Felekten Bir Gece ( TAMAMLANDI.)

22.bölüm

Önceki bölümden...

Victor' un" Seni bekletmemin sebebi, bir ömür boyu mutlu mesut yaşayacağımız bu evin dizaynını anca bitirmemdi." demesi dolabın içine dahada sinmesini sağladı.
Sesi çok yakından geliyordu.
Sanki aralarında dolap kapağından başka bir şey yoktu. Kendisine olan mesafesi gittikçe daralıyordu.
Gözlerini kapadı ve bir kez daha Jareth' ın kolları arasında olmayı diledi. Gözünden bir damla yaş süzülüp yanağına, oradanda boynuna doğru yol izlediğinde ardından gelen yaşları hissetti.
Gözyaşları, yanaklarında oluşan alerjik yaraları ne kadar yakıyor olsada onları durduramıyordu.
Jareth umuduydu ve kendisi umudundan yoksundu.

" Dianam bundan sonra benden kaçmanı istemiyorum." sözlerini işitmesiyle birlikte dolabın kapakları açıldığında gözlerini açmadı.
Bu gerçeği kabullenmek istemiyordu.
Gözlerini sıkı sıkıya yumdu ve fısıldayarak, " Lüften gel ve beni kolların arasına al." dedi.

Jareth' ın yüreği, kendisinin yüreğinden kopan bu isteği duymalıydı.
Yoksa onlar için her şey çıkmaz yollarla kaplanacaktı...

****

Diana, kollarını kavrayan ellerle irkilirken gözlerini araladı.
Korkuyordu fakat bunu belli etmemeli, Victor denen adamın kölesi haline gelmemeliydi. O yüzden " Bırak beni." dedi. Sesi hissettiklerinin aksine oldukça sertti.
Bakışlarında barındırdığı donukluk ise insanın içindeki yangını söndürecek cinstendi.
Victor dediğine uymayarak bedenini bir külçe misali dolaptan alıp yatağa fırlattığında yaşadığı şoku atlatmaya, toparlanmaya çalıştı.
Bedeni savrulmuştu ve üzerindeki elbise yukarı sıyrılarak bacaklarını tüm çıplaklığıyla gözler önüne sermişti.
Victor kendisine doğru ağır adımlarla yaklaşırken yataktan kalktı ve, " Benden ne istiyorsun." diye bağırdı.
Dayanamıyordu.
Bu adamın sesini duymak istemiyor olsada diline hakim olamıyordu.
Sorusuna öncekilerin aksine akla mantığa sığan bir cevap bekliyordu.

Victor tam önünde durdu ve bir cevap vermek yerine bakışlarını kendisinin yüzünde gezintiye çıkardığında, " Sana diyorum. Beni duymuyor musun?" dedi. Dedikleri sanki Victor' a ulaşmıyordu. Tepki dahi vermiyordu.

Geri birkaç adım attığında Victor' da kendisine doğru birkaç adım attı. Ardındaki duvara kadar bu kısır döngüyü sürdürmeyecek Victorla duvar arasında sıkışıp kalmayacaktı.
O yüzden olduğu yerde kaldı ve beklemeye başladı.
Victor' un bir sonraki adımına, o tiksindiği sesin diyeceklerine dikkat kesildi.
Saniyeler geçiyor Victor sadece yüzünü incelemeye devam ediyordu.
Bu durum ne kadar canını sıksa da sesini çıkarmadı.
Gözlerini Victor' un gözlerine dikti.
Birkaç kısa kesişme dışında bakışları Victor' un bakışlarını yakalayamamıştı. Victor oyun oynarcasına bakışlarından kaçıyor, yüzünde uçsuz bucaksız yerlere saklanıyordu.
Bu sırada adamın yüzünü incelemeye başladı. Otuzlu yaşlarda olduğunu yüzüne oturan olgunluklan anlayabiliyordu.
Kumral teni, açık kahve saçları ve kirli sakallarıyla uyum içerisindeydi.
Yeşil gözlerinin barındırdığı bakışlar kadınları baştan çıkarmaya yetebilirdi ama kendisinde işe yaramadığı belliydi.
Kendisinin gözleri Jareth' ın kahveliklerine hapsolmuştu ve oradan çıkamıyor, çıkmak istemiyordu.
Jareth' lı düşünceler yüreğine baskı uyguladığında istemsizce iç çektiği sırada kolunu kavrayan eli hissetti.
Hışımla kolunu Victor' dan kurtardığında, " Dokunma bana." dedi. Bu sefer Victor dediğinin aksini yapmak yerine dediğine uyarak geri bir adım atarken, " Tamam Dianam." dediğinde şaşırmadan edemedi.
Adamın bir anı bir anını tutmuyordu.
Tutarsız bir kişiliğe sahip olduğu davranışlarıyla gün yüzüne çıkıyordu.
Dikkatli olmalıydı.
Kendisine karşı bir an sertse diğer an yumuşak olabilirdi.