Crush 101

Chapter 43

"CHEERS PARA SA 24 YEARS OF MARRIAGE!" itinaas ng Mommy nila ang isang baso ng wine na hawak nya.

"CHEERS" sabaysabay na itinaas rin namin ang mga wineglass namin at marahang pinagtama ito sa isat isa.

Tapos na ang mala-impyernong diner namin, at kasalukuyan kaming nasa garden area ng mga VillaMayor at ineenjoy ang wine.

Wala na ko sa mood. Hindi ako masaya. Gusto ko nang umuwi.

Dahil sa bawat segundo ng pagstay ko dito, pakiramdam ko nababawasan ang buhay ko.

Natanaw ko ang Mom and Dad nila na marahang sinasabayan ng sayaw ang music na kasalukuyang nagpplay ngayon.

Nakaramdam ako ng inggit para sa mga parent ko dahil malabong magdiwang ulit sila ng Anniversary. At isa pang inggit na may kasamang kirot sa puso, na may posibilidad na hindi ko rin maranasan ang bagay na ito kasama ang taong totoong mahal ko. I looked around the area and saw Mark and Hirona, dancing softly to the music. They are so close together. Her head resting on his shoulder, his hand wrap around her waist. I sighed. A deep one.

What is this?

I waited in pain, for 1 month, just to witness this scenario?

This is not what I'm expecting to happen. This is sickening.

Halo-halong emosyon na naman ang nangingibabaw sakin.

Naglakad ako patungo sa pool area, tinanggal ko ang sandals ko, naupo at nilubog ko sa tubig ang mga paa ko. Hindi ko kayang tingnan sila. Tingnan si Mark habang masayang masaya ngayon. Ayokong isipin na nagsinungaling sya sakin at sinasaktan nya na naman ako. Ayokong makaramdam ng inis at awa sa sarili ko, ayokong magmukhang tanga na naman kapag umiyak ako. I sighed again

"I should've offered you coffee instead.." nagulat ako sa katabi ko na palang si Tim. Nakalubog rin ang paa sa tubig. I am drowning with my own thoughts, that I forgot about him. I gave him a confused look, "the wine seems not doing great with your mood.." he wrapped his arms on my shoulder, "you okay?" and pulled me closer to him. "halika nga dito bestie!" He said, with matching tono pa, natawa ko sa kalandian nya, I smacked his chest softly, and wrap my arms around his waist.

Nitong mga nakalipas na linggo, na halos araw araw si Tim ang kasama ko, mas lalo kaming naging komportable sa isa't isa. Mas naging close kami. Ang nanantili lang na hindi nagiimprove, ay ang feelings ko para sa kanya. Nananatiling nasa bestfriend love lang.

"can we join?" napatingin kami sa lumapit na si Hirona, hawak nya ang isang kamay ni Mark. "come here babe," hinila nya si Mark at saka naupo sa tabi ni Tim.

Babe? Gosh! Ang korni! Ang baduy! Ang sagwa! Parang baboy (babe in the city). Hindi ko napigilan ang pagikot ng mata ko, at pagpaling ng ulo ko sa ibang direction. Siguro nga bitter ako. Pero hindi ako dapat magpaapekto hanggat hindi ko pa naririnig ang paliwanag ni Mark.

"so, kwento nyo naman ang nangyari nung nareunite kayo after 5 years. Ayieee" pagbubukas ni Tim ng usapan. Reunite after 5 years? So 5 years na sila? "you know, what's the reactions and all."dagdag pa ni Tim. Medyo ramdam na kay Tim ang epekto ng wine na kanina nya pa iniinom.

Hirona looked up at Mark and smiled. "well, it was really unexplainable Tim. I didn't expect Mark to come all the way to Japan, just to say sorry to me. I mean. We fought over the phone, but it's not that too big of an issue. And all of a sudden, he's calling me to pick him up in the airport." she hugged Mark "you are so sweet babe! That's the reason why I love you so much!" and she gave him a kiss on his cheek.

But to my surprise, Mark pulled her closer to him and kissed her deeply. And for the first time since his arrival, our eyes met. I can't see any feelings to them. He's looking at me coldly, while kissing Hirona.

At sa palagay ko, iyon na and senyales na kailangan ko nang umalis sa kinauupuan ko. If I'll stay any longer, baka lumabas ang mga salitang hindi dapat malaman ng lahat.

"Tim,Bigla akong inantok. Maybe its 'coz of the wine.I think I should go. Maaga pa pasok ko bukas." I stand up and grabbed my sandals beside me. I looked at Tim and Hirona, and say goodbye.

"Oh...,can you stay a little longer? Hindi pa tayo nakakapagkwentuhan, hindi ko pa naririnig ang story nyo ni Tim"

E KUNG BINABATO KO KAYA SAYO TONG HAWAK KO? Ayan ang mga salitang tumatakbo sa isip ko ngayon. But I calm my self.

"I wish I can, but.. Really I need to be early at school tomorrow. Let's meet some other time Hirona." I glanced at Mark for the last time, he's not even making a move.

Bago pa man makatayo si Hirona para siguro magbeso sakin, tumalikod na ko at naglakad palayo. I don't like her near me. Mabilis naman tumayo rin si Timothy para sundan ako. Naupo ako sa isang upuan, para isuot ang sandals ko.

"hahatid na kita." he said.

"no need, just stay here. I can manage." I said, really trying hard to stop tears from falling.

He kneel down in front of me, at kinuha ang sandals ko na malapit ko nang ibalibag dahil nagmamadali na nga ako, ngayon ko pa hindi mabuksan yung strap. "let me do it.." he said and slowly slid the sandals on my foot. "you are certainly not okay Cassie, let me just take you home." He said once more. Sometimes, may pagka makulit Malaga to. I looked at him angrily.

"I told you I'm okay. Kaya ko na umuwi magisa. Marami lang akong iniisip ngayon kaya gusto ko na umuwi ng magisa. Tim, I want to go home alone. Hope you understand."

I know he was shocked with my reaction but managed to smile. "fine. Hahatid pa rin kita." I returned an angry look at him. "hanggang sa gate lang Cass. Hanggang dun lang okay? " he pulled me up sa pagkakaupo at niyakap ako ng mahigpit. "You are weird, you are moody, but that's okay. I'll understand, 'coz I love you. I just hope that I know the reasons behind your moodswings para sana matulungan kita. But I'm very much willing to wait until you are ready to share it with me." he softly pushed me away, and kissed me on the forehead.

Nagpaalam na ako sa mom and Dad nila at ihatid nga ako nI Tim hanggang sa gate.

Sobrang bait ng taong to. At para naman akong sinasakal dahil don. Pakiramdam ko hindi ako deserving sa kanya dahil kahit kelan, Hindi ako naging tapat at totoo sa kanya.

"about your crush..." nasa labas na kami ngayon ng gate nila at magpaalam nalang ako kay Tim ng bigla nyang buksan ang topic na yun. "I hope he's not the reason of your sudden sadness." guilt strikes me again. Dahil all this time, all this week ng sadness, si Mark ang dahilan. "'coz if sya nga, gagawa ako ng paraan para makilala sya, at magmamakaawa ako sa kanya na wag ka naman nyang saktan. Dahil chain reaction yan, pag nasaktan ka, masasaktan din ako, at kapag nasaktan ako, baka masaktan ko sya."

"Tim!!" .suway ko.but honestly, Half guilty and half touched ako sa sinabi nya. "chain reaction ka jan..pumasok kana sa loob.."

Before I even managed to walk away, he grabbed my arms and pulled me closer to him.

"sorry for doing this"

And before I even think of anything

His lips are already pressed with mine.