Sevgili mermyeon614 bu bölüm senin ve diğer herkes için. Keyifle okumanızı dilerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4 yıl sonra
Tümsekler.
Yokuşlar.
Engebeli yollar ve daha niceleri. Kötü karakterler, varlık, yokluk. Hepsini Sehun ile tatmıştım. Bana eğer bu yolun başında bizi bekleyen ona şeye rağmen sonumuzun mutluluğa kavuşacağını söyleselerdi, kötülüklerin hiçbirini umursamaz bu yola yine de çıkardım. Çünkü düştüğümde tutunacağım bir çift el olduğunu her zaman biliyor olurdum.
O bir çift el, beni düştüğüm yerde toparlamıştı.
Belki en büyük zararı o vermişti ama aldığım zararların hepsini de misliyle telafi etmişti. Hep sevmişti, çok sevmişti. Şu an bile, şimdikinden daha çok ama asla daha az sevmeyeceğini biliyordum.
Ben de, şimdikinden daha çok ama asla daha az sevmiyordum onu.
Benim ışığım o'ydu.
Aslında bazen kör edici bir karanlığa bakıyordum ama nihayetinde parlamaya devam ediyordu. Gökkuşağımın bazen siyahı, bazen sarısı oluyordu. Şeffaftı belki de. Önüne geçtiği şeyi yansıtıyordu.
"Sehun biraz hızlı!" diye çemkirdim arkama bakma gereği duymadan. Yorgun nefeslerini buradan bile duyarken gözlerimi devirdim ve Yunhee'yle aynı anda durup ona baktık.
"Lulu," dedi Yunhee. "Değiştirelim bunu, hep mızmızlanıyor."
Elinden tuttuğum Yunhee'ye göz kırptığımda o da aynısını yapmaya çalıştı ama başarılı olamadı. "Bana bak bacaksız," dedi Sehun yanımıza ulaşmaya çalışırken. "Sabahtan beri alışveriş merkezinin içinde dolanıp sizin paketlerinizi taşıyorum. Yaver değilim ben, babayım baba."
Omzumun üstünden ona baktım. Nefes nefese kalmıştı ve ellerinde bir sürü paket vardı. Saçları terleyen alnına yapışmış, bitkin bir görüntü sergiliyordu. Bir an ona üzülecektim ama Yun, "Lulu, şu elbise çok güzel." dediği için üzüntümü az sonraya bırakıp Yun'un gösterdiği yere baktım.
"Evet, hadi gidip alalım."
Yun'un elini sımsıkı tutup mağzaya yürürken, "Param bitti." diye sızlandı Sehun kendi kendine.
Boş versenize...
Sadece abartıyordu.
Yun'un gösterdiği elbiseyi almak için mağzaya girdik. Ben onunla beraber elbisenin olduğu askıya adımlarken Sehun bulduğu ilk yere oturmuştu. "Ay, beğenmedim ya." dedi Yun elbiseyi incelerken. "Hem, ben daha iyilerini hak ediyorum bence. Değil mi Lulu?"
