His Property

Chapter 40 - Hallucination

Warning, this episode contains a bit of a mature content that may not be suitable for very young readers. Bibigyan ko naman po ng sign kung saan mayroong mature content at kung saan pwedeng ituloy nang hindi nababasa ang mature content.

~~~

Lori's Point of View

"May sikreto ka pa bang tinatago mula sa'kin?" Tanong ko kay Athan at napatigil naman siya sa pagkain na niluto ko para sa kaniya.

"There is, tama ba?" Tanong ko ulit at tumango naman siya ng mabagal. "Galit ka ba?" Hindi ako sumagot sa tanong niya. Masakit din naman dahil hindi niya sinasabi sa'kin ang sikreto niya.

"It's alright. Naiintindihan kita. If you're ready to tell me, nandito lang ako para makinig sa'yo" tapos ay ngumiti ako. "Thank you for understanding my situation, my love" nilapitan niya ako atsaka hinalikan ang aking noo. Naiintindihan ko naman talaga, even I, hindi ko masabi sa kaniya ang sikreto ko.

"You know, kapag dumating din ang tamang panahon, I will be your tour guide in Drancia" proud na proud niyang sabi. Come to think of it, ngayon lang niya na-mention 'yung lugar nila.

"What's it like in there?" Is it really dark in the underworld? Pakiramdam ko hindi naman ganon tulad ng pinapapalabas. I feel nostalgic about that place.

"There are so many vicious monsters that lurks in the dark, so many hungry monsters and bloodthirsty vampires" ay mali 'yung expectation ko.

"Napakaganda rati ng Drancia and then an accident happened, different races started to fight and started a war that never ends. They want the throne and they're now hunting the ruler of the underworld" so ganon pala ang nangyari.

"Sana mahanap na siya para bumalik ang dating ganda doon, para makapunta na ako!" Tumango-tango na lang si Athan sa sinabi ko. "Actually, nahanap na siya" oh. Edi kung ganon, maganda na ulit sa Drancia?

"Really? Can I go there na?" Pero umiling siya. "It's still not the right time, Lori. But I promise that we will get back there" sumimangot ako sa sinabi niya at nakita niya ako. He patted my head and smiled.

"So don't leave me just yet, alright?" I saw a hint of sadness in his eyes when he said that. I can't promise that yet, nalalapit na ang araw na mawawalay rin ako sa'yo.

Sa ngayon, susulitin ko muna lahat ng oras na kasama kita. Hindi ko siya sinagot bagkus nagkunwari akong hindi narinig ang sinabi niya.

"Tara na sa baba" he smiled pero alam ko nalulungkot siya dahil hindi ko sinagot ang tanong niya.

Tumango ako at sabay kaming bumaba mula sa rooftop. Bumalik sa normal ang lahat, hindi ko siya iniiwasan, ang sarap sa pakiramdam ngunit alam kong hindi rin magtatagal ang lahat ng ito.

Nagpaalam na siya sa akin na may pupuntahan siya kaya naman ay naiwan akong naglalakad-lakas sa pasilyo ng isang building dito sa Evergreen Academy.

"Lori" narinig kong may nagsambit ng pangalan ko kaya agad kong hinarap kung sino ito. "Colin, ikaw pala 'yan" ngayon lang niya ulit akong kinausap.

"Can we talk? Matagal-tagal na rin tayong hindi nagkakausap" he smiled and scratched his head. I laughed at his gesture. "I see, same old habits scratching heads" nakitawa na rin siya sa'kin.

Nauwi kaming nagkwentuhan sa likuran ng building habang nakasandal kami sa pader.

"So, how have you been?" He asked and grinned sheepishly. "Ayos lang naman, I'm doing fine. How about you?" He paused for a minute, thinking.