SİYAH ADAMIN BEYAZ KADINI

24.bölüm

SESSİZLİK,

DÖRT DUVAR ARASINDA YANKILANIRKEN

SENSİZLİK,

RUHUMA SİNEN EN BÜYÜK ACIYKEN

BENDE Kİ ÇIĞLIKLARIN BİR NEFES GİBİ İÇİMDEYKEN

RUHUM İKİ UÇURUM ARASINDA GEZİNİP DURURKEN

BUGÜN ZAMAN AKMASIN DURSUN

BEN İÇİNDEN GEÇECEĞİM...

(bölüm şarkısı  şebnem ferah yalnız)

...

Gözlerimin üzerindeki ağırlık öylesine beni ele geçirmişti ki kaldıramıyordum.Burnuma dolan duman kokularını içime çekerken gözlerimi açmayı becerebilmiştim.Yıkık dökük,harabe bir yerdi burası,ağzıma tutulan bez sayesinde bayılmış olmalıydım.Yattığım yerden doğrulmaya çalışarak ayağa kalktığımda elinde sigarasıyla sessizce  beni izliyordu.Tek elini siyah pantalonunun cebine koymuş,diğer elini de parmaklarının arasındaki sigarayı tutmak için kullanıyordu.Sigarayı ağzına götürürken yüzünü buruşturuyor ardından dumanlarını yüzüme üflüyordu.Başım öylesine dönüyordu ki ayakta durmakta güçlük çekiyordum.Ben ona o da bana anlamsız bakışlarını gönderirken sessizliği bozan ben olmuştum;

-kimsin sen,ne istiyorsun?

yüzüne garip bir ifade yerleştirdi ve konuştu;

-Sen ne istiyorsun?seni bırakmamı mı?

başımı olumlu manada salladığımda yüzüne sırıtışını ekledi ve tekrar konuştu;

-pekala!seni bıraktığımda yine esir olacaksın,üstelik sana istemediğin şeyleri yapan bir adamın elinde!

eliyle karnımı işaret etti ve tekrar konuştu;

-bunun suçunu malesef ki sen ödeyeceksin!

konuşmama fırsat vermeden ardarda konuşuyordu;

-liseyi de bitirmedin değil mi?

bu sözlerinin üzerine sesli bir kahkaha atmıştı.

sinirli ses tonumla konuştum;

-18 yaşındayım ben

imalı bir tavırla tekrar konuştu;

-18 yaşındasın ve bir anne olacaksın?

ağlamaya başlamıştım,her zaman olduğu gibi bunu başarmışlardı.acımasızca tekrar konuştu;

-Ekin seni önemsemiyor!sahi kendini önemsiz hissediyor musun?

-o beni önemsiyor

dedim güçsüz çıkan sesimle

tek kaşını kaldırdı ve konuştu;

-o hiçkimseyi önemsemez

''sus'' dedim kısık sesimle ''lütfen sus'' diye yineledim.

''o halde arayalım'' dedi ve cebinden telefonunu çıkardı.

Titremeye başlamıştım,üstelik korkum öylesine can alıcı bir hal almıştı ki birazdan düşüp bayılabilirdim.

yüzüme bakarak tekrar konuştu;

-umarım gelir yoksa...

telefon açılmıştı,evet açılmıştı.

...EKİNİN AĞZINDAN;

Tam üç saattir boş odanın içerisinde gezinip duruyordum.Aklıma kötü kötü şeyler geliyordu.Çıldırmak üzereydim.Her ne olursa olsun o adamı bulup gebertecektim.Hayır kesinlikle öldürmek büyük bir ödül olurdu.Kim olduğunu bulsaydım herşey daha kolay olacaktı.Onu çaresiz düşündüğüm her an sanki içimde biryerlerde birşeyler kopuyordu.Onu,kokusunu,ağlayışını,bakışını gülüşünü,ona dair her şeyi özlüyordum.AŞK mı?Tabiki hayır! belki tutku olabilir ama aşk saçma insanların uydurduğu bir kelimeden ibaretti.