SİYAH ADAMIN BEYAZ KADINI

9.bölüm

Güneş Sevginin kadehinden öylesine kendinden geçmiş ki kendini duvardan duvara vurmakta

Kuruttun düşlerimin hayal mürekkebini hangi ırmağa baksam akıyorsun derinden.

Sessiz sedasız kalbin bugün çığlık çığlığa!

Boynuma değen acı dokunuşun bu kez yaşamımın ufak çizgisi!

Nefesim kadar derine çekeceğim seni sonsuza dek orda kal diye!

DEMETİN AĞZINDAN;

sıcak kahvem, battaniyem ve camın yanındaki sallanan sandalyemle uyumlu olduğumuzu düşünüyorum,kendimi o kadar savunmasız hissediyordum ki biri tutsa elinde kalırım galiba,ne işe yarıyorum ki ben!hayatım boyunca şımarık bir kız çocuğu olarak ne işe yarıyorum? Şimdiyse artık beni şımartacak ve beni koruyacak güçlü bir babam yok! Annem desen kederinden mahvolmuştur.

kendi kendime düşünmeyi bırakıp camdan ,yağan yağmuru seyrettim.gecenin bu saatinde neredeydi bu adam? Başına bir iş gelmesinden korkmuyordum,çünkü onun gibi birinin başına gelebilecek kotu bir durum söz konusu olamazdı.karanlıktı evet ama ona karşı çıkabilecek ve onu karşısına alabilecek bir akılsız olabileceğini sanmıyordum.ben bu konuda akılsız olduğumu kabul ediyorum.

birden kapının tekmelendiğini duydum.yanlış değil tekmeliyor her kimse!

koşarak kapıya yöneldim korkuyordum kapıdaki her kimse hayvani içgüdülerine sahip çıkamıyordu.

delikten baktığımda şaşırarak tekrar baktım Ekin gelmişti ama yanında ki de kimdi?

gecenin bu saatinde eve bir kadınla gelmek de neyin nesiydi?

sabırsızca bağıran koca adamın sesini duyunca kapıyı açtım.

yüzüme dahi bakmıyordu yanında ki sarışın sürtük bana baktı ve sonra tekrar kafasını çevirdi.yüzünde ki on tonluk makyaj ve ayağındaki boyum kadar topukla nasıl rahat edebiliyor şaşıyordum.ekinin eli onun belindeydi kadın ise ekine öyle yakın dı ki bakmak bile midemin kalkmasına neden oluyordu.kadın bana bakmadan cırtlak sesiyle sordu;

' bu kız kim hani evin boştu'

ekin kıza yukarıyı göstererek söyledi;

'işini yap ve çekip git kimin olduğundan sana ne?'

öyle sert söylemişti ki ben bile korkmuştum,kadın ise korktuğu belli olacak ki ikiletmeden yukarıya yöneldi.sesimi yükseltip hışımla soludum artık ne olacaksa olmalıydı.

"sürtüğüne kim olduğumu tanıtmayacak mısın?

"kes sesini"

" karın olduğumu bilmesinin bir sakıncası yok bence"

kadının ve yüzünde belirsiz bir şaşırma oluştu.

hızlıca kadının kolundan tuttum ve kapıyı açıp dışarıya çıkardım.kapıyı arkasından kapattığımda sert bakışlarını üzerimde hissettim.konuşmasına izin vermeden

"ben buna göz yumamam anlıyor musun benden bunu bekleme dışarıda ne halt yiyorsan ye ama sakın buraya getirme"

gözleri fal taşı gibi açıldı,kaşları gözlerine yaklaştı ve dudakları kızgınlık simgesini aldı.

yanıma hızlıca geldi geri geri adım atsam da bu duvara toslamama neden olmuştu kahretsin ki kaçacak yerim yoktu bu kez ben kendi ellerimle ölüm fermanımı imzalamıştım.

bir elini duvara koydu beni sertçe bastırdı ve diğer elini,ise boğazıma götürdü sıkıyordu gözlerimin içine bakarak sıkıyordu.tek eliyle dahi beni öldürebilecek güçteydi.elini bıraktı ve bu kez boğazımda ki elini de duvara yasladı,korktuğumu anlamıştı.sinirle kulağıma eğildi "eğer o evden kovduğun kadın adımı evliye çıkarttıysa sana evli olduğumuzu kanıtlarım sümüklü !hem de öyle bir kanıtlarım ki unutamazsın,bilinçaltını sikerim.!