Hate Her {werewolf story}

* ||||| ||||| ||||| ||||| || *

Jake is terug naar de roedel om wat spullen te pakken om zogezegd te gaan kamperen. Ik hoop dat hij snel terug is. Ik loop nog even snel naar de hut. "Alice, Jade, zou Jake hier een paar dagen mogen blijven?" Vraag ik. Jade knikt en Alice zegt ook dat het oké is. Ik bedank ze en loop snel weer naar de plak waar ik en Jake daarnet stonden. Ik ben zo blij dat hij hier een paar dagen blijft. Dan kan ik tenminste wel slapen. Ik kan je zeggen. Dat was de voorbije dagen niet echt het geval. Het duurt niet heel lang voordat ik Jake alweer zie verschijnen. Dit keer met een lach. Ik word er automatisch zelf ook vrolijk van. Als hij bij me staat draai ik me om en loop met hem naar de hut. 

Ik kijk de hut binnen en zie Alice en Jade op de boomstam zitten. Onze hut bestaat namelijk uit een boomstam die we hebben neergelegd als bankje, een iets grotere als tafeltje en mos en bladeren als bedden. Veel is het dus niet. Ik kijk naar Jake die de hut rond kijkt. "Wow, dit is geweldig." Zegt hij. Hij legt zijn tas neer en kijkt naar ons alle 3. "En dit hebben jullie gemaakt?" Vraagt hij. "Zeker." Zegt Alice trots. Ik knik. "Euhm... Leah, wij gaan jagen." "Noet ik niet mee?" "Nee, blijf jij maar even bij Jake. Je hebt het nodig." Zegt Alice terwijl ze achter Jade de hut verlaat. "Kan Jade ook jagen?" "Ja... Heel goed zelfs." "Maar ze is zo jong." "Ze zijn al 5 jaar rogue. Voor Jade is dat bijna heel haar leven. Ze is opgegroeid als rogue." Zeg ik. "Dat lijkt me echt raar. Voor altijd rogue zijn." "Ja, ik heb nog wel een beetje een einde in zicht. En ik heb jou nog, en mijn vrienden en familie." "Ja jij hebt inderdaad een soort van een einde..." "Ja hoe zit het daar eigenlijk mee?" "Vooral Roos en Kaj zijn ermee bezig. Ik zou wel willen maar ik wordt vrij goed gecontroleerd en soms kan ik het gewoon moeilijk aan." Zegt hij steeds stiller. "Dat begrijp ik wel." "Maar dus ze houden me wel op de hoogte en ze denken dat ze een spoor hebben. Meer weet ik ook niet." "Bedankt Jake." Zeg ik. Hij kijkt even verward waardoor ik lag. Ik zie dat hij me aankijkt. "Je bent schattig als je lacht." Zegt hij. Ik voel dat ik ga blozen. Snel kijk ik weg. Jake draait mijn hoofd terug. Opeens is zijn hoofd echt heel dichtbij. Ik kan het niet laten en druk mijn lippen zacht op de zijne.

Hij laat los. Ik zet een stap achteruit en hij neemt zijn zak. "Ik heb wat mee." Zegt hij. Hij opent zijn zak en haalt er 2 van mijn shirten, een zwart rokje en een jeansshortje uit. "Misschien zijn wat extra kleren wel handig." "Bedankt!" Zeg ik meteen en ik knuffel hem. "May had me ook een shortje en shirt dat te klein as gegeven voor Alice." Zegt hij als hij het eruit haalt. Dan haalt hij er een jurkje uit. Voor Jade denk ik aangezien het voor mij veel te klein is. "Deze heb ik gekocht voor Jade en... Toen zag ik ook dit." Zegt hij als hij er een grijs met witte korte jumpsuit uithaalt. "Voor jou." Zegt hij. Ik kijk hem ongelovig aan maar sla dan meteen mijn armen om hem heen. "Bedankt, bedankt, bedankt...." "Graag gedaan hoor." Ik laat hem los en kijk diep in zijn ogen. Na een tijdje sluit hij zijn ogen waardoor ik merk dat hij last heeft met zijn wolf. Ik zet meteen een stap achteruit en draai me om. Dat zou normaal moeten helpen. Ik leg alle kleren netjes neer op een stapel. Dan draai ik me weer om en merk dat Jake het al meteen niet zo moeilijk heeft maar ik zie dat hij wel met zijn wolf praat. Gaan wij ook praten? Sure.... waar zouden zij het over hebben....? Wat denk je nu zelf? Ow, ons.... Dat denk ik ook. "Leah, ik kan mijn wolf amper bedwingen." zucht Jake opeens. "Maakt niet uit. Het is een met Alpha bloed." "Ja je hebt gelijk maar toch. We zijn nog niet aan het maten." "Jake, het zou echt dom zijn om dat nu te doen. Dan is de kans klein dat je ooit nog weggaat." "dat weet ik maar ik heb er gewoon veel moeite mee." "Oké, ja ik ook soms maar daar moeten we maar mee leven en hopen dat ik snel weer naar de roedel kan." "Ik zal er alles aan doen." "Bedankt, maar even een vraagje. Zouden Alice en Jade ook een plekje in de roedel kunnen krijgen?" "Ik denk het wel. Toch als ik mijn vader kan overtuigen dat ik weet dat ze geen slechte bedoelingen hebben." "Dat wordt dan misschien nog een probleem." "Ja oké, maar ik denk dat alles alles over jou opgeklaard is, dat wel moet lukken." "Alles over mij opgeklaard... Jake hoe gaan we dat doen?" "Mijn vader.." "Is ook de vader van Lou." "Ja oké, maar als we bewijzen kunnen bemachtigen..." "En hoe gaan we dat doen?" "Geen idee." "We zien eerst wel dat die moord opgelost geraakt. Trouwens als ik daar op 1 of andere manier aan kan helpen dan mag je dat altijd zeggen." "Ik zal eens met Roos en Kaj praten." "Ja, hoe is het trouwens met hun?" "Gaat wel denk ik. Ze missen je wel." "Ga je veel met ze om?" "Ja toch wel." "Leuk. En Lou?" "Die is nog steeds hetzelfde. Volgens mij heeft ze een nieuw slachtoffer." "Oh nee, wie?" "Lotte." "Is dat niet de dochter van de bakker?" "Ja..." "Wow, ocharme. Als ik terug in de roedel ben ga ik eens naar haar toe." "Je wilt ook voor iedereen het beste he." "Ja zo ben ik, voor iedereen behalve Lou." "Maar daar heb je gelijk in. Ze verdient het niet. Ik snap niet hoe ik vroeger zo blind kon zijn. Ze is echt hard. Ook voor mij. En dat was ze vroeger ook maar dat zag ik gewoon niet." "Wat doet ze dan?" "Mij altijd afkraken. Mij voor schut zetten. Gewoon altijd boos op me worden of me uitlachen. Mij en Gale de schuld geven. En voor onze ouders is het een engeltje." "En je moeder..." vraag ik heel stil. Ik weet dat ik daarmee een gevoelige snaar raak maar... Ik wil hem eigenlijk alleen maar hepen