Uzak Dur [bxb]

6

-Demek, yaşamaktan sıkıldın ?

-Seni seviyorum.

Sakin olmaya çalışır gibi bir hali vardı.
Kötü kötü baktı yüzüme. Dövmek ve öldürmek arasında kararsız gibiydi.

Sinirli adımlarla yürüdü. Peşinden gittim.
Büyük girişten geçtikten sonra siyah zeminde yankılanan ayak sesleri ona aitti. Ben hiç sert adımlar atan biri olmamıştım. Dümdüz yürüdü ve sola döndü. Koyu renkli sade bir evdi. Kahverengi koltuğa sırt üstü uzandığında, bir kaç dakika ne yapacağımı bilemedim. Toparlanıp karşısında kalan siyah tekli koltuğa geçtim.

Yüzü tavana dönüktü.

- Senden hiç hoşlanmadım.

bakmıyordu fakat sözlerinin muhattabı bendim.
Sessiz kaldım. Ne diyebilirdim ki ?

- Benden istediğin şeyi, seni kim gönderdiyse, açık bir dille ifade et.

-Beni birinin gönderdiğini mi düşünüyorsun ?

- Şahsi iradenle karşıma çıkacak özgüvenin olduğunu hissetirmiyorsun.

- Karşındayım ama.

Sıkkın bir nefes verdi.

- Beni çok zorluyorsun. Sonuçları senin açından hiç iyi olmayacak. Hala şansın var. Burayı derhal terk et. Onca karmaşanın içinde seninle uğraşmak için zaman yaratamam.

- Gidemem.

-Neden ? İnan bana peşine düşmeyeceğim korkmana gerek yok, bak bu aptal bir kötü çocuk olayı değil. Biri gelip seni seviyorum dedi diye ona zarar vermez kimse. Kalkıp gitmene izin veriyorum.

-Ateş seni gerçekten seviyorum. Gidemem. Gitmek istemiyorum.

-Çok pişman olacaksın. Seni temin ederim şuan arkana bile bakmadan kaçmadığın için çok pişman olacaksın.