Devam ediyor!
+18 sahneler içermektedir!
Gecenin bir kuytusunda, yarı ölüm halinin pençesinde gerçekleşti kehanet. Yeni yaşamı lanet gibi bahşedildi kadına. Sol kaburgasında, kalbinin hemen üstüne işlendi lanetin emaresi; gövdesi kuzguni siyahı, kan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Dua Lipa Homesick #Çağan Şengül Küçüğüm
Kelebeğin narin kanadı, sırtına yüklediği ömrün ağırlığını umarsamadan Çağın'ın dudağının üzerine konmuştu. Tenimin tadını taşıyan dudakların hemen üstüne... Etimi dağlayan dudakların...
Kelebeklerin kalbi atar mıydı? Benim kalbim atıyordu, kanat köklerime kadar titriyordum. Bakış açıma bir çift yeşil göz girdiğinde ise titremem arttı. Şaşkınlıktan dolayı irileşmiş, içinde yeşilin binbir tonuna ev sahipliği yapan güzel gözleri...
İçim içimden çıkarken kanatlarım havalandı, içime oluk oluk akın eden heyecanı sakinleştirmek adına uçmaya başladım. Fakat kelebeğim o kadar arsızdı ki Çağın'dan uzaklaşmayı kabul etmiyordu. Onun ekseninden çıkmayı reddederek etrafında dönüp duruyordu.
Çağın'ın gözlerine bu sefer hayranlık dolu bir ifade otururken bakışlarını benden ayırmadı. Kelebek daha hızlı uçtu. Ta ki Çağın'ın gülüşünü görene kadar. Öyle içten bir gülümsemeydi ki bu sanki kalbim, bir an için durdu. Sonra tekrar ona attı. Kelebek ile ikimiz afallayıp kalmıştık. Bu yüzdendir ki kelebek kanat çırpmayı ben de düşünmeyi bıraktım. Kıvrılan dudaklarının oluşturduğu o çizgilerde asılı kaldım. Gözlerindeki ifadede vurgun yedim. Öyle farklı bakıyordu ki sanki dünya üzerindeki en güzel şeymişim gibi. Sanki eşi benzeri olmayan bir şeymişim gibi... Gülümseyişi ile karanlık dünyama ışık vaat eden adama doğru yavaşça süzüldüm. Sonra boynuna kondum. Koku alma duyum en üst düzeydeydi. Bu yüzden teninin kokusunu daha iyi alıyordum ve Çağın, o çok güzel kokuyordu. Bir kelebeğin teninden ayrılmak istemeyecek kadar güzel kokuyordu sıcacık olan boynu.
Çağın başını iki yana sallarken kısık bir sesle sessizliği parçaladı. "Eşsiz bir şeysin sen küçük Feraşe, eşsiz."
Kelebeği daha çok mu bağlamak istiyordu kendine? Çünkü hissediyordum, kelebeğim bu adam uğruna meftun oluyordu.
Dakikalar sonra kendini toplayan Çağın'ın adımları, odanın dışına doğru yöneldiğinde bile hareketsizce boynunun kıvrımındaki kuytuya sığınmış, orada soluklanmaya devam ediyordum. Çağın kapıdan çıkarken, "Kabul et Feraşe, kelebek halin bana bayılıyor," dedi muzip bir sesle.
Bu sözlerine tepki veremedim. Çünkü lanet herif haklıydı. Kelebek halim ona bayılıyordu. Hakimiyeti elimden alıp, rutinleri paramparça edecek kadar hem de...
"Hadi eve götürelim seni minik şey."
Alaylı ses tonu ve kullandığı kelime sinirimi bozduğu için kanatlarımı hızla çırptım. Tabii içinde hapsolduğum beden, daha kuvvetli olduğu için bu asabi tavrımı anında törpüledi ve sert hareketimi bastırdı.
