ik ga er in mee. Ik laat los en kijk hem weer aan. "Ik heb je zo gemist..." "Ik jou ook, jullie allemaal."

"Jake, wat heb je eigenlijk tegen je ouders gezegd voor je vertrok?" "Dat ik ging wandelen." "Hoelang wandel je normaal?" "Ik zou al terug moeten zijn als dat is waar je naartoe wilt..." "Ik wil gewoon niet dat je in de problemen komt." "Dat begrijp ik." Het is even later. Kaj en Roos zijn al weer naar huis. Ik ben hier nu al even alleen met Jake. "Leah... Ik wil niet terug. Ik wil niet weg van jou." "Dat begrijp ik wel maar... Als jij in de problemen komt.... Wordt de kans dat we ooit samen een normaal leven zouden lijden een stuk kleiner." "Ik weet het. En jij bent slim, jij kijkt vooruit. Ik denk aan nu en dus dat ik je nu niet kan missen. Ik denk niet aan wat de gevolgen zijn als ik hier nog even blijf. Ik denk aan wat ik nu wil." Ik begrijp hem wel, heel goed. Ik zou ook liever hebben dat hij hier blijft maar volgens mij speelt bij hem zijn wolf een beetje te veel mee. Hij denkt enkel aan mate.... Ik denk aan een toekomst met mijn mate. Wolven denken niet aan die toekomst... toch Lenna? Wat? Sorry ik luisterde niet. Moet Jake weggaan of hier blijven. Sowiezo hier blijven. Zie je. Hoezo, wat? Wel wat als ik nu zeg dat als hij hier blijft, onze toekomst met hem gevaar loopt? Wat? Maar... Hij moet blijven... Ik... Lenna... rustig... Het is het beste als hij gaat... maar.... nee... Lenna, we zien hem snel weer. Het blijft stil. Ik kijk weer naar Jake. Hij gaat let een hand door zijn haar. Het ziet er best sexy uit. "Jake...." "Ja ik weet het, ik moet gaan." "We spreken snel weer af." Ik zie hoe hij knikt. "Ik zal je missen...." "Ik jou ook." zeg ik vlak voor ik zijn lippen weer op de mijne voel.