Aşk-ı Harekat

1-Giriş-

Üç abiye sahip olan ben, iki abimi sırasıyla askere uğurlamış ve arkalarından imrene imrene onlara bakmıştım,  ve şimdi sıra en küçük abimdeydi. Tabi ki bu sefer yalnızca gitmesine izin vermeyecektim. Kararım kesindi bende peşinden gidecektim. Her ne kadar harp okulundan mezun olmuş olsam da beni masa başı görevler dışında görevlendirmiyorlardı ve artık sıkılmıştım bu durumdan. "İki üniversite okuyup askere gitmesini geciktiren sen ve bana da bir görev düşsün diye hazır bekleyen ben,  kesinlikle adil değil işte bu yüzden bi planım var" Ensar valizini hazırlamaya devam ederken göz ucuyla bana baktı "ne o benim yerime sen mi gitmeye karar verdin? İkiz falan olsak tamam da anlarlar Esra" bu kibirli ve umursamaz tavrına karşın,  sırttım ve valizine göz attım "en büyük valiz annemlerinki eşyalarının sığmadığını söyle ve onu al bence" Ensar bana tuhaf bakışlarka karşılık verdi. O dolaba doğru ilerlerken bende tıpkı yaramaz bi çocuk gibi peşi sıra ilerledim. Bir yandan da konuşmamı devam ettiriyordum. "Biliyorum ben kız mıyım bir sürü eşya alıyım ? gibi şeyler zırvalıycaksın ama büyük valizi benim için almanı istiyorum" Ensar tek kaşını kaldırdı ve neler düşündüğümü çözmek ister gibi gözlerimin içine baktı.

Nihayetinde gözlerimden bir şey anlayamamış olucak ki sormaya karar verdi  "O aklından neler geçiyor Esra?" en masum gülümsememi takındım ve konuşmaya başladım. "Bende seninle gelicem. Valize saklanıcam ve sende nefes alabileceğim kadar fermuarı açık bırakıcaksın. oraya gidince beni geri gönderemeyecekleri için ve annemlerin de bir şey yapmaya fırsatı olmayacağı için, bana yardım etmek sana hiçbir şey kaybettirmez"

En küçük abimin çabuk galeyana gelen ve bana asla kıyamayan biri olması işime geldi ve saatler süren konuşmalarım sonucu Ensar ikna olabildi. Bekleyin beni düşmanlar kökünüzü kurutmaya geliyorum.