Bir Nazenin mevzusuydu ki bitmek bilmiyordu. Üstelik bu defa konuya babası da dâhil olarak Kaya'yı şaşırtmıştı. Anlaşılan o, annesini ne kadar iyi tanıyorsa kadın da oğlunu, kime hayır diyemeyeceğini bilecek kadar iyi tanıyordu.
Babası Şefik Bey, talepkar biri hiç olmamıştı. Şimdiye kadar doğruyu ve yanlışı öğretmiş ama asla Kaya'nın kararlarına karışmamıştı. Sadece gerektiğinde yanında veya arkasında durmuştu. Aralarındaki ilişkinin ana maddesi sevgiydi ki, bu onları tanıyan herkesin gözle görebileceği bir durumdu. Ancak saygı, ikisinin arasındaki ilişkinin temel taşıydı.
Bu sabah, kahvaltı masasında annesi sessizliğini korurken, babası Nazenin'e bir şans vermesi gerektiğini söyleyene kadar, aralarındaki ilişkiyi bu şekilde anlatırdı. Oysa şimdi ne düşünmesi gerektiğinden pek emin değildi. Bildiği tek gerçek, bu işi organize eden annesiydi ve elinden kadını tebrik etmekten başka bir şey gelmezdi.
Şefik Bey, önemli toplantılarda kullandığı ses tonuyla, Nazenin'le görüşmeyi bizzat kendisinin yapmasını söylediğinde öyle afallamıştı ki, Kaya kendini tamam derken bulmuştu. Bunlar ne onun ne de babasının yapacağı şeylerdi. İşte yine, dünyanın kanunu bozulmamış, kadının fendi bir kez daha erkeği yenmişti.
Geniş sırtını koltuğuna yaslayan Kaya önünde duran ve acilen çözümlenmesi gereken bilanço tablosuna bakarken asıl sorununun ne olduğunu hatırlattı kendine. Nazenin hayatındaki can sıkıcı ve bir o kadar da önemsiz mevzuydu, sadece uzadığı için huysuzlanmıştı.
Ondan kurtulmak istercesine bir kez kaşlarını havaya kaldırıp indiren Kaya'nın ilgilenmesi gereken gerçek dertleri vardı. Nazenin, hak ettiğinden fazla zamanını çalmıştı.
Güzel dudakları gerilen Kaya yeniden çalışmaya başlamak için öne doğru eğildiğinde çalan telefonu onu engelledi.
Hiç bekletmeden aramayı cevaplandırdığında "Nazenin Hanım geldi," diyen sekreterine, "içeri alın lütfen," diyerek karşılık verdi.
Telefonu kapattıktan sonra saatine göz atan Kaya, kızın yine gelmeyerek ona iyilik yapacağını sanmıştı, demek ki bu defa o kadar şanslı değildi. Öte yandan kızın dakikliğine hayran kaldı. Bunun Nazenin için artı puan olduğunu düşünmesine rağmen ondan daha fazlasını beklemiyordu. Tek beklentisi kızın ondan, on dakikadan fazla vaktini çalmamasıydı.
*****
Hangi ara olaylar bu noktaya gelmişti, hatırlamıyordu. Oysa Amerika'dan döndüğünde oldukça kararlıydı ve arkasına sığındığı gerçek sebepleri vardı. Maalesef ki sebeplerinin karşısında Nazenin'den daha inatçı ve hayırı cevap olarak kabul etmeyen bir annesi vardı.
Kadın Kaya'yı yeniden hayatına sokmuş ve devamı da çorap söküğü gibi gelmişti. Şimdi de kendi rızasıyla buradaydı işte. Tabii bu aşamada Murat'ın adını anmamak da olmazdı. Ona hem minnettar, hem de kırgındı. O yüzden ona haber vermemişti. Ancak eğer hayatta kalmayı başarırsa onu daha sonra mutlaka arayacaktı.
Kendine olan saygısını daha fazla kaybetmemek ve geçirdiği değişimin karşılığını alabilmek için tercihini görüşmeyi kabul etmekten yana kullanmıştı. Fakat bu endişelerinin olmadığı anlamına gelmiyordu. Mesela Kaya onu hatırlar ve kulüpteki kız olduğunu anlarsa, diye öncekinden farklı olarak yeni bir sorunu daha vardı.
Çok düşünmüş ve bir sonuca varmıştı. Her gün onlarca insanla karşılaşan Kaya sadece on dakika ve ayaküstü gördüğü birini belleğinden mutlaka silmiştir. O akıllı bir adamdı, illaki onu bir yerde gördüğü düşünecektir, ama o zaten Nazenin'di ve onu yıllar önce de olsa görmüştü. Kötü ihtimal olan, onu tanırsa içinse bir açıklama bulmuştu. Kulüpte neden kim olduğunu söylemediğini sorma ihtimaline karşın, adını gizlemediğini onun sormadığını söyleyecekti. Kaya buna kanmayacaktır, ama Nazenin doğrunun bu olduğu konusunda ısrar edecekti.
