Murat'ın yaptığı planlar pek de istediği gibi gitmiyordu. Huysuzluk yapıp olay çıkartacağını düşündüğü Rüya bir geyşaya dönüşmüş gibi sürekli Kaya'nın etrafında ve emir bekler haldeydi. Belli ki onu hafife almıştı.
İki kadın arasındaki farkı anlaması için sürekli Kaya ve onları bir araya getiriyordu ama Rüya sanki niyetini anlamış gibi mükemmel sevgili profili çiziyordu. Neyse ki Kaya'nın arzu dolu bakışlarını yakalamıştı ve o bakışların muhatabı kesinlikle Nazenin'di.
Bugün işlerindeki en can sıkıcı günü yaşamışlardı ve işlenmiş onlarca ton kağıt ellerinde kalmış, en iyi müşterilerini de kaybetmişlerdi. Murat bankadaki toplantısını bitirip şirkete döndüğünde aldığı bu haberle ilk olarak endişelenmiş ardından da Kaya'yı merak etmişti. Onun Nazenin'in yanına kaçtığını öğrenince de onlara zaman vermek için eve geç dönmeyi planlamıştı. Fakat onu arayan Suna, Rüya ile birlikte onda olduklarını söylediğinde Murat da rotasını eve çevirmişti.
"Bize katılmayı düşünüyor musun, yoksa tüm gece kendinle takılmaya devam mı edeceksin?" diye soran Suna'nın tebessümüne aynı şekilde karşılık veren Murat onun mutluluğunu görebiliyordu. Bu son ayrılıkları en uzun olanıydı. Neredeyse on beş yıldır birlikteydiler ve genç kadın haklı olarak artık evlenmek istiyordu. Ne var ki Murat onu seviyor olsa da henüz ömürlük bir bağlılığa hazır değildi. Bu yüzden yaptıkları sert tartışmanın ardından beş ay boyunca görüşmemişlerdi. Aslında değişen bir şey yoktu, fakat bir gerçek vardı ki o da, Murat Suna'ya aitti.
"Yorucu ve stresli bir gündü, özür dilerim hayatım."
"Neyse ki senin için gün bitmiş, Kaya içinse daha yeni başlamış gibi davranıyor," diye araya giren Rüya'nın hoşnutsuzluğu her halinden belli oluyordu.
Rüya'nın çarpıcı görüntüsüne karşın Suna, simsiyah saçlarına ve yeşil gözlerine rağmen daha sıradan bir kadın profili çiziyordu.
"Çünkü bu berbat gün hala bitmedi."
Rüya'ya karşı beslediği nefreti gizlemeden ona attığı bakışın ardından ayağa kalkan Murat yarım saattir telefonla konuşan kuzeninin yanına gitti. Kaya'nın ne söylediğini duymasa da yüzündeki gerilmiş kasları ve vuracak yer arıyormuş gibi yumruk yaptığı elinden, görüşmenin istedikleri gibi gitmediğini zaten anlardı.
Ellerini cebine sokup Kaya'nın duruşuyla aynı pozisyonu aldı ve sessizce kuzeninin konuşmasının bitmesini bekledi. Geçen beş dakikalık sürenin ardından da nihayet telefonu kapatan Kaya yüzünü ona döndü.
"Yurtdışı kredimiz..."
"Evrak eksikliği sebebiyle onaylanmadı, öyle değil mi?" diyerek Kaya'nın cümlesini tamamlayan Murat sıkıntıyla iç geçirdi.
"Çıldıracağım, hadi bizim gözümüzden kaçtı aracı firma ne halt yiyordu da evrak eksikliğini fark etmedi?"
"Muhlis Bey'e hala ulaşamadık mı?"
"Yurt dışındaymış ve onun yerine bakan da sadece özür dileyip duruyor. Acemiymiş ve evrakın dosyada olup olmadığını hatırlamıyormuş."
"Ve yıllardır çalışıyor olmamıza rağmen bizim işimizi bir acemiye vermişler, öyle mi?"
"O da işin başka bir can sıkıcı kısmı, ama bize ne demeli?"
"Ben dosyayı kontrol ettim, her şey tamdı."
"Değilmiş işte," diye inleyen Kaya dişlerini birbirine geçirdi ve susmayı seçti.
