SİYAH ADAMIN BEYAZ KADINI

22.bölüm

Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?

Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?

Uçurum kadar derinmiş kalbin,

İçinde öfkene ait kocaman bir dünya

Sessiz bir yolda,muhtaç bir kalp

Karanlığından sönen,sana bıraktığım ışığım,

Bana bıraktığın hüznün

Bende kalan benle bütünleşmiş herşey...

Gözlerimi açtığımda yatakta huzursuzca  dönerek duvardaki saate baktım.Kaç saattir uyuyordum ben?Saat tam 11'di ve sanırım evde kimse yoktu.Yorganı üzerimden sıyırdım ve terliklerimi giyip gözlerimi ovalayarak  Ekin'in odasına girdim, tahmin ettiğim gibi benden önce uyanmış ve çıkmıştı.Duş almak için banyoya girdiğimde birden kapı çaldı.Koşarak kapıya yöneldim.Delikten baktığımda kimse yoktu.Çocukların basıp kaçma olasılığını varsayarak kapıyı açtım ve karşımda gördüğüm küçük kutu sayesinde şaşırmıştım.Sağıma ve soluma baktığımda hiçkimse yoktu,hızla kutuyu elime aldım ve kapıyı kapatıp,içindekinin ne olduğunu merak ederek kutuyu açtım,içinde bir ''cd '' vardı.Elime aldım ve cd nin üzerinde yazanları okudum.''baban için'' yazıyordu. Her ne kadar düşünsem de bir anlam çıkaramıyordum.Bunu veren herkimse ne demek istiyordu.Hızla cd yi alıp  dizüstü bilgisayara taktım.Cd  açıldığı anda tekrar zil çalmıştı,homurdanarak yerimden kalktım ve kapıyı açtım.Karşımda duran Ekin di ve bana kızgın bakışlarını göndererek içeri girdi.Konuşmaya başladığında sinirlerine hakim olamadığını anlamıştım.Yüzüme bakmadan telaşla birşeyler arıyordu.Evin içinde hızlı adımlar atarken bir elini saçına götürdü ve bakışlarını bana yöneltti.Sinirli olan ses tonuyla konuştu;

-Nerede?

hiçbirşey anlamamıştım,ne bahsettiğini sorarcasına konuştum;

-Ne nerde?

yanıma geldi ve kolumdan tuttu.bir hışımla konuşmuştu;

-az önce gelen cd!

Başımı olumsuz manasında salladım ve konuştum.

-Bana cd falan vermedi kimse!

kolumu daha sert sıktı ve acımayan bir yüz ifadesiyle konuştu;

-Bana yalan söyleme!

korkmaya başladığımda hızla kolumu çektim.

beni bıraktı ve televizyon ünitesinde duran bilgisayarı eline aldı cd yi çıkarttı ve elinde sallayarak konuştu;

-Bana asla yalan söyleme!

Kapıyı doğru yönelirken arkasından konuştum;

-ne var onun içinde?

Bir an duraksadı  ama arkasını bile dönmeden kapıyı açıp çıktı.İçimdeki savaşla daha fazla uğraşamıyordum.O cd de her ne varsa kesinlikle izlediğimde huzursuz olacaktım,belki hiçbirşeyi bilmemek herşeyden daha güvenliydi. 

EKİNİN AĞZINDAN;

Eve geldiğimde bir an herşeyi öğrenmiş olma olasılığını düşündüm.Eğer öyle olsaydı herşey bitmiş olacaktı.Bu cd yi kimin gönderdiğini bulacaktım.Bir elime geçirsem hayatında hiç yaşamadığı işgenceleri yaşatacağıma söz vermiştim.Her kimse gerçekleri biliyor olmalıydı,bunun verdiği huzursuzlukla  cebimden bir sigara çıkardım.Neyse ki demet hiçbirşeyi bilmiyordu,eğer bilseydi onu korumam  daha da güçleşecekti.Aslında ona hiçkimse zarar veremezdi sadece kendi isteğimle ben ,tarafından acıyabilirdi canı!