Nefessizkalp. #wattys2024

İlk göz ağrım

Evet arkadaşlar.
Bu bölüm biraz geç geldi.
Özür dilerim.

İyi okumalar.

"Şu yanan yüreğime derman ol."

Berfin

Ya ben İnsanları anlamıyorum, ya bu dünya beni anlamıyor.
Sebebi olmayan acılar çekmek, mutsuzluk.
Bunlari hepsini yaşarken, şu küçücük kalbim yinede onu sevdi.
Acımasızsın Boran.

Yazardan

Kadın yorulmuştu artık.
Bu dünya onun üstüne geliyordu. Oysa ne güzel bir hayat istiyordu.
Tüm bu olanlara rağmen, umudunu hiç yitirmiyordu.

Tam iki hafta bu odadan çıkamıyordu, çünkü Boran böyle istemişti.

Onu Selim'le gördüğünden beri, ona hiç iyi davranmıyordu. Sanki önceden çok iyidi ya.
Ama bir nevi daha iyidi önceden.
Şimdi, yüzüne bile bakmıyordu. Yeni karısıyla her gün zaman geçiyordu.

Berfin artık sadece susuyordu.
Ama en çokta susan insanlardan korkmalı insan. Fırtına her an çıkabilir.

Adam ise saatli bomba gibiydi, karısını o adamla birlikte gördüğünde, delirmişti.

O kadın onundu. Beyni ne kadar intikam diyorsa. Kalbi ise itiraz ediyordu.
O kadın ne kadar intikamıysa. O kadarda sevdasıydı.
Gülecekse ona gülecekti. Acı çeksede onunla çekecekti.

Boran

"Ben böyle değildim oğlum"

"Abi, bana laf düşmez ama bırak bu intikamı"

"Olmaz devran, ben söz verdim.
Hiç bir kadına güvenmiyorum"

"Zeli-"

"SUS!"

"Özür dilerim abi"

"Ben ona aşık değildim, bana sadece intikamı unutturan kişiydi. Ona bağlıydım evet ama şu kalbim devran, şu kalbim varya sadece berfinin yanında deli gibi atıyor. Onu özlüyorum oğlum. Yanımdaki kadını özlüyorum. "

Yazardan

Kendini tutamıyordu genç adam. Ağlamak onun için zayıflıktı ta ki berfini sevdiğinden beri gözyaşı durmuyordu.

"Acıyor oğlum. Ben böyle olacağını bilmiyordum"

***

Genç kadın hızlı hızı yürüyordu.
Konağın kapının önüne geldiğinde.
Halasının dedini yapıp, kapıyı yavaşça açtı.

Hemen halasının odasını aramaya başladı.

Kapının önüne gelince hızla kapıyı açıp.

"Hala nerdesin"

"Zeliham, yavrum"

"Hala bana yardım et param bitti, şu borana söz dinlet burda kalmak istiyorum"

"Kızım boran seni bu eve almaz"

"Bu benim umrumda değil, ben bu evde onunla kalacağım. Bu evin hanımı ben olacağım."

"Sen burda saklan kuzum, ben sana yiyecek bir şey getireyim."

***

Berfin

"BORAN AGA AÇ ŞU KAPIYI ARTIK, AÇ ALLAHİN BELASI AÇ."

Ağlamaktan artık sesim bile çıkmıyordu.
Bıktım bu hayattan.
Dayanamıyorum.
O karısıyla böyle mutluyken ben dayanamıyorum.

"AÇ ALLAHİN BELASI AÇ"

Önümdeki kapı birden hızla açıldı, kapının önüne olduğum için yere düştüm.

Belimdeki o acıyla ayağa kalktım.

"Demek geldin ha boran ağa, kusura bakma karınla vaktinizi çaldım."

"Kes sesini"

"Kesmeyecem. Ben burdan gideceğim. Ve sende buna bir şey demeyeceksin"

"Sen gideceksin ve ben buna bir şey demiyecem ha?"

Boran bana yaklaşma çalışırken komidinin üstündeki vazo yere düştü ve kırıldı.

"Bak işte dokunduğun her şeyi böyle kırıyorsun"

"Berfin sabrımı zorlama"

"İstemiyorum seni. İntikamından bıktım. Anladın mı? Bıktım. Benimkiside can, dayanamıyorum. Ya sen benim önümde karınla gülüşüyorsun. Hangi kadın buna dayanıyor ha"?

"Ne o Berfin? Kıskanıyor musun sen beni?"

"Ne münasebet! Senden nefret ediyorum!"

Boran bana dahada yaklaşma başladı. Her adımı kalbimin ritmini dahada hızlandırıyordu.

"Boran yaklaşma"

Tekrar bir adim atı.

"BORAN YAKLAŞMA"

"Neden karım değil misin?"

"Senin karın yan odada!"

"Haklısın, diğer karım yan odada. Hatırlattığın iyi oldu. Ben ona gideyim o zaman"

"DEFOL"

"Bende seni seviyorum ilk göz ağrım"