Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatım boyunca başkalarının şekillendirmeye çalıştığı biri oldum. Önüme koyulan engellere takılmamı bekleyen, bir başarısızlığımı görüp fırsatını kolluyormuş gibi buna alkış tutan bir çok elin sahiplerini tanıdım. Hayatın en acımasız tarafına denk düşmüş olamam benim orayı yaşanabilir bir yer yapamayacağım anlamına tabiki gelmiyordu. Bu yüzden yaşadığım bataklığı kendi cennetim yaptım. Zaten öyledir, kader acıtır ama insan onu kendi lehine çevirmeyi başarırsa başarılı olur. İsyan eden, sürekli homurdanıp söylenen bir insan asla olmadım. Sanırım bu benim en iyi huyumdu.
Hayatım cam kırıklarıyla dolu bir yola benziyor ama ayakkabı giymeyi de yürümeyi de bilmek benim elimde ve ben bunun için çoktan yola koyuldum bile.
Sevin kendinizi.
Çünkü kazanmak bununla başlar.
Müdür yardımcımız okulun kapısında bugün okula dağınık gelenleri seçmeye çalışıyordu. Üstelik çıkış saatiydi ama öğretmenlerimiz dönem sonunu belli ki cezasız bitirmek istemiyorlardı.
Derhal ellerime baktım ve tırnaklarımın çok da uzun olmadığını gördüm. Bir elimi kaldırıp saçlarımı düzeltirken yan tarafımda benden birkaç adım uzakta olan kızın telaşla tırnaklarını kemirdiğini gördüm ve bu beni gülümsetmeye yetti. O sırada Jin nefes nefese bir hâlde yanımda bitti. "Yetiştim."
Mırıldandım. "Müdür yardımcısının radarı var dikkat."
Onu görür görmez gözlerini irileştirerek homurdandı. "Başlayacağım böyle işe ha!"
Gözlerimi devirip sakin bir şekilde müdür yardımcısının yanından geçerken derin nefes aldım. "Senin şu salak dün kavga etmiş." diye mırıldandı. "Sen neden gelmedin?" Hissizce omuz silktim. "Niye geleyim ki?"
Kaşlarını çatarken birlikte otoparka girdik. Arabaların önünde duran bir kıza hafifçe göz kırptığımda bir yandan da Jin'i dinliyordum."Ne bileyim, sonuçta tamam ayrıldınız ama görmedin mi halini? Ağzı burnu dağılmış."
Neden umurumda olmamıştı?
"Kiminle kavga etmiş?" diye sordum ruhsuz bir sesle arabaya yerleşirken. "O çocuklar kimmiş?"
"Bilmiyorum." dedi Jin saçlarını özenle düzeltirken. "Çevresi pek tekin değil, bilirsin."
Histerik bir şekilde göz devirdim. "Bilmez miyim?" derin nefes alıp verirken arabayı çalıştırıp otoparktan ayrıldım. "Ama umurumda değil. Gerçekten ne bok yerse yesin."
"Bir günde bitti mi yani sevgin?" diye sordu bana hakikatli bir hâlde bakarak. Dudaklarımı ıslatıp garip bir homurdanma eşliğinde başımı salladım. "Ortada devlerin aşkı yoktu. Bir şeyler vardı, yalan değil ama dev değildi yani. O yüzden ağzını da kırsalar, eline de verseler umurumda değil."
