Felekten Bir Gece ( TAMAMLANDI.)

5.bölüm ~Telefon~

Vereceği cevabı beklemeden kapatma tuşuna basıyordu ki adamın,

"Kapat sevgilim. Nasıl olsa bir dahakine yüz yüze konuşacağız."

demesiyle birlikte kapının ardında beliren Jareth' ın, "Diana girebilir miyim?" diyerek seslenişiyle eli ayağı birbirine dolandı.
Şimdi ne yapacaktı?
Adamın dediklerine sonra kafa patlatacak cinsten odaklanmalıydı ama duyduklarının etkisinden çıkamıyordu.

Telefonu kulağından çektiği sırada adamın bir şeyler daha dediğini işitti fakat anlayamamıştı. Zaten bu kadar duydukları ona fazlasıyla yetmişti.
Telefonu kapadığı sırada Jareth' ın,
"Diana." diyerek tekrardan kapının ardından sesini haykırışıyla içinden, "Kendine gel Diana." dedi. Jareth' a hiçbir şey belli etmemeliydi.
İlk bulduğu fırsattada bu evden gitmeliydi.

"İçeri girebilirsin Jareth." dedi ve kalorifer peteğine yaslandı. Sanki hazır olda bekliyormuşçasına Jareth saniyesinde içeri dalmış ve kendisine bakmaya başlamıştı.Tek kaşı kalkmış, bir şeyleri anlamak istercesine kendisinin gözlerinin içine bakmaya başlamıştı.

Bu gergin ortamı yumuşatmak adına, " Ne oldu? " dedi ve boşta duran elini kalorifer peteğine dayadı. Telefonla konuşmalarını duymamış olmasını diliyor, bari bu olayı Jareth' a yansıtmadan halletmek istiyordu.

"Biriyle mi konuşuyordun?" diye sorarken hâlâ elinde duran telefonu işaret etmesiyle, "Ahh hayır şarkı açmıştım onu mırıldanıyordum." dedi. Aklına ilk geleni söylemiş, ne kadar inandırıcı bir yalan olduğunu tartamamıştı.

"Ama telefonundan müzik sesi gelmiyor Diana." derken Jareth' ın bu seferde kahve gözleri kısılmış ve bir şeyleri çözmek istercesine parıldamıştı. Bu adamın merakı kendisini fazlasıyla zorlayacaktı.
Yine aklına ilk geleni söyledi ve, "Çünkü bana seslendiğinde kapadım." dedi. Mantıklı bir açıklamaydı. Bunu da sorgularsa odadan kovardı.

Jareth' ın gülerek, "Mantıklı." dedikten sonra kendisine doğru gelmeye başlamasıyla bu seferde kendisi tek kaşını kaldırdı ve, " Sen neden geldin? " dedi. Daha ayrılalı sadece dakikalar geçmiş, odaya gelmesini gerektirecek bir neden bulamamıştı.

"Imm ben mi niye geldim." diyerek bakışlarını kaçırmasıyla, "Evet. " dedi. Jareth şuan adeta karşısında kıvranıyordu ve bu halleri kendisini tedirgin ediyordu. Ama bu tedirginlik kötü anlamda değildi. Aslında düşünülünce iyi anlamda da değildi. Karışık duygular içerisindeydi.

Jareth' ın bir anda sesini ayarlayamayarak, "Bana seslendin sandım." diye bağırmasıyla, "Çok yaratıcısın." dedi. Gerçek nedeninin bu olmadığını anlayamayacak kadar aptal değildi. ' Çıkar ağzındaki baklayı' der gibi baktı fakat bu bakışı Jareth' a işlememiş, aksine söylediği yalanı devam ettirerek, " Seslenmediğine göre ben gideyim." demesini sağlamıştı.
Jareth odanın çıkışına ilerlerken gülümsemeden edemedi. Küçük bir çocuk misali kaçıyordu ve kendi söylediği yalana kendide inanıyordu.
Odadan çıkarak kapıyı kapadığında kendide yatağa doğru ilerledi.

Bedenini yatağa bırakarak sırt üstü uzandığında düşünmeye başladı.
Kendisini tanıyan bu adam kim olabilirdi. Daha da önemlisi insanı korkutacak cinsten söylediği sözlerin gerçeklik payı var mıydı? Olmasa bu kadar ciddi konuşabilir miydi? Yada kendisine bu kadar iddialı sözler sarfedebilir miydi?
Hem Diana' m hem de sevgilim diyerek hitap etmişti. Bu adam saplantılı aşık tabirine uyan cinsten biri miydi? Yoksa sadece birkaç bilgisine ulaşarak kendisini huzursuz etmek mi istemişti?
Bilinmezlikler içinde yüzüyor, gitgide derinlere sürükleniyordu.

Ne kadar bedeni ve aklı rahat olmasa da yorgunluğu baş gösteriyor ve gözleri uykuya teslim olurcasına ağır çekimde kapanıyordu.