Felekten Bir Gece ( TAMAMLANDI.)

31. bölüm

Önceki bölümden...

Bardağın birini ilk olarak Miguel'e uzatmıştı ki ayağı Miguel'in ayağına takıldı. Ne kadar çabalasada kaybettiği dengesini düzene sokamadı ve kola bardağını Miguel' in üzerine boşalttı.

Panik duygusuna kapılırken, " Ahh çok özür dilerim." dedi. Bu sırada Miguel' de ayağa fırlamıştı. Bardaktaki kola göğsünden başlayarak aşağıya doğru akmıştı.

Üzerine yapışan gömleği parmakları ile tutarak bedeninden ayırdığında aklına gelenle, " Çıkar gömleğini hadi." dedi. Bu sözleri üzerine Jareth' ta ayaklanmış, yanına gelirken, " Ne çıkarması." demişti.

Jareth' a doğru döndüğünde tam kendi kıyafetlerinden bir tane getirmesini söyleyecekti ki Miguel' in, dediklerini işittiğinde sözleri adeta boğazına dizildi. Tek kelime edemedi...

*********

Çünkü farklı bir imada bulunmuş ve, " Altı üstü gömleğimi çıkaracağım Jareth. Sanırsın başka bir şeyimi çıkarıyorum." demişti ve bunları dediğinde odada bulunan herkes gerilmişti.
Jareth' ın bu ani ve yersiz çıkışları Miguel' ide germiş ve böyle bir laf etmişti. Bu yüzünün aldığı halden anlaşılıyordu. Gülerek söylememişti aksine kaşları çatılırken bu lafları etmişti. Yinede böyle bir imada bulunmuş olması hiç hoş değildi. Çünkü kastettiği organ öyle konuşurken ağza alınacak bir organ değildi. Dalak böbrek olsa neyseydi...
İyi yanı ise üstü kapalı söylemesiydi.

Gerilen ortamı dağıtmak adına Jareth' a, " Sen kendi kıyafetlerinden getir. Bende gidip bez alayım. Yerler bütün kola oldu." dedi. Ne kadar çoğu Miguel' e denk gelsede yerlerde batmıştı ve diğer elinde tuttuğu bardakta yarıya kadar dökülerek yeri dahada batırmıştı.

Jareth çatılı kaşlarının altında sıkışmış gözleri ile kendisine baktı ve tok bir sesle, " Tamam." dedikten sonra salonun çıkışına ilerlemeye başladı. Bu adamın nesi vardı. Yoksa oda mı Miguel' in daha bitmeyen duygularının farkına varmıştı.
Ama yinede Jareth' ın bir şeyleri gizlendiğini düşünüyor, hastanede geçirdiği zaman zarfında Miguel' le aralarında bir şeyler olduğunu seziyordu.

Göz ucuyla Miguel' e baktı ve kendiside Jareth' ın ardından salondan çıktı. Miguel çoğu düğmesini açmıştı ve gömleğini çıkarmasına ramak kalmıştı.

Fikrini değiştirerek mutfağa girmek yerine Jareth' ın ardından ilerledi ve merdivenleri çıkarak odaya girdiğinde Jareth' ın yanına kadar adımlarına son vermedi.
Dolap kapağının diğer yanında durduğu için Jareth geldiğini farketmemişti. Sessizce bekledi.
Küfürler mırıldanarak kapağı kapadığında yerinden sıçrayarak, " Ahh Diana, ödümü kopardın." dedi.
Böyle yapılı bir adamın ürkek ceylan misali yerinden sekmesi komiğine giderken dudakları arasından kaçacak olan kahkahasını tuttu.
Ciddileşirken, " Ne oldu anlat." dedi.
Lafı uzatmak istememişti. Ağzından cımbızla laf alacak halde değildi.

" Neyi?" diye sorarak bilmemezlikten gelmesi ile sakinliğini bozmadan, " Miguel' le aranızda ne olduğunu." dedi. Kararlıydı. Öğrenecekti.
Yoksa bu iki adamın çekişmeleri arasında ezilecekti. Daha ilk günden ikiside kendini belli etmişti.

Jareth bakışlarını kaçırarak," Bir şey olmadı." dedi ve yanından geçmek için yeltendi fakat bedeni ile bu yeltenişi engelledi.
Elleri ' Dur.' dercesine Jareth' ın göğsüne sabitlendi. Bakışları ise bu sabitlenişi desteklemiş, çatılan kaşlarıyla belli etmişti.

" Sen beni o kadar salak mı görüyorsun." derken sinirlenmişti. Ne diye bir şey olmadığını söyleyip duruyor, olanları anlatmıyordu. Artık sabrı taşıyordu.