Hate Her {werewolf story}

* ||||| ||||| *

"Leah!" Ik open mijn ogen en zie het gezicht van mijn moeder. "Leah, Jake is hier en hij wil met je praten. Hij lijkt overstuur. Meteen spring ik op. "Ik zal zeggen dat hij naar bov..." Ze kan haar zin nog niet eens afmaken of Jake staat al in mijn kamer. Meteen kijk ik welke pyjama ik aan heb. "Leah...." begint Jake maar ik kap hem af. "Mam..." "Ik ga wel."

"Jake wat is er?" zeg ik als mijn moeder de deur uit is. "Mijn vader... hij...jij..." "Jake rustig." Ik leg mijn hand op zijn arm. Ik trek hem mee naar mijn bed en gaan er beide op de rand op zitten. "Mijn vader is boos. Lou heeft hem wat verteld. Wat weet ik niet precies maar nu is mijn vader boos op je." Ik zucht. Altijd Lou weer. "Leah, ik wil niet dat hij je uit de roedel gooit." "Nee, ik ook niet maar veel kan ik er niet aan doen." "Ik zal proberen...." "Nee, ik wil niet dat jij ruzie met je vader krijgt." "Maar... Alles voor jou." "Nee Jake, denk eerst aan jezelf." zeg ik en ik ga recht staan.

"Maar wat als hij je uit de roedel gooit, wat moet ik dan doen?" Nu staat hij op. Ik zwijg. Ik zie dat hij echt in paniek is en ik trek hem in een knuffel. "Rustig, ik blijf wel in de roedel..." fluister ik zacht in zijn oor. Hij houdt me stevig vast en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik had nooit problemen met het idee dat ik ooit wel uit de roedel zou worden gegooid.... Maar ik had er nooit rekening mee gehouden dat ik een mate zou hebben. Nu wil ik niet weg. Niet van Jake. Als ik rogue wordt, dan zal ik hem amper tot nooit meer zien. Dat kan ik niet. Ik moet ervoor zorgen dat ik in de roedel blijf. Rustig laat ik Jake los. Hij kijkt me nog steeds een beetje in paniek aan. "Het komt wel goed." zeg ik. Hij krijgt een kleine glimlach. "Ik ga me even klaarmaken." zeg ik en loop met wat kleren naar de badkamer.

"Heb je zin om samen wat te doen?" vraagt hij onzeker als ik terug ben. Waarom is hij onzeker? Denkt hij dat ik nee ga zeggen? "Natuurlijk..." "Waar wil je heen?" Ik krijg een lach op mijn gezicht. "Het bos." "Ja, leuk. Goed idee, euhm..." "Kom." zeg ik en trek hem mee het huis uit.

Aangekomen bij het bos kijk ik hem aan. "Wolf?" vraag ik. "Straks..." Rustig lopen we het bos in en gaan ergens langs een riviertje zitten. "Kom je vaak in het bos?" vraagt hij opeens. "Soms, als ik even alleen wil zijn of samen met mijn vrienden. Jij?" "Bijna nooit. Ik krijg de kans niet. Ofwel moet ik met Lou mee ofwel moet ik trainen ofwel krijg ik wat taakjes van mijn vader. Maar ik heb ook wel wat vrije tijd hoor maar die spendeer ik liever met vrienden dan alleen in het bos." Ik kijk naar hem. "Bij jou is dat vast anders. Ik kan mijn vrienden elke dag zien." "Dat zijn Rosalie en die broer van Tamara toch?" "Ja, Roos en Kaj." "Ja Kaj, dat was het." "Maar jij en Kevin zien elkaar dus weinig." "Ja, met moeite om de 2 dagen. En ja af en toe zie ik hem wel eens als ik met Lou mee ga of zo maar dan krijg ik de kans niet eens om met hem te praten." "Dat is echt erg." "Ja, al 15 jaar gaat het zo. Vanaf mijn 4 jaar moet ik altijd doen wat Lou wil. En voor de rest ja die trainingen kan ik niet omheen en naar mijn vader moet ik altijd luisteren" Ik knik begrijpend en kijk hem aan. We maken oogcontact. Ik verdrink bijna in die ogen van hem. Ik sluit mijn ogen en luister naar het bos. Als ik ze weer open kijkt Jake nog steeds naar me. Ik sta op. "Wolf?" vraag ik. Hij knikt. Ik ga achter een boom staan, trek mijn kleren uit en verander meteen. Als ik terug kijk zie ik een hoopje kleren en een gemiddelde donkerbruine wolf. Ikzelf ben net iets kleiner en lichter van kleur. Ik herken zijn ogen. Dan begin ik te rennen. Hij achtervolgt me. Natuurlijk is hij sneller maar ik zie dat hij niet alles geeft zodat we ongeveer even snel gaan. We zigzaggen tussen bomen, kruipen over omgevallen boomstronken en rennen gewoon tussen de struiken. Ik hoor de bladeren onder mijn poten. Het begint herfst te worden. Ik word stilaan moe en vertraag. Jake doet hetzelfde. Uiteindelijk staan we stil. Ik kijk hem aan en hij kijkt met een speelse blik terug. Ik rol wat door de bladeren en hij speelt wat tussen de bomen. Hij komt weer naar me toe en ik sta op. Hij drukt zijn stuit tegen mijn zij en loopt weg. Tikkertje dus. Ik merk dat hij niet op zijn snelste loopt maar hij loopt toch nog sneller. Dan opeens maakt hij een bocht die ik afsnij waardoor ik bij hem kom en hem kan tikken. Meteen draai ik me weer om en loop weg.

Na een tijdje gaan we zitten. We kijken elkaar gewoon aan. Mijn wolf probeert echt al de hele tijd de controle over te nemen maar ik negeer het maar gewoon. Dan staat hij op en loopt wat heen en weer. Ik sta ook op en samen lopen we terug naar de rivier. Ik op mijn snelst en hij op mijn tempo.

Daar aangekomen ben ik echt bekaf. Ik ga op de grond liggen en hij komt weer naast me liggen. Dan leg ik mijn kop op zijn rug en val in slaap....

Heyo, nieuw hoofdstukje... Hoofdstuk 10 al, dit gaat echt snel.... Maar het verhaal is natuurlijk nog lang niet gedaan...