" Selin, oldu mu sence? " Aynadaki yansımama tekrar tekrar bakıyordum. Biraz farklı görünüyordum.
" Evet,çok güzel oldun. Bugün evleniyorsun, yeni bir hayata başlayacaksın. Bu zamana kadar yanında değildim ama bundan sonrasında hep seninleyim, söz veriyorum." Selin, ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Bugün büyük gündü. Evleniyordum.
Aradan nerdeyse beş ay geçmişti. Hayatımda çoğu şey aynıydı aslında. Yine sevdiklerim yanımdaydı, sevdiğim işi yapıyordum. Evlilik büyük bir sorumluluk almak demekti, bazen acele ediyormuşuz gibi hissediyordum ama Ediz beni sakinleştirmeyi başarıyordu.
" Yengeciğim, nikah memuru geldi.Abim ortalıkta gözükmüyor, müstakbel kocanı bul ve artık aşağı inin."
Yağmur o kadar güzel olmuştu ki gözümü alamıyordum ondan.
" Tamamdır prenses. Bakalım neredeymiş müstakbel kocam."
***
Lavabolara ve tüm odalara bakmıştım ama bulamamıştım. Aklıma kötü şeyler geliyordu. Son çare telefonumdan numarasını tuşlayıp aramıştım.
Nihayet açmıştı.
" Aşkım sen neredesin? Nikah memuru geldi, seni bekliyoruz."
" Ilgın, ben yapamam. Özür dilerim."
Duyduğum şeyi idrak etmem biraz zaman almıştı. Şuan resmen bilincim kaybolmuş, beynim error vermişti.
" Nerede olduğunu söyle geliyorum."
" Arka bahçedeyim."
Gelinliğimin eteklerinden tutmuş zorlukla koridorda ilerliyordum. Bahçeye açılan kapıyı ittirip açtım. Masada oturuyordu.Yanına gidip yüzüne güçlü bir tokat savurdum.
" Beni böyle bırakacaksın yani? Bak şu halime Ediz. Ben sana güvendim. Daha erken dediğimde " Birbirimizi seviyoruz güzelim, daha ne?" diyen sen değil miydin? Şimdi ne değişti? Susma , konuş! "
" Evet, yaparım sanmıştım ama olmadı. Evlendikten sonra seni mutsuz etmektense böylesi daha iyi."
Gözlerimden akan yaşı elimin tersiyle sildim.
" Senden nefret ediyorum. Bir daha sakın karşıma çıkma."
İçeri girip salona geçtim. Herkes bizi bekliyordu. Sanırım onlara açıklama yapmam gerekiyordu. Herkesin beni duyabileceği bir yere geçtim.
" Öncelikle herkese teşekkür ederim geldiğiniz için. Düğün falan olmayacak. Lütfen kimse soru sormasın. Çünkü sorularınızın cevabı bende değil."
***
Yağmur'a olanları anlattığımda inanamamıştı ama gerçekti ve benim başıma gelmişti. Aylardır evlilik planları yapan adam düğün günü beni gelinlikle bırakmıştı.
Üzerimi değiştirip bavulumu hazırlamıştım. Artık burada kalamazdım. Bavullarımı güç bela aşağı indirdiğimde Ediz eve giriyordu. Beni gördüğünde bakışları bavullarda takılı kalmıştı.
" Gitmen gerekmiyor. Ama istersen ben gidebilirim, düzenini bozma. "
" Burası senin evin. Benim burada bir düzenim yok, olmayacak da. Yarın şirkete gelip istifamı veririm."
Kendime temiz bir sayfa açacak ve çok mutlu olacaktım. Kötü her şeyi hafızamdan silecektim. Öğretmen olacaktım.Sonra bir gün karşıma beni benden çok sevecek biri çıkacaktı. Onunla evlenecek, bu günleri hatırlamayacaktım bile. Küçük bir kızım olacaktı benim, gözleri tıpkı ben, burnu aynı babası. İnsanlar böyle tanımlayacaktı kızımı. Ama ben mutlu olacaktım.
Selamlar❤
Sonunda yeni bölümü yazabildim. Bu aralar hiç boş günüm yok. Bir yandan okul sınavları bir yandan ilkyardım dersleri bir yandan çocuk gelişimi kursu derken haftanın 3 günü doluydum. Sonunda üniversiteden mezun oldum🙏 Tekrar bir bölüm daha okumayı düşünüyorum ama karar veremedim. Bugün de ilkyardım kursumun son günüydü. Yazılı sınav ve uygulamalı sınav olduk. Kalp masajı, suni solunum falan işte. Onlardan da geçtim. Sadece haftada iki gün çocuk gelişimi kursum var. Bu aralar Wattpad i iyice saldım, farkettim. Haftada bir de olsa hikayelere bölüm gelecek. Eskisi kadar çok yazamasam da yazmaya çalışıcam 😊❤
