Felekten Bir Gece ( TAMAMLANDI.)

1. bölüm ~Felekten Bir Gece~

~~Multimediadaki Diana ~~

~ Yalnızlığın meyvesi yine yalnızlık olur.~

*************

Diana yine tekdüze bir hayat sürüşünün cazibesini üstleniyordu.
Soğuk elleri ısınmak istercesine kalorifer peteğini bulurken, bakışları yoldan geçip giden insanlar üzerinde yerini alıyordu. Bu durumdan sıkılmış mıydı? Bilemiyordu.

Biraz daha ısınmak istercesine bacaklarınıda peteğe dayadı ve bedenine işleyen sıcaklığın verdiği yumuşamayı iliklerine kadar yaşadı.

Meksika' nın kuzeyinde yer aldığı için kışları soğuk geçiyordu. Bedenini ısıtmak için baya bir çabalıyor, kat kat giyiniyordu.
Bedeni sıcağı seviyor, soğuğa alışamıyordu.

Telefonundan gelen bildirim sesiyle gözle görülür toz tutmuş, salonda bulunan yemek masasına doğru ilerledi. Uzun zamandır kendini toparlayamamış, temizlik yapamamıştı.
Yada toparlanmak istememiş, kendine bahaneler aramıştı.

Bildirimin içeriğine baktı ve iki yıl öncesi terkettiği sevgilisinin mesajıyla karşılaştı. Şaşırmamıştı.
Kendisine gelen bu mesajlar bir gün olsun seyrini şaşırmamıştı.
" Bir kez olsun seni görmeme izin ver." yazdığını görünce sıkıntıyla ofladı.
Bu oflayış bıkkınlık değil, kendisini bunca zaman bırakmadığı için içinde beliren ve günden güne büyüyen gönül ağrısıydı.
Cevap vermedi. Veremezdi.

Ters bir kelime dahi yazacak olsa Roberto bunu umut bilirdi.

Telefonu geri bıraktı. Parmak uçlarını, tozun kapladığı bölgeyi okşarcasına bir gezintiye çıkardı ve içindeki burukluğu gözler önüne sererek, " Ahh." diye inledi.

Bu masada ne anılar biriktirmişti. Annesinin ağız dolusu kahkahası, babasının yemeği beğenmeyerek tatlı tatlı homurdanışı, küçük kız kardeşinin beğenmediği yemeği her defasında yere döküşü gözünde canlandı.
Kurumaya yüz tutmuş dudakları biraz olsun gülümsemesiyle canlanmıştı.
Derinlemesine bir iç çekti. Gözleri dolmuş, yüreği tıkanmıştı.

Anılarından sıyrılmak istercesine parmaklarını masadan çekti.
Gün gelecek bu hasretlik onu bitirecekti. Bundan emindi.

Bedeninin yorulduğunu hissetti.
Dengesiz besleniyor oluşu onu halsizleştiriyor, bazı günler adım dahi atamaz hale getiriyordu.
Çünkü her yediği lokma boğazına takılıyor, iştahı kesiliyordu.

Olanlar için kendini suçluyordu.
Belki o gece evde olsa ailesini koruyabilir, ölmemeleri için bir şeyler yapabilirdi.

Koltuğa doğru ilerledi.
Üzerindeki battaniyeye daha da sıkı sarındı ve bedenini ağır bir külçe misali koltuğa bıraktı.

Şimdide gözünün önünde iki yıl öncesi, ailesinin canice katledilişi canlanmıştı.

O gece, babasından arkadaşında kalmak adına izni koparmıştı ve saatler sonrası olacaklardan habersiz bir şekilde fazlasıyla mutluydu. Yüzü gülüyor, çenesi durmuyordu. Babasına güzel güzel kelimeler sıralıyor, teşekkürler ediyordu.

Annesini öptü ve babasına dönerek, ' Merak etme baba. Arabanı sağsağlim geri getireceğim.' dedi. Demek oluyordu ki kendide sağsağlim gelecekti. Babası gülümsedi ve, ' Hadi çok konuşmada hava tam kararmadan git.' dedi. Diana başını 'tamam.' anlamında sallarken ergenliğe yeni adım atmış kız kardeşine döndü.
Kendisine kaşları çatık bir şekilde bakıyor gitmesinden hoşnut olmadığını belli ediyordu.
Gönlünü almak adına, ' Gelirken sana şekerleme getireceğim.' dedi.
Kız kardeşi gülümsediğinde artık gidebilirdi.