His Property

Chapter 49 - Power

Lori's Point of View

"I remember it all clearly" bulong ko sa sarili ko. "And now that you remember it all, I'll capture you and make the throne mine!" Humalakhak nanaman siya ng nakakabingi.

"You're all wrong about my mother killing your wife" sinusubukan ko siyang kausapin ng mahinahon.

"SHUT UP! I DON'T CARE ABOUT THAT WOMAN!" Sigaw niya habang pulang pula na ang mata. Kung normal na tao lang siguro ako, mapagkakamalan ko 'tong drug addict sa pula ng mata niya.

"I'm so sorry, I didn't mean to kill her! I was just so surprised! She attacked my mother!" Pagpatuloy ko. He looks rather pissed. "Where. Is. The. Throne?" Madiin niyang tanong sa'kin.

"Please, forgive me, uncle" napatigil siya bigla sa sinabi ko. "I didn't mean to kill her!" Paghingi ko ng tawad. Nanlalaki ang mga mata niya ngayon na parang may nangingilid na luha.

Sinusubukan kong lumapit sakaniya ng dahan-dahan. Bigla namang lumiko ang ulo niya sa direksiyon ko at mabilis akong inatake. Natumba ako at naramdamang may umagos na mainit sa braso ko. He's strong.

"I trained for years just to bring you down" pinunasan niya ang dugo na nasa gilid ng labi niya. Ooh, did I scratched him?

"Your consciousness is awake, your soul, your power, they are awake, but your mortal body still don't move properly" ngumuti siya ng sobrang creepy. That might be true, hindi ko pa gamay ang pakikipaglaban since hindi pa ako nakapag-training.

"What you say is true but are you really not going to hear me out?" Tumayo ako at hinarap ulit siya. "Besides if you kill me now, you might not find the way to the kingdom" I don't want to hurt someone even though they hurt me so much.

"I'll capture you and make you my slave after I reign over the kingdom" umirap nalang ako sa childish niyang pag-iisip. Umatake nanaman siya ngunit nakailag ako.

Susunod naman akong umatake at siguro ngayon ay hindi kami makikita ng sinumang normal na tao sa bilis ng mga kilos namin. "You can't kill me" pang-aasar niya pa.

"Oh don't worry I won't" I smiled sweetly. Nagtagal pa ng ilang minuto ang paglalaban namin hanggang sa nakakaramdam ako ng pagod.

This isn't good, it's bad for my body and my babies. Nakatayo ako ngayon at hinihingal. Isang malamig na hangin ang dumampi sa balat ko at muli nanamang umagos ang mainit na dugo mula sa braso ko.

Napaupo ako at nanghina, hindi ko pa nga sanay ang pakikipaglaban lalo na't may pinoprotektahan ako.

"Damn it, fight me fair and square!" Buong tapang kong sinigaw sa kawalan. "I will not, sweetie" humalakhak siya ng nakakarindi.

"Are you ready to lose something?" Tanong niya sa'kin at bigla naman akong kinabahan. Napatingin ako sa side kung saan nakahiga si Athan kanina ngunit wala na siya doon.

"A-ahck" nanghina ulit ako sa narinig ko. Nanginginig akong humarap sa kung sinong nilalang iyon.

"Ah-I love y-you, L-lori-hi" tapos ay napasuka siya ng dugo. Napahawak ako sa tiyan ko pero nagalak ako nang walang kung anong masamang nangyari sa mga anak ko.

Ngunit, hindi pa rin ako makapaniwala sa nasasaksihan ko ngayon. Hinugot ni Asmodeus ang patalim na nakatarak sa tiyan niya at paatras na nanginginig.

"Colin!" Napahiga siya sa kandungan ko habang naghihingalo. No! Ayokong mawala pati si Colin! Is this the dream I saw?

Is it because we interrupted the fate? If I didn't saved Athan, Colin won't die? No! No! No! Ang bestfriend ko!