BU BİTMEK BİLMEYEN SAVAŞTA,EN DERİN KARANLIĞINDAYIM.
TAM DA ŞİMDİ YOKLUĞUN,KARABASAN GİBİ ÜZERİMDE,
TAM DA ŞİMDİ YOKLUĞUN,BİR NEFES GİBİ İÇİMDE!
Elimi karnıma tekrar götürdüğümde içime dolan hisle gözlerim anlamlı bir bütün oluşturuyordu.Gözlerinin içine baktığımda ne hissetdiğimi anlamasını istiyordum.Çünkü korkuyordum ondan,onun bana yaşattıklarından ve daha da yapmaya devam ettiklerinden!Tenime değen nefesinden korkuyordum.Acısını kanatarak hatırlatmasından,baktığında yok olduğum derinliklerinde kaybolmaktan korkuyordum.
ağlıyordum...
Gözlerim benden bağımsızdı.Yanağımdan akan damlaları silmeye dahi mecealim kalmamıştı.Gözlerindeki anlamı arar gibi konuştum.sesim boş odada hem titriyor hemde kısık kısık izler bırakıyordu.
-Söz veriyorum karşına çıkmam giderim burdan!
konuşmuyordu.karşımda öylece duruyordu ama ağzını açıp tek bir kelime dahi etmiyordu.
sadece yüzünde barındırdığı bir anlam vardı.
her ne kadar çözemesemde bir anlam vardı,
çaresizlik,belki bu olabilirdi.
titreyen sesime aldırmadan tekrar konuştum;
-Ekin lütfen onu benden alma.Bırak beni nolursun!
hala hastanedeydik serumum bitmediğinden gidemiyorduk.odanın kapısını kapattı ve baş başa kaldığımız odada bana yaklaşmaya başladı.
birden odaya hemşire girdiğinde ekinin sert sesiyle kadın hemen odayı terk etmişti;
-çık!
hemşire gittiğinde tekrar yanıma geldi ve konuştu.Gözlerindeki çaresizlik tüm odayı kaplamıştı.
-Senin gözünde öyle bir izlenim bırakmış olabilirim.Ama benden bukadarını yapmamı bekleme.
benden olana zarar vermem.Başıma ilk defa geliyor genelde senin gibi tecrübesiz bir kız çocuğuyla beraber olmadığım için böyle bir sorun olmamıştı.
ellerini saçına götürdüğünde yüzüme anlamlı bir ifade kattım ve ayağa kalktım.
-sorun mu?sen bunu sorun olarak mı görüyorsun?
sıkıntıyla iç çekerken konuştum;
-sen kendini ne sanıyorsun?sana ilanı aşk ettim diye yanında isteyerek mi durduğumu sanıyorsun?
sen nasıl bir adamsın?her gece başını yastığa koyduğunda nasıl uyuyabiliyorsun?hergün seni tanıdığım güne lanet ediyorum.keşke bunların hiçbirini yaşamamış olsaydım.
cinnet geçiriyordum.
hızımı alamadan konuştum;
-bu bebek de senin bende bıraktığın acının simgesi değil mi?
söylermisin ekin bu zamana kadar bana acıdan başka ne verdin?
sevmiyorsan da neden bırakmıyorsun ,neden hep bir taraftan karşıma çıkıyorsun?
sinir krizi geçiriyordum. gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken beni sakinleştirmek için ellerini yanaklarıma koydu.
bana çok yaklaştığında aramızda az bir mesafe kalmıştı.
kısık sesine kulak vermek oldukça zor olmuştu.
-neden sorun demiştin ya hani,eğer bir kere olsun benim gözlerimle görseydin,bu söylediklerime ortak olurdun!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH ADAMIN BEYAZ KADINI
RomanceHiç bitmeyen bir çilenin yolu gözlenir mi yıllarca? siyahı beyaza karıştırmadan, gün sabaha ermeden, yıldızlar kayarken son bir dilek tutmalı insan!Kiralık bir kalpte mahsur kalmış savunmasız bir kadından daha acı bir şey var mıdır? Derin sularda k...
