Koca bir yalan.

304 65 31
                                    

Yeni bölümler sizi bekliyor..

İyi okumalar..

Boran evden çıkalı 3 saat olmuştu. Kendimi çok tuhaf hissediyorum. Beni öptü. Bende nefret eden adam bunu yaptı. Neden! Neden bana bunu yaptı. Bu sorular benim beyinimi yakarken. Telefonum çaldı.

"Efendim"

"Merhaba Berfin Hanım, ben sizin okul kayıtlarınız için aramıştım. Boran bey bugün aramadı için sizi aradım. Yarın saat 8 de Atahan üniversitesinde olursanız sevinirim. İyi günler."

Daha benim birsey dememi beklemeden kapattı. Ne okulu? Ne oluyor? Hem Atahan Üniversitesi Boranin babasına mi aitti? Eve geldine bunu ona sormalıyım.

Borandan devam..

Kahretsin. Düşmanımı öptüm. Nasıl
Kendime hakim olamadım ben. Hem neden onu başkasıyla düşününce deliyorum. Ne oluyor bana!?

Eve geldimde. Koltukta oturan Berfine baktım. Nasılsa masumdu. Tek suçu o ailenin kızı olması.

"Boran ne okulu"?

Önce ne dedini anlamadım
Sonra neden bahsettini anladım.
Okumak onun hakıydı. Ne kadar düşmanım olsa bile, her kadının okumaya hakı vardı.

"Evet okula gideceksin. Merak etme bende orda üniversite gidiyorum. Gözümün önüne olacaksın"

"Bir dakika bunu senden kim istedi? Hem sen üniversiteyi bitirmedin mi ?"

"İlk üniversitem bitti evet iki üniversitede okuyan tek ben degilim sanırım"

"İyi, ama ben seninle ayni üniversitede okumam. Karısına acıyıp kendi üniversitesinde okutuyor dedirtmem"

"Kimse senin benim karım olduğunu bilmeyecek. Orda iki yabancıyız. "

"Ah doğru ya utanırsın değil mi pardon unutum "

"Evet öyle"

Kabul ediyorum bu sözler Ağırdı ama onu önemsediğimi anlamasın diye bunları yapıyordum.

Berfinden devam...

" Eskiden çok kolaydı birisine güvenmek ama senden sonra , inanki kime baksam güvensizlik hiss ediyorum. Bana ne yaptını fark ediyormusun? Koca bir yalan."

Bu sözler üzerine boran berfine yaklaştı. Koltukta oturan Berfin ayağa kalkıp.

"Bana asla ve asla bir daha dokunma,bizim aramızda sadece bir imza var bu kadar, senin dediğin gibi biz iki yabancıyız" dedim ve ordan uzaklaştım. Eğer gitmeseydim ağlayacaktım ve önünde bunu yapmak ezikliktir.

Kalbim yanıyor. Nefes almak istiyorum ama ne kadar denesem acıyor. Gitmek istiyorum ama bir yanımda kalmak istiyor. Korkuyorum ama bir tarafımda cesaretle kaplı.

Sabah uyandığımda. Dolabıma bazı kıyafetler aşılmış. Umursamadım, onun bana acımasını istemiyordum.

Aşağıya indimde bana bakıp dalga geçercesine güldü. Bu alaycı gülüşüne artık çok önemsemiyordum.

"Karıcım, okulda görüşürüz. Bu arada otobüsle yolculuk yapmak iyi gelir ne dersin"

Beni yanında götürmeyeceğini biliyordum ama bu kadar yapacagını bilmiyordum.

" Senden adamlık beklemedim zaten. Hem otobüse binmek senin yanında durmaktan bin kat daha iyi"

Kapıyı sertçe kapatıp otobüs durağına gittim. Yarim saat vardı hava buz gibiydi. Erken çıkmıştım.

Önümde bir araba durdu kırmızı ışıkta durdu icin durmak zorunda kaldı. Bir metre uzağımdaydı. Pencereyi açtı.
Borandı
Bir dakika yanında bir kız vardı.

Gözlerimden bir yaş aktı. Demek
Bu yüzden karısı olduğumu saklamak istedi..


(İkisi Mardin'de bir üniversitede okuyacak)

Nefessizkalp. #wattys2024Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin