SİYAH ADAMIN BEYAZ KADINI

7.bölüm

Gecenin ardından doğan aydın güneş gibi !

seni sana bırakıyorum!

içinden çıkamıyorum!

karanlıkta adını duyuyorum !

çığlık ve ateş ikisi de korkunun somut simgesi !

-yürü gidiyoruz!!

sahi gidiyoruz ama aklım hala olanlarda koca adam sen ve senin o dipsiz kuyundan çıkamıyorum,bana kalırsa sen ve o kaf dağındaki egon seni tek kelimeyle siyahlaştırmaya yetmiş bile!!

hayali laf kalabalığından başka hiçbir şey olamazdı zira ona bu sözleri söyleyemeyeceğim ap açık ortadaydı,korkak mıydım? Hayır ama daha fazla kaldıramayacaktım tek çarem başımı eğip söylenenleri yapmam dı ve öylede oldu.

ahhh!ve yine bu lanet olası evdeydik!!

nefret ediyorum bu evden ve bu ada-

sahi bu adamdan nefret ediyor muyum?

kesinlikle etmeliyim bundan daha iyi düşman olamazdı,yalnız bana verilen düşman kurallara aykırı ,o beni tek hamleyle dize getirebilecek güçte !!

ben düşüncelerimle farklı bir boyuta geçmişken beni ayıltan o sert ses tekrar gürledi ,evet konuşmadı gürledi resmen

-in

hemen indim ve önünden yürümeye devam ettim.

iyi de burası o ev değil! Şaşkınlığımı anlamış,olacak ki

bana döndü ve

-artık burda kalacaksın !

-ned-yani nasıl?

-anlaşılmayacak bi şey yok !

-burda kalacağız

şaşkın şaşkın evi incelemeye başladım diğerine göre bin kat daha iyi idi ama sevinmeli miyim tam kestiremedim onunla mı kalacaktım?

olamazzz!

şaşkın bakışlarımdan birini gönderip sordum;

- yine adamlarını dikecek misin başıma?

-ben varım artık !

-bir evin yok mu?

-var yada yok sana ne işine yaramayacak şeyleri bilme ufaklık ne kadar az şey bilirsen senin için o kadar iyi!ayrıca burda senle kalmamında mecburi bir sebebi var ,sende beni zorlama ve uslu bi kız ol!

yanıma yaklaştı saçımı kulağımın arkasına verdi ve kulağıma eğilip konuştu;

-her şey için çok geç :)

çırpınmaktan vazgeç.

çünkü ağa takılan her balık gibi seninde sonun erken...