Chapter 33

385 21 0
                                        

(A/N: At dahil nangako akong mag-a-update ng 2 chapters kapag nag Trending si Coach Lea, ito na nga po ang ika-unang update for tonight!)

(BTW, HAPPY 12.5K READS! 😘😍)

----

Medication

LEA:

I thought it's a good decision to leave him, to give him time, I thought he will be better, he will be stronger and he will be more independent, but I'm wrong. I should have stayed beside him; I didn't know he's already harming himself, hurting himself physically; he almost killed himself because of me. And now he's seeing someone that a normal person cannot see, he has this disease call Paranoid Schizophrenia, and yes I am now blaming myself because he will not have that if I stayed.

"I'm sorry babes, I'm sorry if I left you, if I abandoned you. If I didn't keep my promise to be with you always, I am so sorry na nararanasan mo yan dahil sa akin, hindi mo dapat nararanasan iyan. You are not a monster; I am because I made you like that." Biglang gumalaw si Aga at dumilat na ang kanyang mga mata, habang ako ay nag-iwas ng tingin dahil baka mapansin niya na may tumutulong luha sa aking mata.

"Lei are you crying?" He asked and I just shook my head still not facing him. But he didn't listen, he grabed my chin and made me face him, he just saw my swollen eyes.

"Hey, why are you crying?" Tanong muli niya, parang walang nangyari sa kanya base sa reaksyon ng kanyang mukha ngayon, parang hindi niya nalamang may sakit siya, para lang siyang normal na Aga. I hugged him, and let every emotion out.

"I'm so sorry babes, sorry kung iniwan kita, sorry kung wala ako sa tabi mo nung kailangan mo ako. Sorry kung hindi kita pinakinggan, kung hindi ako bumalik kaagad sayo, sorry kasi nae-experience mo itong lahat dahil sa akin. Sorry kung napagod ako, kung sumuko ako..." tinanggal ko ang pagkakayakap ko mula sa kanya, hinarap ko siya at muling nagsalita, "Sinukuan kita, iniwan kita, sorry." Matapos iyon ay muli ko siyang niyakap, hindi ko alam kung ano ang sasabihin maliban sa salitang patawad.

"Lei, tumahan ka na. Wala nang magagawa ang iyak mo, nangyari na, ganito na ako. Your sorry cannot bring up and change the past."

"That's why I'm here to correct my wrongdoings to alter the future; I will no longer leave you, I will never forsake you again, I promise." I said, still crying and broken.

"Nangangako ka nanaman, tapos hindi mo nanaman tutuparin. If you're really sorry about what happened prove it Lea, be with me again because you love me, not just because you pity me." Bumaba siya at iniwan ako sa sasakyan, I am already decided, I will take care of him just like before, but this time hindi na ako susuko, hindi na ako mapapagod, hindi ko na siya iiwan.

Nanirahan akong muli sa bahay ni Aga upang mas matutukan siya, at upang mabilis siyang gumaling. Hindi katulad ng Aga na inalagaan ko noon, he is colder now, we are just talking if it's really needed but the bond that we had before, hindi ko alam kung maibabalik pa. He still blames me for what happened, at tama naman siya, kasalanan ko talaga. Pero I will make sure na babawi ako sa kanya this time, I always make sure na kumakain siya ng healthy, na natutulog siya ng maaga and I make sure na lagi niyang iniinom ang gamot niya. It's been a week since the day na nalaman namin yung condition niya, the side effects are already showing, he often feels dizzy, his appetite also increased that's why he gained some weight kahit na unang linggo palang ng gamutan.

Gaya Ng DatiTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon